Kayptu þér bara smá sjálfstraust og byrjaðu að tala við fólk.

málið er að framkvæma áður en maður hugsar það virkar oftast best hjá mér í svona málum (frekar feiminn líka) og ekki sjá eftir því,

þetta gæti líka verið spurning um sjálfstraustið hjá þér.

já elskan mín ég var alveg eins og þú ég var svoo feimin og átti svo erfitt að kynnast nýju fólki en svo ákvað ég bara að hugsa heyy ef þeim líkar ekki við mig so be it :)..þeirra missir og í dag á ég ekki erfitt að kynnast fólki:)

miðað við textann þá ertu frekar lokaður sem er skiljanlegt vegna þess að þér finnst leiðinlegt að ekki hafa verið með stelpu en heyrðu það er ekki aldurstakmark fyrir svona hlutum eins og sambönd og kynlíf:) þau koma bara á sínum tíma

bara alls ekki setja pressu á sjálfan þig og stressa þig yfir þessu það gerir allt verra og þá verðuru kominn í dáldið vítahring:)

en ef þú villt spjalla á msn þá skal ég með glöðu geði senda þér emailið í pm ;)

farðu útí kringluna/smáralindina og heilsaðu og jafnvel byrjaðu að tala við 10 flottustu stelpurnar sem þú finnur. ég meina bara gera það mjög góð leið til að fá smá sjálfstraust og um leið og það kemur fer félagsfælnin hægt og hægt.

Sjálfstraustið, vinur.

Ég átti við nákvæmlega sama vandamál að stríða.

Losnaði við það þegar ég fór í meðferð, reyndar..

Leitaðu þér fagmanlegrar hjálpar við þessu.

Ekki vera hræddur við höfnun og bara vera þú sjálfur, ef fólki líkar ekki við þig þá er það þeirra skoðun og ekki taka það nærri þér.

Váááá mér líður eins og ég sé að lesa kork eftir sjálfan mig á 19 ára aldrinum :D Þú ert í NÁKVÆMLEGA sömu stöðu og ég var einusinni, þannig að ekki örvænta, lífið á eftir að verða betra. Þú ert meðvitaður um þessa stöðu sem þú ert í núna og vilt komast úr henni, og það mun gerast hægt og hægt(nú er allavega hálfur sigurinn unninn: að reyna að breyta þessu). Þú ert nú bara heppinn að vera bara 15 ára að fatta þetta. Ég fékk mína fyrstu kærustu 21 árs :D Og ekki var mikið annað búið að gerast í þeim málum hjá mér fyrir tvítugsaldurinn.. Málið er bara æfing, æfing, æfing. Reyndu að koma þér í stöður sem þér finnst óþægilegar, ekkert endilega með sætustu stelpunum, æfir þig bara í að spjalla við hvern sem er.

Og í kvennamálum: Þú átt kannski eftir að vera særður á leiðinni á toppinn, en það gerir mann bara sterkari og þú verður enn ánægðari á endanum ;) Kýldu á það! Þú verður kannski særður í fyrstu, gengur kannski ekkert hjá þér, en það gerir mann bara ennþá ákveðnari og þú ferð mun betur undirbúinn í næstu stelpu.

Ég var líka í nákvæmlega sömu stöðu og þú á MSN. Stelpur eru oft hlédrægar og þú þarft að spurja þær til að ná einhverju út úr þeim. Haltu áfram að spyrja, æfir þig bara. Það kemur þér lengra að spyrja of mikið heldur en að spurja svo lítið að hún veit ekki að þú ert til. Reyndu samt að kynnast þeim bara aðeins á MSN og halda áfram með það í real life, því þú vilt ekki vera fastur í því að vera “msn-vinurinn”.

Því meira sem þú reynir, því mun meiri líkur á að það gerist eitthvað. Ekki búast við því að breytast alveg einn tveir og bingó. Þú ert ekki einusinni kominn í menntaskóla! Það er oft mun auðveldara að kynnast fólki þar.

