svooo …

ég hætti með kærastanum mínum útaf sífelldri höfnunar tilfinningu og sektarkennd.


við ákváðum bara að vera vinir af því að það er pretty much það sem við vorum búin að breytast í , bara vini

ég lofaði að ég myndi hafa samband og ég gerði það

en hann þarf endilega að byrja að hella yfir mig því hvað honum liði illa og þá auðvitað fylla mig af sektarkennd

ég sé ekki eftir því að hafa hætt með honum , mér fannst frekar óþægilegt að vera alltaf með sektarkennd og finnast stundum eins og hann hafnaði mér

ég mun ekki byrja með honum aftur

afhverju þarf hann að láta mér líða illa?
það er svoldið illa gert finnst mér ?
mér finnst að ef hann geti ekki lifað lífinu svona sem vinir þá hafi hann bara verið með mér til að eiga kærustu en ekki útaf því að hann elskaði mig