ok ég vil ekki vera að væla en ég þarf að losna við þetta
sko málið er að ég er nuna 16´ára táningur sem er svo sem í fina lagi en þegar ég var svona 4 fór pabbi minn til englands og var þar í 7 ár eða svo hann fór reyndar til þyskalands og eikka átti alltaf nyjar og nyjar kærustur. Aldrei ánægður svo giftist hann þegar ég var um 8-9 ára.

Var mðe henni í 1 á. ég fór til hans kannski 4 sinnum á þessum árum eða 5 sinnum en man þó ekki eftir öllu. hann sendi mér svona mesta lagi 20 bréf en hætti að senda mér þegar ég varð um 9 ára. Eg var svona nokkurn vegin búin að sætta mig við það að hann var í burtur en svo búmm.
Þegar ég er 11 ára flyt ég í brh frá einu bestu vinkonu minni sem var helvíti sárt en það var þó 10 minutna akstur svo það var ekkert þegar allt kom til alls. EG var þá með lítið álit á sjálfri még hataði mig virkilega mikið og hélt í alvöru að ég ætti ekki skilið að vera elskuð því ég var svo ljót. en svo kom pabbi heim á svipuðum tíma svo allt fór í steik, skapið mitt versanði um helming og ég var alltaf fúl og pirruð út í alla og kenndi nýja skólanum um.
Byjrunin var heldu ekki góð í nyjum skóla enda ég mjög lítil í mér og ég á þroska við 13 ára krakka svo ég hugsaði mikið um str´+aka og kærasta á þeim tíma.
og ja þeir gerðu það ekki svo ég varð bara verri og verri þegar ég fekk engan strák. Eg fór að hitta pabba og þá rifjuðust upp állar sáru minningarnar, og höfnunin (að mér fannst). og ég hætti að hitta hann

Engin skildi hversvegna ég var svona skapvond því ég hélt þessu öllu fyrir mig, og ég grét aldrei eða neitt svo ég bara var að springa.
Svo einn daginn hringsi pabbi í mömmu og fór að segja henni að hann hefði hitt mig svo lítið og mamma skildi ekkert því hun helt að pabbi hefði ekkert verið að reyna hitta mig en ég sagði alltaf þurfa ´læra eða vera fara hitta diljá eða eikka.
svo mamma fór að tala við mig og allt kom í ljós. en ekki nóg með það ég var enn sár út í pabba og mamma skildi mig fullvel og stjúppabbi minn, gleymdi honum aðeins.
hann er buin að vera minn pabbi síaðn ég var 3 ára og hef alltaf talið hann pabba og ekkert annað. ég segji alltaf að hann se´pabbi minn sumir segja nei hann er bara stjúpi og ég segji þeim þa´bara ð þau megi eiga sig.
svoum 14 ára var ég loks að jafna mig en var enn sár og he´lt þó stundum að hann vildi ekkert með mig hafa. hann hugsar ío alvöru um sig í 1 sæti og marga aðra á undan mér. og ég er einkadóttir hans.
T.d. sagðist hann ekki geta keypt mat en svo leigði hann spólu og keypit nammi handa sjálfum sér. hann segjir lika að ég eigi ekki vera að tala um þetta því þetta se´buið mal og ekkert sem hann geti gert en ju hann getur bara talað við mig útkljá þetta en nei nei.
svo nuna loks er ég ekki einn sár út í hann að viti en koma ´timabil sem ég er reið út í hann og vil ekket með hann hafa en svo hugsa ég hann er pabbi minn og hann elskar mig og ég elska hann.
En svo nuna fyri svona 3-4 mán hitti hann gellu á netinu sem heitir lily er hun finasta stelpa. En hann hitti hana tvisvar btw. hun býr í kína. Og hann ætlar nuna að flytja til hennar til Kína, ég bað hann að fara ekki og hun kæmi frekar hingað því hun er alveg til í það hun alveg elska ísland. en nei hann hlustaði ekki á mig og er að fara á morgun og verður þar um jólin. svo kemur hann aftur til að taka dótið sitt og svo fer hann.
biddu halló er ég svona mikill vælukjói eða ætti ég að vera reið við hann.
Kína er hinum megin og hvenær ætlar hann að tala við mig á næturna þegar hann á að sofa eða öfugt. og það er eki það sama finnst mér. Mér finnst þetta andskoti fúlt og engin botnar í honum allir sam hann tala við þetta um bara skilja ekkert í þessu. og hann reynir að afsaka sig útaf kreppunni en pointið er hann getur alveg lifað hérna. Svo nuna allt í einu getur hann það ekki. hann á nóg af pening með fína íbuð og bíl e svo bara´ætlar hann að selja þetta og fara.
Sko þegar hann fór þegar ég var minni sagði hann að hann væri ekki buinn að fina sig og hann var þunglyndur líka, og afhvejru á það að bitna á mér. ég skil vel að hann hafi viljað fara en gat hann ekki bara farið í eitt ár og komið svo aftur.

kannksi er ég bara svona mikil vælukjói en mér finnst þetta samt fúlt. og ég grét ekkert smá mikið þegar hann sagði mér að hann ætlaði loks að fara til kína en ég hef ekki enns sagt honum hversu mikið þetta særir mig. eða ju ég saðgi honum að ég væri ekki alveg 100% sátt og hann saðgi að hann ægti ekki lifað lífinu fyrir aðra.

p.s. Eg er nuna svo hrædd við höfnun að öllu leiti frá hinu kyninu btw er stelpa. svo það meikar kannksi einhvern sens að ég er hrædd við hönfun frá strákum. sko ég er held ég bæ og ég get alveg talað við stelpur eins og mér sýnist jafnvel þeim sem ég sem mig fyrir mér vera með.
en stráka no way.

i'm out!!!
og please ekki setja einhver skitakomment á mig bara segjið hvað ykkur finnst ef þið viljið en ekki eikka þúst vá vælukjói eða grow up eða eika sols. það er bara böggó
pease :P