Sæl astrosharpa.

Ást er hugtak sem aldrei hefur verið njörvað niður sem eitthvað “eitt” sem allir geta tekið undir að sé “hin eina rétta” lýsing á þeirri tilfinningu sem fólk upplifir þegar það verður ástfangið.

Að elska er að mínu mati persónubundin upplifun sem enginn setur sagt að sé réttari eða rangari í einu tilfelli eða öðru. Ef þú hefur lesið greinina sem ég skrifaði um ástarsorg, þá sérðu í samtali mínu og Intenz þar fyrir neðan í umræðum hvað ást er mismunandi í augum hvers og eins. Þess vegna var greinin ein sú erfiðari sem ég hef skrifað til þessa.

En varðani þann ótta þinn að ást þín gæti horfið, þá hef ég eitt að segja.

Mundu ávallt að ást er lifandi fyrirbrigði. Þegar þú hittir einstakling af hinu kyninu (eða sama kyni eftir því hvar áhugi þinn liggur) sem er þannig samansettur að þú finnur til gífurlegrar hrifningu og eftir skamman tíma telur þig jafnvel ástfangna; þá má segja að þú hafir fengið fallegt og yndislegt blóm gefins, svo við notum nú myndlíkingu.

Til þess að halda þessu fallega og yndislega blómi lifandi, þá þarftu að gera það sama við þessa plöntu líkt og þú myndir gera við allar aðrar lifandi verur sem þér þætti mikið til koma, og það er að veita henni næringu, passa upp á hana, virða hana, hjúkra að henni þegar eitthvað bjátar á o.s.frv.

Ef þú einsetur þér að láta ástina blómstra með þeim gáfum sem guð gaf þér, þá er mjög líklegt að þér muni takast vel til. Ef maki þinn er samhuga og finnst þú vera hans eina rétta til framtíðar, þá mun ég einnig telja líklegt að hann eigi eftir að fylgja fyrrnefndum ráðum svo best sem hann kann. Ef þið bæði gerið það sem þig getið til þess að rækta plöntuna fögru, þá aukast líkurnar á farsælli framtíð ykkar til muna.

Að lokum hef ég eitt heilræði: Aldrei leyfa íllgresi koma að plöntunni góðu. Ef íllgresi í formi rifrilda og óleystra vandamála fær að festa rótum, þá verður að fjarlægja það eins fljótt og auðið er, annars mun það vaxa og bæta utaná sig. Ef það gerist getur það einn daginn kæft blómið fagra og skilið ykkur eftir í frumskóg af íllgresi þar sem eina leiðin út er í sitthvora áttina.

Ég vona að þetta hafi kastað einhverju ljósi á vangaveltur þínar.

Kær kveðja og gleðilega hátíð.
Fróðleiksmoli

Nei, ég hef ekki verið hrædd um að ástin hverfi.

En kannski hugsaru þannig afþví að þú ert eitthvað óörugg með sambandið þitt.

ástin sem ég ber til kærastans míns lýsir sér þannig að ég virði hann og elska eins og hann er og hvað sem hann gerir, innan skinsamlegra marka þó ( ef hann t.d nauðgaði konu býst ég við að ég myndi missa allt álit á honum) Ég gæti hugsað mer að vera með honum öllum stundum þó ég viti að það sé óheilbrigt.

Ég sé mig í framtíðinni með honum og börnum alveg eins og hann sér mig í sinni framtíð svo langt sem við getum ímyndað okkur. Ég hugsa ekki um það að segja bless því ég hef mikla trú á sambandinu og vonast innilega eftir því að það virki og ég er tilbúin til að gera allt til að halda því eins og það er til þess.

Þegar hann tekur utan um mig finn ég fyrir vellíðan og hlýju og þegar ég faðma hann geri ég það til syna honum hversu mikið ég elska hann og geri það þess vegna beint frá hjartanu. Við tölum saman á rólegu nótunum ef eitthvað er að og æsum okkur ekki yfir smámununum.

Hann á þetta allt saman skilið því hann hegðar sér eins og ég og ég tek því þannig að hann elski mig eins og ég elska hann.

Verð ég stundum hrædd? já ég verð það stundum því ég veit hvað sambandslit eru algeng og sérstaklega hjá ungu fólki og við erum mjög svo ung. Samt búin að vera saman í þrjú og hálft ár og búum saman. Ég hugsa samt bara á jákvæðu nótunum, tek honum ekki sem sjálfsögðum hlut og vinn í því að halda mínu sambandi góðu. Ef eitthvað kemur uppá þá tökum við á því þegar þar að kemur, ekki fyrr!:)

Sorry hvað þetta var langt. Fannst ég bara verða að skrifa þetta. Kannski ekki upptalning sem þú baðst um og kannski miskildi ég þig..en þá það, þá bara er ég að gera mig að fífli:p

Vá, ástin mín til JonMaiden(hugari hérna) er óútskýranleg. Það er bara eitthvað sem gerir það að verkum að við elskum hvort annað, það er auðvitað virðing og traust, en samt svo miklu meira.

Jú, maður verður stundum hræddur, en er það ekki bara eðlilegt?
Annars held ég og vona að þetta gangi allt upp….og ég ætla að reyna að láta það ganga, því þetta er jú einu sinni vinnan manns alla daga ;)
Ekki vill maður klúðra því….aftur… =/

Ég er auðvitað Hrædd um að hún kverfi, en það gerist stundum á endanum hjá sumum ekki öllum :)

ég er alveg yfir mig ástfangin af Kærastanum mínum, hef reynt að eyða sem mestum tíma með honum og leyfa honum að finna að hann er velkominn í líf mitt, og ást okkar verður alltaf sterkari og sterkari ;)

Foreldrar mínir og hans eru báðir mjög ánægðir með hvað þetta samband okkar er búið að ganga vel og engin leiðindi í því :)

Hún hverfur ekki nema kannski að þú færð leið á honum eða eitthvað. En hún mun líklegast haldast, en bara breytast.

Úff.. Ehm ég verð stundum hrædd við mig eiginlega þegar að ég fell fyrir einhverjum svo harkalega. Ég eiginlega verð bara obsessive. Ekki gaman en ég bara get ekkert gert að því. Ég get samt reynt að halda því niðri. En ég veit bara ekki hvenær á að stoppa. Well, viðurkenni að ég er nú ung ennþá og margt eftir að læra og þannig en ætti að geta sagt að ást er eitthvað sem maður getur ekki alveg útskýrt en ótrúleg. =)