Engin ráð hér, hjá mér meina ég=)

Ég vildi bara votta þér samúð þína, ég get víst ekki sagt að ég viti hvernig þér líður, því ég hef aldrei lent í þessum aðstæðum.

Ég vildi nú bara votta þér samúð mína og láta þig vita að hjá þér eru örugglega eftir mörg frábær ár, ævintýra og alls kyns hluta sem þú hefðir ekki lent í værir þú í föstu sambandi.

Líttu á björtu hliðarnar=D Allt sem þú vilt getur orðið þitt!

Kannast ágætlega við þetta. Reyndar ekki eftir svona langt samband, en ekkert ósvipað dæmi.

og vonandi fá einhver uppbyggileg ráð um hvernig er best að jafna sig.

Eins og í flestum öðrum svona málum held ég að það sé best að finna sér bara eitthvað að gera og einbeita sér að. Maður getur oftast reynt að bæta sig í skólanum held ég, síðan er hægt að fara að æfa einhverja íþrótt eða iðka eitthvað áhugamál.

Getur líka fundið msnið mitt ef þú klikkar á nickið mitt, gæti verið ágætt að spjalla eitthvað þó ég sé kannski aðeins yngri en þú. :-)

Ekki hugsa að þetta hafi verið til einskis, líttu á þetta sem reynslu og virkilega góðar minningar, því það er það besta sem þú getur fengið (góðar minningar). Þú lærðir hluti á sambandinu og hefur þroskast að hluta út frá því=)

Þessi tilfinning er samt rosalega sár en ég óska þér samt velgengni í lífinu.

Ekki hafa áhyggjur af því að þú munir vera ein, því að enginn veit hvað lífið og örlögin hefur í höndum sér. Lífið er gjörsamlega óútreiknanlegt:) og það er það góða við það (og slæma). Það getur allt gerst.

Lítið annað sem ég get sagt:) Tíminn græðir öll sár.

Bætt við 4. febrúar 2007 - 19:53
Og hvernig er best að jafna sig.. eyddu tíma með vinum og fjölskyldu. Vinna og hugsaðu um skólann og möguleikana í lífinu=). Alls ekki loka þig af og gráta, þó það sé gott að gráta stundum og losa um tilfinningar, en ekki gera það alltaf. Því oft þegar maður er einn þá byrjar maður að hugsa en þá er líka stundum best að drífa sig upp og hitta vinina.

æ, takk fyrir þetta öll sömul :)

…ég elska hann og allt sem við erum búin að upplifa saman einhvern veginn “verið til einskis…”

Ég skil hvað þú átt við. Þú ert sennilegast búin að vera að skoða myndir frá ýmsum atburðum og stöðum sem þið hafið verið á, saman. Var þetta allt til einskins? Öll orðin, allar stundir ykkar saman, allt spjall og allar góðu stundirnar? Var þetta þess virði að eyða fjórum árum í þetta? Bara til að gleyma þessu. Kanski hefði verið betra að ana aldrei út í þetta samband.

Þetta eru eflaust einhverjar hugsanir sem þú ert búin að vera að glíma við. Hér kemur svarið við þeim. Nei þetta var ekki allt til einskins. Þetta sýnist það núna, en þegar þú lítur til baka á góðu stundirnar og sérð ykkur saman þá var þetta ekki til einskins. Fannst þér ekki gott að upplifa þetta þann tíma sem þetta gekk á? Jú. Það var vel þess virði. Ég skil þessa hugsun þína samt svo vel. Er að glíma við þetta sjálfur núna.

Ein af þessum tilfinningum þínum “að vera frjáls”. Er þetta kanski hlutur sem þú hræðist? Ég er sjálfur hræddur við þetta, þó eftir miklu mun styttra samband en þú sjálf varst í. Nú hugsar maður “hvað ef maður finnur ekki þann rétta? Á einhver eftir að elska mig eins og hann?” Ég get ekki svarað því. Núna virðist allt líta út fyrir það að svo sé ekki. En tíminn mun vonandi leiða eitthvað annað í ljós.

