ég held að þegar tilfinningarnar eru svona sterkar, þá vill það gerast að þær nái tökum á manni og koma, stundum, skrítnum hugmyndum í hausinn á manni ef maður fer ekki varlega…
reyndu bara að njóta lífsins núna og ekki hafa of miklar áhyggjur af framtíðinni, hún kemur, hvort sem við viljum það eða ekki, þannig að óþarfa kvíði eyðileggur bara daginn í dag og breytir litlu um það ókomna
gangi þér vel :)

jáá þetta gerist oft líka með mig :)

er búin að vera með mínum í næstum hálft ár og hef nokkru sinnum næstum hætt með honum því mér líður eins og þetta sé bara ekkert að ganga, þótt eg elski hann allveg meira en allt :)

held að þetta gerist hjá flestum ;)

næstum því alltaf þegar ég hef verið á föstu hef ég fengið efasemdir um framtíðina. hef OFT haldið að kærastan mín er að fara að missa áhugann á mér, heldur framhjá mér, o.s.frv.
ég reyndar sé næstum alltaf fyrir mér verst eða nálægt því versta af öllu(fáranlega orðað ég veit). kosturinn við að vera svartsýnn er að þá verður maður sjaldnar fyrir vonbrigðum þó að þetta mundi ekki virka þarna.
það sem ég er að segja er að af mínu mati er algjörlega eðlilegt að hafa efasemdir því þá reynir maður meira í að halda sambandinu gangandi(bara ekki ganga of langt, þá geturru kannski verið uppáþrengjandi). svo getur líka verið að kærastan þín hafi líka sama efa en vilji ekki segja það. hugsaðu um það.

Vinur minn situr hérna…hann segjir “ O.O i dont know”

Mínar skoðanir - mitt álit - engin neikvæðin svör takk

Sko efasemdir eru aldrei af hinu góða hvorki fyrir þig næ kærustu þína. Lífinu á að taka rólega, með sjálfstrausti og feikninóg af sjálfselsku (sá sem elskar ekki sjálfan sig elskar ekki aðra).

Spurning fyrir þig er að setjast niður með kærustu þinna og ræða þessi mál ýtarlega, smá tilfinningar drepa engan, og trúðu mér, stelpurnar eru mjög oft á undan okkur strákunum að byrja hugsa svona djúpar og tilfinningaríkar hugsanir!

Efasemdir henda alla… Það er hluti af lífinu að hafa efasemdir um allt, hvort sem það er guð,ást,lífið,vinna,skóli,fjölmiðlar,foreldrar eða hvað sem er.

Við erum einnungis mannleg og því er hægt að fullyrða það að, það er hluti af okkur að efast um tilveru okkur og að sjálfsögðu áttu að hugsa um hvert þetta samband er að leiða þig…

Ekki ertu að eyða tíma þínum ekki kvennmann sem vill ekkert með þig hafa? Þetta er eitthvað sem maður verður að hafa á hreinu, og heilbrigð skynsemi segir manni að tala við þetta um einstaklingin sem maður ber væntumþyggjuna til.

Elsku friðin, ástina, og kynlífið… allt annað í lífinu eru bara smá atriði.

Awww.. Kærasti minn er einmitt alltaf með efasemdir, alltaf hræddur um að ég sé að fara að fara frá honum, en ég elska hann út af lífinu og við ræðum um þessi mál, reyndar veit ég lítið hverju ég á að svara en hjúra mig samt uppað honum og segi honum eins og er að það þurfi eitthvað mikið að koma upp á milli okkar til að ég færi frá honum, aðrir geta ekki haft áhrif á það, en ef hann yrði vondur við mig eða vildi ekki hafa mig þá færi ég. En við erum einmitt búin að vera saman í 7 mánuði.

Það eina sem gæti hjálpað þér með þessar efasemdir er að tala við hana, hver veit kannski er hún ekki viss um tilfinningar þínar heldur, þegar mikill svona efi grípur mann á maður það til að verða svolítið fráhverfur manneskjunni sem maður elskar, ég tók svona tímabil líka en það gekk yfir, gerir það vonandi hjá þér og kærasta mínum líka =)

ég held að maður efist oft sko, bara allir. ég myndi bara bíða og sjá ég hef oft efast og held ábyggilega allir sem eru búnir að vera í sambandi í smá tíma að maður misskilji eitthvað og taki því vitlaust