Nei ég meina… þú ert að fara að taka strætó en rétt missir af honum. Auðvitað líður þér betur og auðvitað finnst þér biðin eftir næsta strætó styttri ef þú tekur því bara rólega og slakar á í staðinn fyrir að bölva hverju því sem þér dettur í hug í sand og ösku.
Auðvitað finnst þér eins og þú fáir alltaf stæði nálægt innganginum á skólanum ef þú hugsar alltaf "Ég fæ alltaf stæði nálægt innganginum á skólanum“ óháð því hvort þú fáir það eða ekki, í staðinn fyrir að verða geðveikt reiður og slá í stýrið á bílnum þínum þegar öll stæðin eru upptekin.
Er það vegna einhvers náttúrulögmáls sem áhrifaríkir menn og fólk sem gengur vel hefur haldið leyndu fyrir okkur, almúganum, um aldir alda?
Ef einhver er raunverulega tilbúinn til að trúa því, þá er það í sjálfu sér kraftaverk og ætti að teljast merkilegt ef það væri ekki svona furðulega algengt.
Í ”The secret" er þetta sett fram sem einmitt það, eitthvað secret, og talað um að flestir forsetar bandaríkjanna og fleiri manneskjur sem komust “langt” hafi vitað þetta og notað þetta grimmt, en samt hafi þessu verið “haldið leyndu” eins og í einhverjum sértrúarsöfnuði.

Ég verð eiginlega beinlínis reiður þegar ég hugsa um þetta.