Þetta er kannski stór biti að kyngja, og kannski auðveldara sagt en gert, en aðal málið er að þú reynir, og ef þú reynir nógu mikið og gefst ekki upp þá fara hlutirnir að gerast.

Ég er bara blússandi hamingjusamur með minni píu í dag, og þú munt verða það seinna, ég lofa ;)

“If you strike out, don't stay out of the game.”

Farðu til sálfræðings. Láttu greina þig og þú færð lyf.

viðurkenning er fyrsta skrefið að bata:) og þú ert búinn að taka það.

hér er t.d. mjög hjálpleg aðferð:
http://www.gedhjalp.is/content/view/78/

ég er líka ýkt feimin >.<
Svoo ég sökka í að gefa ráð í þessu…
enn jú, ef þú ert með manneskju sem þú þekkir og hittir svo o.o fólkið eða… nevermind P:

Vá, á eiginlega við nákvæmlega sama vandamál að stríða, nema ég er 15 ára KVK.

Gaur! gætir rétt eins verið að tala um mig sko, skrítið þar sem ég er einnig 17 ára :P

Bætt við 20. september 2008 - 18:45
En sem betur fer á ég marga vini úr grunnskóla sem eru með mér í skólanum.

hvað sem þú gerir ekki byrja að drekka til að öðlast sjálfstraust og kjark til að tala við stelpur ….ég hef séð það gerast og það er ekki gott …aldrei :P hehe taktu þér bara þinn tima það er ekkert deadline á þessu :D vertu bara þú sjálfur og hafðu trú á sjálfum þér þá blessast þetta allt

“Hözzl” á MSN virkar bara ef þú kannt að gera það í alvörunni. Það er bara miklu miklu léttara.

Bætt við 21. september 2008 - 23:13
… Þú átt sem sagt að læra að reyna við stelpur í alvörunni áður en þú reynir að gera það á MSN.

öööö þetta hefur virkað fyrir marga og ég verð örugglega ekki sá fyrsti til að segja þetta eeeeeeen:

GET DRUNK
RAISE HELL!

Sæll,er með nokkur ráð hérna fyrir þig. Það sem þú getur byrjað á að gera er að segja við sjálfan þig hversu ótrúlega merkileg manneskja þú ert. Af því þú einfaldlega ert það! trúðu mér.
Byrjaðu í litlum skrefum. Reyndu að kynnast einhverri einni manneskju (hvort sem það er strákur eða stelpa.) Aldrei gera eitthvað sem gerir þig svo stressaðann að þú svitnir í lófunum, þá ertu að reyna of á þig.
Hvernig er með vini ? áttu einhvern einn sem þú getur spjallað við ? jafnvel foreldra þína ? bara einhvern. Annars geturu bara sent mér póst ef þú vilt ræða um eitthvað.

Næst þegar þú gengur inn í kennslustofu skaltu syngja hástöfum eitthvað kjánalegt lag. Í alvöru talað, prufaðu bara að gera eitthvað eitt sem þú myndir venjulega aldrei þora að gera á hverjum degi, byrjaðu smátt og endaðu á því að klípa í rassinn á þessari stelpu.

I kid you not.

I BELIEVE I CAN FLY!

einfallt.
vertu alltaf í tölvunni og að surfa 4chan og verta u|3eR H4XX00r marrr!

en já … ég byrjaði að spila wow, kynnstist fólki (þó að það var bara á netinu) og losnaði við þennan ótta…
en aftur á móti er spurning hvort þú sért alvöru félagsfælinn eða bara feiminn…

Veistu, að spurja um þetta hérna á huga á ekki eftir að hjálpa þér neitt. Í fyrsta lagi vegna þess að þú átt ekki eftir að taka neinu af ráðunum(ef svo má kalla) sem þú færð hérna eða finnast þau nytsamleg. Öðru lagi, þetta kemur allt saman þegar þú þroskast meira. Ganga allir í gegnum þetta einhverntíman og það þroskast allir líka úr þessu.

Jæja kallinn minn.

Í fyrsta lagi las ég allar skoðanirnar hérna. Þar kemur fram að um helmingur þeirra sem las þetta er á svipuðum aldri og hefur einhvern tíman lent í því sama.

