Neimm, hann fór beint að læra. Hann sagði við mig að hann ætlaði ekkert að hringja aftur.

Smá speis?.. Það kemur fyrir að við getum ekki hist vegna lærdóms hans. :/

Annars hef ég milljón sinnum rætt þetta við hann, og um margt annað líka. Hann þykjist alltaf skilja hvað ég meina og ætla að hætta eða byrja á einhverju, gerir það, virðist gleyma því og allt fer í sama farið aftur. Þetta fer svona í hringi. *sigh*

Tjah, já veistu, ég held það bara.
Maður hefur oftar en ekki heyrt hvað við stelpurnar erum smámunasamar og eigum auðvelt með að taka minnstu hluti nærri okkur. Ég allavega get ekki fundið neina aðra ástæðu.

sko.
Stelpur og konur eiga auðveldara með að binda sig og festa sig niður, settle down, heldur en strákar og karlar.
Þetta er í genunum. Konur eru bara í eðli sínu meiri hreiðurgerarar, og karlar hafa í eðli sínu að fara út og festa sig ekki niður, osfv…
Konum finnst þær ekki vera að “vera einsog hundar í bandi” eða “vera að fá leyfi” þegar þær ákveða einn daginn allt í einu spontant að fara til Akureyrar, nei, þær hugsa frekar ómeðvitað og ósjálfrátt, að láta hinn aðilann vita af sér, ekki til að fá leyfi hjá honum, heldur að láta hinn aðilann vita af sér svo hann geti skipulagt sig í samræmi við það.
Þegar tvö líf eru samtvinnuð getur maður ekki bara gert lengur nákvæmlega það sem manni sýnist þegar manni sýnist, nema maður vilji enda á að særa hinn aðilann óvart.

Og svo finnst mér illa sagt af þér að segja að stelpur geri of mikið úr hlutunum, ég geri bara nákvæmlega rétt magn úr hlutunum eftir því sem mér finnst, og eins og þú sérð, höfundi þráðar finnst, sem og fleirum stelpum sem hafa svarað hér.
En strákunum sem hafa svarað finnst þetta of mikið gert úr hlutunum, fair enough, enda bara strákar, og hugsa öðruvísi, enda í eðli sínu gert að gera það.

Ég ætlast ekki til að vita nákvæmlega hvar kærastinn minn er all the time, ég vil ekki ráða yfir honum og svo sannarlega ekki vera með honum allan daginn út og inn, en það er sárt að vita til þess að ég þurfi alltaf að gera allt að fyrra bragði, hringja, senda sms, bjóða honum að koma, taka ákvarðanir and so on.
Ég fer út í búð til að kaupa mér eitthvað, en enda á að kaupa bol eða eitthvað á hann, bara því mig langar að gleðja hann.
En hann “á ekki pening” til að gera neitt svoleiðis fyrir mig, því allur hans peningur fer í að eyða í skyndibita og bíóferðir ofl.
Þegar ég svo bið hann um að gera þennan litla hlut, senda mér sms að fyrra bragði eða hringja, og segi honum að það gleðji mig, en aldrei neitt gerist… tja, mér finnst það alveg réttlætanlegt að sárna það.

jaaaá það meikar svo mikinn sens af því ég bæði skrifaði ekki þráðinn og talaði aldrei um að kærastinn minn hringdi ekki í mig. Ættir kannski að taka betur eftir hver skrifar þráðinn.

Nei, en af svörum þínum að dæma ertu heimskur. Og þú snýrð útúr því þú veist ekkert hvað þú átt að segja.

Eigðu þig bara.