Settu fram framtíðarplön eins og með nám til útlanda. Þá færðu eitthvað til að hlakka til. Þá sérðu kanski að þú ert svolítið fegin inn við beinið að vera ekki í sambandi. Þá kemur “frelsis” tilfinningin upp.


Að stofna fjölskyldu er ábyrgðar hlutur. Hlutur sem ekki skal ana út í fyrr en báðir aðilar eru tilbúnir. Ég var sjálfur farinn að sjá fyrir mér fjölskyldu í mínu sambandi og hugsa til þess tíma hvað mig hlakkaði til. Þrátt fyrir ungann aldur þá hugsar maður um svona hluti. Eins og þú segir þá er sá draumur úr myndinni núna. Ekkert ósvipuð tilfinning og þú hafir tekið tappann úr vaski fullum af vatni.


Ég vona að þetta svar hafi gefið þér eitthvað. Þetta eru allaveganna pælingar sem eru að brjótast í hausnum á mér þessa daganna ofan á margt annað.



Hvað eigum við skilið í þessu lífi?

ég var í fjarsambandi í 2 og hálft ár og á þeim tíma hittumst við um hverja helgi, í öllum fríum og nýttum þann tíma sem við áttum aflögu mjög vel. Þetta var orðið alveg nóg og eg hef oft sagt við fólk sem kemur hingað inn með spurningar varðandi fjarsamband að reyna að hafa þetta ekki svona lengi, þetta er mjög erfitt til lengdar og mjög sárt.

eftir þennan tíma hjá okkur keyptum við íbúð saman, það var okkar draumur og sambandið er mun betra en svona i sitthvoru lagi.

Ef þið eruð ung sem ég býst við þá finnst mér þetta ekki skrítið því miður. Ef þið hafið verið svona lengi saman en samt hist svona lítið þá í raun upplifið þið margt í sitthvoru lagi og í staðin fyrir að upplifa saman og taka þátt í félagsstarfi, kynnast fólki saman og þannig þroskast í svipaða átt:)

Ég skil ykkur vel þannig lagað því þetta er erfitt en fyrst þið hafið verið svona lengi saman en samt getað búið fjarri í allan þennan tíma, var það aldrei ykkar draumur að búa saman, hittast oftar eða voruð þið í raun sátt við þetta við að vera ein og með ykkar “speis”.

voruð þið kannski í raun ekki alveg tilbúin í þessa skuldbindingu?:)

Þetta er alls ekkert illa meint, þetta eru bara hugleiðingar hjá mér því mér finnst þið mjög dugleg að hafa haldið þessu svona lengi:)

Bætt við 5. febrúar 2007 - 09:50
En ég gleymdi að óska þér alls hins besta og segja þér hvað mér finnst ótrulega leiðinlegt þegar svona gerist.

Líttu á björtu hliðarnar og horfðu fram á við. Það opnast örugglega milljón möguleikar fyrir þér nuna sem þú hafðir ekki áður, Ekkert vera a velta þér uppúr þessu, lifðu í núinu :) Gangi þér vel

smá setning sem lét mig líta öðrum augum á lífið þegar ég hætti með kærustunni minni fyrir 3 árum síðan

ekki gráta því það er búið, brostu því það gerðist

mér fannst þetta rugl þegar ég heyrði það fyrst en fór svo að pæla í þessu og öllu því góða sem við áttum saman og viti menn ég brosti eilítið í gegnum tárin

Sæl :)

Ég mæli með því að þú lesir þessa grein eftir Frodleiksmola :) http://www.hugi.is/romantik/providers.php?page=view&contentId=4332448

Annars held ég bara að það sé best að þú hafir mikið að gera, gerir eitthvað sem þér finnst skemmtilegt, eyðir tíma með vinum og svo framvegis :)

Þetta hlýtur að vera rosalega sárt og erfitt, en tíminn græðir öll sár, og þér mun líða betur :)

Gott er að líta á öll atvik og upplifanir í lífi sínu sem ReynsluR.

Þetta eru allt hluti af manni og reynsla sem þú getur valið að lifa með og halda áfram.

Gangi þér annars vel í framtíðinni. =)