ég meina:

ég hef bara ekki lengur mikla löngun til þess að vera vinkona hans frá því að ég heyrði þetta.

held bara að það sé mjög misjafnt… ég hef lent í þessu… Minn fyrv. fór að segja öllum hvað ég væri glötuð og eitthvað (eða hef ég heyrt, veit ekki hvort að þessi “vinur” minn sem sagði þetta sé eitthvað marktækur hehe) en hann átti að hafa sagt að ég væri leiðinleg og e-h…

En með hinn fyrv. þá er allt í gúddí þar… kanski hefur hann gert og sagt eitthvað behind my back… En vona ekki…

Á eftir að hljóma eilítið illa að segja þetta en jæja.
Hmm, af hverju ekki? Hann þarf ekkert að halda þér góðri lengur til að komast í nærurnar þínar. Hann er með krumlurnar í nærunum á annari og hefur öruglega í fullu fangi að snúast að halda henni góðri…

Já veistu ég held það bara.

eða verða allir strákar asnar þegar maður hættir með þeim, eða þeir hætta með manni?

Stelpur eru ekkert betri…

örugglega ekkert spes strákar fram yfir stelpu

þegar eithver hættir með manni finnur maður
yfirleitt strax fyrir þessari skemtilegu höfnunartilfiningu og þegar það gerist á fólk oft til með að fara í vörn.
annars fer þetta oft eftir manneskjunum sjálfum og aðstæðum.
svo er það oft þannig með okkur strákana að við verðum að halda “stoltinu” og förum oft mjög kjánalegar leiðir að því.

Já ég hef alveg lent í þessu. Ég hef ekki talað við fyrsta kærastann minn í 2 og hálft ár, og ég er alveg sátt við það :p fífl!
Með öðrum kærastanum kom tímabil sem við vorum ekkert að tala saman, en svo erum við byrjuð að spjalla smá núna.
Þriðji kærastinn minn og ég höfum alltaf verið bestu vinir og héldum því áfram eftirá :)
Ég ætla bara aldrei að hætta með manninum sem ég er með núna ;)

Bætt við 15. maí 2007 - 08:08
Hm já aðalpointið var þarna að fyrsti kærastinn minn var fífl, og annar kærastinn minn tók tímabil í að vera fífl en er svo fínn gaur núna.

deal with it, flestir okkar vilja ekkert með ykkur gera eftir að við hættum með ykkur… stundum þarf maður að lesa á milli línana, það er jú ástæðan fyrir þvi að við hættum með ykkur, við nennum ykkur sem einstakling bara ekki lengur…

Ókeij, veit þetta er ekki eins vel orðað og ég myndi vilja hafa það en… Afhverju ætti hann að vera vinur þinn? Hann VAR með þér, fékk það sem hann vildi frá þér og átti með þér góðar stundir.. Well it's over now!

Strákar verða ekki fífl þegar þeir hætta með þér eða þú með þeim ( er ekki bara að tala til þín eithvað sérstaklega.. Nenni bara ekki að hafa þetta í 3. persónu. ) Þér finnst þeir vera það því þeir gera ekki allt eins og þú varst vön. ;) Það er bara málið.. Hann má segja hvað sem er núna um þig, hann má kalla þig tussu og hóru, hálfvita og aumingja eins og hann vill, þið eigið ekkert lengur, nema hugsanlega vinskap. :)

Sorry hvað þetta er ógeðslega tíkarlegt! Ég er ekki að reyna að vera það en þetta er svona í flestum tilfellum.. Alls ekkert öllum, en flestum.. Þú getur ekki orðið fúl útí þinn FYRVERANDI fyrir að hringja ekki á hverjum degi eða fyrir að nenna ekki að tala við þig.. Þetta er búið á milli ykkar og annað hvort eruði bara vinir eða bara ekkert, hann gerir ekki allt fyrir þig lengur og finnst þú ekki vera fullkomnasta stelpan á jörðinni.. Það er einhver önnur komin í það hlutverk. Sorry..;/

Ekki vera að drulla eithvað yfir mig, ég tala að reynslu..:)

held það sé bara biturleikinn sem veldur því

Auðvitað verðum við það. Meina ég vil aldrei vera vinur manneskjunnar sem ég hætti með / hætti með mér. Það verða alltaf vandræði.

mhm… kannast við það sem þú ert að tala um… t.d. einn sem að ég var með sagði öllum að hann hefði hætt með mér og ég hefði orðið alveg hrikalega sorry … Which was bullshit… En mér var svosem alveg þokkalega sama þar sem að það trúði honum enginn.

Minn var fífl og fáviti fyrir, bara common sence hann var með mér, nja segi svona.. En allavega þá veit ég ekki hvort við verðum vinir áfram eða ekki, mín vegna getum við það og ég veit að hann vill halda vinskap, en ég hef bara en ekki hitt hann síðan svo maður veit aldrei…

Gangi honum svo vel að bölva mér útum allan bæ ef hann vill, við eigum of marga sameiginlega vini, eða vini sem eiga sameiginlega vini svo fólk yrði fljótt pist út í hann, sem og mig ef ég gerði það sama.

Pointið er að þó einhver sé óttalegur fáviti breytir það ekki tilfinningum manns, ég sakna hans viðbjóðslega mikið og mig langar líka að berja hann, svolítil mótsögn ekki satt?

Ég héllt fyrst að ég væri gaurinn sem þú værir að tala um því ég lennti í MJÖG svipuðu.

Ég varð allaveganna mean út af því að fyrirverandi mín er svo HEAVY uppáþrengjandi, hún hringir og hringir og hringir og ef ég svara ekki kemur hún bara og reynir við mig allann daginn.