Ef það hjálpar eitthvað skal ég lýsa sjálfum mér.

Ég er fimmtán ára. Ég á eina góða vinkonu. Við höfum þekktst síðan í 1. bekk. Ég vil taka það fram að það var hún sem gekk upp að mér og spurði hvað ég héti en ekki öfugt. Í dag á ég allskonar vini. Við tölum saman og svona en allir þeir vinir urðu vinir mínir í gegnum vinkonuna. Ég hef alltaf átt erfitt með að tala við fólk (meira að segja náskyldar frænkur mínar) og byrja oft að skjálfa og fæ hnút í magann… eins og ég geri núna. Ég get látið fáránlega fíflalega en bara í kringum þessa einu vinkonu mína. Það er stutt síðan ég komst að því að ég er alveg fáránlega háður þessari manneskju. Ég tók til þess ráðs að bjóða mig fram í nemendaráð skólans míns og núna er ég “2. in charge” á eftir vinkonunni :D. Ég er farinn að tala við allskonar fólk. En ég dansa til dæmis aldrei á böllunum sem ég skipulegg sjálfur ásamt nemendaráðinu. Ég er of hræddur að fólk horfi á mig eins og fábjána. Já, ég er nörd ég er nörd dauðans. Ég á meira að segja við sama vanda að stríða og þú: ég verð hrifinn af allskonar stelpum, þá oftast einhverjum sem ég hef kynnst í gegnum vinkonuna, en ég þori engan veginn að tala við þær af einhverri alvöru.

Þú ættir að taka að þér eitthvað verkefni fyrir skólann eða eitthvað annað þar sem þú þarft að tala við fólk. Þá kemstu ekki hjá því og kemst að því að þú ert skemmtileg manneskja sem er gaman að tala við.

Ég myndi persónulega ekki fara að fara til sálfræðings strax. það er ekkert nema peningasóun því þú munnt örugglega komast til botns í þessu sjálfur.

Ég mæli með að fara á svona námskeið til að byggja upp sjálfstraust! Því mér finnst þetta hljóma sem svo að þetta sé að mestu byggt upp á sjálfstrausts-leysi. Ég var svona líka en þegar ég var 15 ára fór ég á námskeiðið Dale Carnegie. Það hjálpaði mér að öllu leyti og byggði mig rosalega upp. Get í dag kynnst fólki snöggt og opna mig vel fyrir því.

Þannig ég myndi annað hvort reyna að fara á svona námskeið eða lesa bækur um að byggja upp sjálfstraust. Fá foreldra og eða sistkyni til að hjálpa til. Hrósun er ofboðslega lítið notað á sumum heimilum og þannig var það heima hjá mér.

Að lesa upphátt fyrir framan spegil eða fyrir framan fjölskyldu og tjá sig er góð leið til að auka öryggi. Biðja þau um að hrósa þér ef þér gengur vel og segja þér hvað er hægt að bæta. Þannig eykuru sjálfstraustið og lærir að tala af sjálfsöryggi við annað fólk. Halda dagbók og tjá sig er líka góð leið.

Stelpur hrífast mest að strákum með gott sjálfsöryggi, þó alltaf megi ofgera (t.d. “ego-istar”).

Varðandi stelpuna þá skaltu alltaf bara vera þú sjálfur, það virkar alltaf best ;)

Vona að þetta hjálpi einhvað:)

ég mundi prófa DeilKarnegí “ég kann ekki útlensk orð”, Besta vinkona min for a það og ég sé mikin mikin mun.
fyrir námskeiðið var hun rosa feimin sagði enugm neitt og talaði bara valla, nuna er það orðið hun sem kynnir mig fyrir folki sem hun var að kynnast i gríð og erg, fann sér æðislegan kærasta og allt er miklu betra, mæli allavga með að prófa.

im in the same shit bro :/
ég er samt búinn að vinna mig uppá það stig að fólk lítur núna á mig sem sjálfstrausta manneskju sem ég er eiginlega en samt þegar kemur að svona stelpumálum veit ég ekkert hvað á að gera…