Ekki varst þú að lenda í þessu ? 0_0

Lennti í þessu með einn fyrrv. ég hætti með honum strax… og hef aldrei fyrirgefið honum þetta…enda finnst mér þetta ekki fyrirgefanlegt:/

Framhjáhald er undir öllum kringumstæðum óafsakanlegt og brot á trausti. Ég skil ekki fólk sem getur haldið því fram að framhjáhald geti verið afsakanlegt!

Sambandið væri búið .. hiklaust , gæti aldrei treyst stelpunni aftur … það er ekki hægt að vera í sambandi án þess að treysta maka

Einkvæni er ekki í eðli neinnar dýrategundar, og þar með mannsins.

Það er fráleitt að gera þá kröfu að menn, sem önnur dýr, hverfi frá sínu náttúrulega eðli og byndi sig við einkvæni.

Fjölkvæni er bara hið eðlilega ástand, einkvæni er frávik frá náttúrunni. Þannig er það bara.





Þetta svar er auðvitað djók, þó svo að einkvæni finnist bara á örfáum stöðum í dýraríkinu.

Ég er nokuð viss að frv. kærasti fór útað djamma og tók stelpu heim með sér kvöldið áður en hann sagði mér upp.. Svo w/e.

Sæll Shizzel.

Staðreyndin er og verður að vera sú að einstaklingar munu ávallt bregðast mismunandi við, enda eru aðstæður í hvert skipti gífurlega mismunandi og hlutir oft á “gráu svæði”.

Það sem maður getur hinsvegar gert er að hafa sterka persónulega skoðun á málinu; skoðun sem enginn getur sagt að sé réttari eða rengri en einhver önnur.

Eina slíka hef ég í grein minni:

Um Ástarsorg:
http://www.hugi.is/romantik/providers.php?page=view&contentId=4332448

En ást er, og mun vera mismunandi í huga hvers og eins. Aldrei mun vera hægt að alhæfa hvort einstaklingur sé ástfanginn, bara hrifinn, eða eitthvað í þáttina. Hver og einn verður að fá að ákveða það fyrir sjálfan sig hvort hann sé ástfanginn eður ei.

Ef þú hefur ekki lesið grein mína mæli ég eindregið með því að þú látir verða af því. Að fá önnur viðmið en manns eigin er alltaf jákvætt því það víkkar sjóndeildarhringinn og þar af leiðandi staðfestir eða styrkir manns eigin viðmið.

Vonandi hefuru komist yfir það versta eða ert langleiðina kominn í þeim efnum.

Kær kveðja,
Fróðleiksmoli

Nei, ég gæti ekki fyrirgefið það.

Ég hef lent í framhjáhaldi tvisvar (og það voru fyrstu tvö sambönd mín).
Þetta er eitthvað sem ég mun aldrei fyrirgefa. Skilur eftir sig stórt sár sem er erfitt að græða aftur.

Hvað í óskupunum fær þig til þess að skrifa sögnina “að fyrirgefa” sem tvö orð? Þ.e. fyrir gefa.

Gerðist fyrir mig, fyrir rúmlega 3 árum. Hef ekki þurft að heyra í honum né sjá hann síðan :) og mun aldrei gera það ^^

gæti aldrei fyrirgefið það.. eða þ.e.a.s geri aldrei þau mistök aftur að gera það.

ef þetta mundi gerast yrði ég ótrúlega sár! Ég mundi samt fyrirgefa kærustunni minni, en eftir dálítinn tíma samt. Ég vil nefnilega svo mikið vera með henni og láta þetta ganga..

Æji ég veit ekki.
Maður getur held ég aldrei ákveðið það, “já ég myndi gera svona og hinsegin”.

Ég vona bara (og held) að ég þurfi aldrei að komast að því aftur!

Ég myndi ábyggilega hætta með gaurnum strax ef ég vissi að hann væri að halda fram hjá mér. En þar sem að enginn hefur haldir fram hjá mér veit ég ekki hvað ég myndi gera :/

Nei ég gæti aldrei fyrirgefið framhjáhald, það er bara með því hræðilegasta sem nokkur manneskja gæti gert kærastanum/kærustunni sínum/sinni :/

ég myndi dömpa viðkomandi strax, fara á djammið verða blind full og ná mér í einn svona *ríbánd* gaur :D

Ég tæki því alls ekki vel, enda er þetta mjög slæmur hlutur, en ég get ekki sagt að ég myndi dömpa stelpunni undantekningarlaust.
Það eru engar tvær aðstæður eins og í hvert skipti sem það gerist er eitthvað nýtt að gerast. :)

Veit ekki hvort ég myndi gera það, efast um það.

Spurning fyrir þá sem hafa fyrirgefið framhjáhald: Setur ekki þetta sín mörk á sambandið eftir framhjáhald?. Treystirðu manneskjunni jafn vel?

Ég mundi fara strax. Ég yrði svo óendanlega sár að ég mundi ekki vilja tala við aðilann aftur. Hef nú sem betur fer aldrei lent í því.

Ég einfaldlega skil ekki hvernig hægt er að fyrirgefa svona. Ég gæti það aldrei.

Afi minn hélt framhjá ömmu minni með þeim afleiðingum að hann barnaði framhjáhaldið. Amma hélt samt áfram að vera með honum og áttu með honum 5 börn eftir það.
Það voru reyndar aðrir tímar þá. En samt.

ég held að ég gæti það ekki, kanski fer það eftir hvernig aðstæður væru. Mér finnst allt annað mál með t.d. að eiga í ástarsambandi í x langann tíma og fara á bakvið. En ef t.d. maki fer á djammið og er fullur (áfengi afsakar ekkert i know i know) og makinn segir strax frá þessu og augljóslega í algjöru rusli er hægt að skoða málið, en ef ég mundi ákveð að fyrirgefa fyrir svona þá þyrfti makinn að gefa mér góóóðann tíma að geta treyst aftur, ég yrði alltaf tortryggin ef hann mundi ætla á djammið.
Það er ekki kynlífið endilega sem væri stærsta vandamálið heldur að aðilinn fari á bakvið og það.

Ég hugsa að ég gæti fyrirgefið það. En ekki til lengdar ef ég sæi að hugur viðkomandi stelpu væri annarsstaðar en hjá mér.

Ef þetta væri svona dæmi þar sem hún hafði misstigið sig einu sinni þá væri það þess virði ef maður virkilega elskar hana að geta fyrirgefið henni.


En mér finnst súrt að lesa með þína reynslu af þessu. Þrjú skipti eru þremur of mikið!