Það er ást þegar þú bókstaflega elskar allt við manneskjuna, þér finnst meira að segja gallarnir hennar yndislegir, og þú elskar hana bara meira fyrir vikið. Þú veist líka að það er ást þegar þér finnst allt frábært og yndislegt við viðkomandi, finnst t.d ekkert ógeðslegt sem kemur frá henni, það er ást þegar þér finnst svitalyktin af viðkomandi góð, andfýlan á morgnana truflar þig ekki, þér finnst allt í lagi að það sé hvítlaukslykt út úr viðkomandi og það truflar þig ekkert þó að manneskjan ropi og það komi svona matarlykt…..
Allt sem þú undir venjulegum kringumstæðum fýlar ekkert sérstaklega frá öðrum, það er í lagi ef það er sú/sá sem þú elskar. Og þá er það sönn ást. Fyrir utan náttúrulega það að þú meikar ekki að ímynda þér lífið, framtíðina án viðkomandi, viðkomandi er þér alltaf mjög ofarlega í huga, þú myndir fórna öllu fyrir viðkomandi….og ég gæti haldið áfram endalaust. En annars er þetta bara nokkuð sem maður veit þegar maður lendir í því. Það fer EKKI á milli mála þegar maður kynnist þessu í fyrsta sinn, og það er ekkert eins yndislegt og að vera ástfanginn…..

Jæja !!

Nú er ég að fara seigja sögu sem kom fyrir mig í ást of rómatík fyrir einum 6 árum ég er 22 ára og trúi ekki þessu upp á mig en svona er þetta ég var 16 ára gamall og var í ferðalagi með 1num vini mínum þar sem við lentum í þjórsárdal og skemtum okkur mjög vel þar kynntist ég 1 stúlku á sama aldri sem heitir Sylvía og átti heima í svíþjóð hún er dökkhærð með axlasítt hár og með þunnar litlar varir sem eru æðislegar 164 cm á hæð og vá allgjör eingill ég sá hana í fótbolta með litlum strák sem reyndist vera frændi hennar ég sló mér í för og fór að leika mér með þeim og allan tíman var ég að hugsa um hana og hvað hún væri falleg en hún virtis vera svona 13 ára og vá ég kvartaði inn í mér útaf því svo var það að ég komst að því að hún væri á sama aldri og ég og vá viti menn ég varð ástfanginn af henni um leið og ég vissi að hún væri á sama aldri og ég svo kom að því að hún varð að fara og ég bara varð svo hræddur að spyrja um heimilisfang og síma að hún hvarf í faðm Íslands…………

Verslunarmannahélginn var kominn og ég ætlaði til Vesmannaeyjar að djamma en ekkert varð úr því vegna þess að ég gat ekki hætt að hugsa um Sylvíu og varð að hitta hana og fór stað þessi í Þjórsardal til að hitta hana…. Föstudagurinn var þannig að ég fylgdist með öllum bílum og skoðaði alla persónur í dalnum leit af heni en ekki var hún þar svo ég varð leiður og mjög svo í sorg en svo var það að ég hitti nokkra vini mína sem ég hafði ekki séð í 2 ár og djammaði með þeim í smá tíma .. þar til að ég gat ekki meir sem var ekki mikið því ég hugsaði svo mikið um hana Sylvíu svo var það á laugardeiginum sem ég sá hana og mér fór að brosa því þessi stelpa er svo yndilseg að ég vildi gera allt fyrir hana og fór að tala við hana og leika mér með henni og frænda hennar eiginlega 2 frændum hennar sem voru bræður í körfu þá heirist í litla snáðanum honu Róberti að hún væri skotinn í mér og hann flissaði og ég varð svo rauður og varnarlaus að ég vissi ekki hvernig ég ætti að haga mér svo ég lét örlöginn um þetta allt og við náðum saman og vá ég fék 1sta kossinn frá heni og þá var ég í himnaríki þetta var svo æðislegt að finna fyrir hennar vörum og fynna ligtina af heni um leið sem var svo mjúk og góð að ég var á flugi svona var þetta um alla hélgina að við sáttum 2 einn við varð eld umvafinn í teppi undir stjörnu fagra himni gengum um dalinn í rigningu og skemtum okkur bara mjög vel svo kom að því að hún fór heim en núna fék ég síman og hringdi í hana um leið ég saknaði hennar svo mikið að ég varð að hringja í hana ……..

Einn dag fór hún svo heim til mömmu sinnar sem á eða átti (veit ekki lengur) í Svíþjóð og ég skrifaði til henar oft og beið eftir hennar brefum alla daga og fék aðsjáfsögðu og svo kom að jólum og hún kom til íslands og ég varð hamingjusamur að sjá hana aftur….. við fórum í gönguferð með hundinn í snjónum og lékum okkur þar og var það yndislegt það rómatískasta sem ég hef nokkur sinni átt….. svo kom að því að allt fjörið var búið og tókumst við að skrifast á þar til um sumarið þá kom sú fagra mey aftur til Íslands og ég var að vinna um þessar stundir í múrara vinnu og synt hana bærilega en ekki alltaf bara til þess að eiga æðislegar stundi með heni og það var allt þers virði og aftur tók skriftinn við og ég sagði heni að ég myndi gera allt fyrir hana og 1 dag fék ég bref sem sagði hún að þetta væri of erfitt og vildi ekki vera að þessu lengur og spurði mig álits og ég svaraði aldrey vegna þess að ég helt að þetta væri endarleg ákvörðun hennar (ungur og vitlaus.. :( snögt)og eftir það hef ég ekkert heyrt í heni og er mjög sár því að ég vissi að ég elskaði hana og geri enn….
Svo kom að því að ég kynntis strák sem þekti hana og hann sagði mér það að hún væri orðinn gift ung kona og ég lagst í þúnglyni yfir því í 2 vikur en jafnaði mig á því og óskaði að hún myndi alltí 1nu vilja mig, en ég var alltaf að hugsa mig um að fara til henar og tjá mig því ég sagði eitt sinn við hana að ég myndi bíða eins leingi og ég þarf eftir henni en er nú of seint, mig dreymir hana oft og sakna mikið að halda aðeins utan um hana og finna ligtina af dökka mjúka hárinu hennar og sjá hana brosa og horfa í líflegu augun henar það er allt sem 1num mani getur óskað sér yfir 1na mannsæfi……………

Nú er ég svektur út í sjálfan mig að hafað misst hana því ég held því og mun halda fram að hún sé sú einna rétta fyrir mig en ég get ekkert gert því ég get ekki ráðist inn á hennar hjónaband og sagt ég vil þig og þú mig svo nú er ég dapur maður að sína fram á það að þú getur fundið þinn/þína rétta maka í hvaða aldri sem er og ég tel mig hafa mist af því (ekki er alltaf rétt að þú vitir það strax )(kannski er ég heimskur að sjá þetta ekki en ég vona að reinsla mín komi þér að gangi .)


ps. afsakaðu stafsetinguna …………..


eða hvað fynnst þér ?????


kveðja

Einn sem veit ekkert lengu

ég elska þig, þú elskar mig.. þetta er ást

það er ekkert hægt að lýsa því með orðum… ef það gerist þá bara veit maður það ;)