Jæja….þetta er að bresta á!
Ég hringdi mig inn veika í dag og ég hef setið hérna heima núna í tölvunni að reyna að berjast við hugsanirnar um atburðinn sem átti sér stað fyrir tveimur árum.

Ég var að brotna….tvö tár!
Eitt úr hvoru auga - eitt fyrir mig, eitt fyrir þig.

Ég held að það sé þunglyndi sem hrjáir mig. Nei, ég held ekkert um það sem ég veit.

Þetta sagðir þú alltaf: “Ég held ekkert um það sem ég veit” og glottir svo….
“mundu mig, ég man þig”

Ég vildi bara svo fá einn séns enn…..einn séns til þess að knúsa þig, til að tala við þig….til….einhvers?

Ég kvíði svo fyrir deginum….þetta er allt að hrynja smátt og smátt yfir mig… :'/

Ég vil bara hverfa…..bara í smástund.

Hérna er lagið okkar….

Sólin brennir nóttina og nóttin slökkvir dag
Þú ert athvarf mitt fyrir og eftir sólarlag
Þú ert yndið mitt áður og eftir að dagur rís
Svölun í sumarsinns eldi og sólbráð á vetrarinns ís

Svali á sumardögum og sólskin um vetranótt
Þögn í seiðandi selli og söngur ef allt er hljótt
Söngur í þöglum skógum og þögn í borganna dyn
Þú gafst mér jörðina og grasið og guð á himnum að vin

Þú gafst mér skýin og fjöllin og guð til að styrkja mig
Ég fann ei hve lífið var fagurt fyrr en ég elskaði þig
Ég fæddist til ljóssins og lífsinns er lærði ég að unna þér
Og ást mín fær ekki fölnað fyrr en með sjálfri mér

Aldir og andatök hrynja
með undursamlegum nið
Það er ekkert í heiminum öllum
nema eilífið guð og við

Þú gafst mér skýin og fjöllin og guð til að styrkja mig
Ég fann ei hve lífið var fagurt fyrr en ég elskaði þig
Ég fæddist til ljóssins og lífsinns er lærði ég að unna þér
ást mín fær ekki fölnað fyrr en með sjálfri mér


Góða nótt :'*
Ég elska þig….<3
- Þín að eilífu -