Svo má kannski bæta því við að síðustu skilaboðin frá honum hræddu mig svolítið, þrátt fyrir að ég hafi ekki skilið það þá… Þau voru: I want to say goodbye babe… Hvernig á ég að taka því? Á ég að búast við því að hann hafi vitað þetta eða haft hugboð eða bara verið að segja þetta til að segja bæ af því að hann var að hætta inn á? Ég var ekki inn á þegar hann sendi mér skilaboðin en hann var vanur að senda mér skilaboð þegar ég var ekki inn á.
Finnst ykkur eðlilegt að ég sé leið eða er ég bara að gera þetta dramatískt og búa til áhyggjur?
Ég þarf ekki að vita að ég sé tröll eða að hann sé bara að fokka í mér. Svo þarf heldur ekki að segja mér að það sé erfitt að taka mig alvarlega þegar ég tala eins og persóna í bók, það er þegar búið að segja mér það. Mér er nokkurn veginn sama um skítköst, en mér finnst þau alger óþarfi. Ég hef líka tilfinningar!
Kannski er fínt að bæta því við að hann hefur í rauninni breytt viðhorfi mínu til lífsins á þessum dögum sem við höfum þekkst, verið alltaf þarna fyrir mig og hughreyst mig og svona í baráttu minni við lífið. Þegar ég hef átt erfitt þá hef ég talað við hann og hann einhvern veginn róað mig, þrátt fyrir að hann segði ekki annað en „that's so bad, hon.“ Og svo þegar hann hefur átt erfitt hef ég getað róað hann og látið honum líða betur.
Enginn finna okkur má undir fanna hjarni; daga þrjá yfir dauðum ná dapur sat hann Bjarni.