Myndi segja að það fari eftir því hve mikið ykkur langar í barn. Skynsamlegra að bíða, nægur tími síðar eftir skóla, en ef þið eruð alveg að missa ykkur þá er örugglega besti tíminn núna, krakkinn kæmi svona í lok sumars þá og næsta önn væri í ágætum gír. Annað ykkar þyrfti samt að sleppa næsta ári í skóla svo… bara já hve mikið langar ykkur í krakka? :)

Mér finnst að þið ættuð að bíða. Það er best að vera búinn með skóla, kominn í stabíla vinnu og búinn að koma sér nokkuð vel fyrir í húsnæðismálum og peningamálum áður en maður fer að hugsa um barn, að eignast barn er ekki einhver skyndiákvörðun, það er ábyrgð næstu 18 árin og lengur en það.. það er bæði betra fyrir ykkur og barnið að bíða.

Hefði haldið að það þyrfti einhvern grunn, skólagráðu eða fasta vinnu…samt hefur svonalagað alveg gengið upp með utanaðkomandi hjálp.

Mitt ráð til þín er að setjast með henni niður einhverntíma og útskýra fyrir henni hvað þér finnst.
Sýna fram á að það er betra fyrir ykkur að ef hún klárar menntaskólann fyrst enda kemst hún ekki langt án stúdentspróf og með barn.
Þið eruð líka það ung að það væri betra fyrir ykkur að bíða í svona eins og ár eða tvö í viðbót, þróa sambandið, komast í vinnu og ná að koma ykkur á skrið áður en þið bætið við litlu kríli sem þarf stanslausa athygli.
Segðu henni að þig langi meira en allt í barn en sért bara ekki tilbúinn til þess og viljir fæða barnið ykkar inn í öruggt heimili, fjárhagslega sem og á annan hátt.

Ef hún skilur það ekki þá er hún ekki tilbúin til að eignast barn núna hvort sem er. :)

Smá ritgerð

Það reynir mjög á samband þegar barn kemur og enn meir ef fjárhagur er ekki í lagi.

Held satt að segja að þið ættuð að kynnast betur áður en þið farið að koma með barn.

Þegar barn er komið þýðir ekki að gera það sem manni sýnist, ekki einu sinni skreppa smá út á kvöldin.
Svo er það Dagmamma sem kostar mjög mikið allavega fyrir þremur árum kostuðu bara 4 tíma fyrir mitt barn 18þ, utanvið útiföt og allt sem það fylgir.
Þegar á leikskóla er komið er það 32þ fyrir allan daginn og aftur ný útiföt!!


Ég var búin að vera með mínum manni í mörg ár þegar við komum með okkar barn og var ég 21 og hann 20. Þetta er mikil binding og ef það á að gera eitthvað þarf að skipuleggja það með fyrirvara redda pössun og ekki er það gert hjá hverjum sem er.

Og svo er það svo oft að vinir sem ekki eiga börn átta sig ekki á þessu, bjóða manni eitthvað með stuttum fyrirvar þannig að það endar þannig að þið beiliði og á endanum fjarlægjast sumir vinir mann.

Ég sé ekki eftir að eignast mitt barn því ég elska það alveg óendanlega mikið en ef ég hefði vitað nákvæmlega útí hvað við værum að fara hefðum við beðið smá, samt vann ég á leiksóla á sínum tíma. Peningar verða líka að vera til staðar eða allavega hafa góða að. Það verður alltaf að vera til matur og beygjur.

Auðvitað get ég ekki sagt hvað þið eigið að gera en ég myndi bíða, ég var þannig að ég vildi barn helst í gær og sem betur fer tók það 3 ár frá því ég hætti á pillunni.

Vinkona mín eignaðist barn þegar hún var 17ára og hreinlega missti sig. Fór frá manninum sínum og barni og djammaði af sér rassgatið. en það endaði samt furðu vel allt það dæmi

Gangi ykkur vel.
og eitt ég er búin að vera með mínum í 10 ár og við erum hreinlega enn að kynnast þannig að
9 mán hummm er ekkert voða mikið.

Vá það mætti halda að þú værir kærastinn minn o_O ég er 19 ára og að byrja í framhaldsskóla aftur, hann er tvítugur og í háskóla. Og okkur langar í barn.

Ég hef samt ákveðið það að reyna ekki fyrr en ég er búin með stúdentsprófið. Ég er þegar með smá móral yfir því að vera á eftir vinum mínum vegna námshlésins sem ég tók, ég vil ekki lenda í því að vera langt yfir tvítugu að klára menntó. Og ég ÆTLA að klára ;)

Við erum búin að vera svipað lengi saman og þið, og erum í íbúð og allt er bara nokkuð stabílt. En þessi íbúð er í húsi sem ég vil ekki ala upp barn í (mjög mikið af undarlegu fólki, og ég er yngst þarna svo það yrðu engin önnur börn nálægt til að leika við), þannig að ég myndi vilja flytja í betra umhverfi áður en ég eignast barn. Þannig að ég verð bara að hemja mig og taka pilluna samviskusamlega í 1 ár í viðbót ;)

Þið verðið líka að hugsa um hvað væri best fyrir barnið, það er svo margt í því að eiga barn. Eiga nóg fyrir bleijum, mat fyrir þrjá, og allt þetta kostar sitt. Þannig mér finnst að þið ættuð frekar að bíða þangað til að þið eruð viss um að þið gætuð skaffað allt þetta fyrir barnið:)

Svona líffræðilega séð, kýlið á það :D

Þið eruð nú ekki búin að vera neitt svakalega lengi saman en ef þetta er eitthvað sem þið þráið þá verðið þið að fylgja hartanu. Ef þetta er eitthvað sem hindrar það að hún nóti lífsins. Ég skil alveg þessa löngun en er samt á því að skinsamlegra sé að bíða eftir námi og meiri pening EN samt sem áður þá má maður ekki festast of mikið í því að bíða.

Það er alltaf hægt að segja að tíminn sé bestur þegar þetta og hitt er búið en það þarf ekki endilega að vera. Þið sjálf finnið það hvenær hann er réttur og svo veit ég ekki hversu mikil peningavandræði eru hjá ykkur. Svo hefur maður heyrt frá mörgum foreldrum sem eru í námi að þeim finnist það betra en að vera í vinnu því þá hafi foreldrar meiri tima með börnunum en eflasut minni pening milli handanna.

ég myndi bíða þangað til að þið eruð búin í námi og orðin betur sett fjárhagslega. Ég varð ólétt einu sinni, fyrir u.þ.b. 2 árum. var með góðann kærasta og við alveg með framtíðina blómstrandi fyrir framan okkur en tókum þá ákvörðun að bíða með það þannig að ég fór í fóstureyðingu og sé ekki eftir því. Ég er mikið betur sett núna, við erum að vísu hætt saman en ég er komið í annað mjög stabílt samband núna og gæti vel hugsað mér að eignast barn núna eða á næstu árum. maður verður bara að hugsa hvað er best fyrir sig og barnið að sjálfsögðu. getið þið séð fyrir barni án þess að þurfa að skera niður allann annann kostnað? barnið á að geta fengið góða hluti og umfram allt öryggi. það er því miður ekki hægt að lifa á ást…ég myndi bíða ;)

Skynsemin, myndi ég segja :)

Foreldar mínir voru tvítugir þegar þau eignuðust stóru systur mína, voru enn í skóla… og svo 25 og 26 þegar þau eignuðust mig og litlu systur mína. Í dag er mamma með doktorsgráðu og pabbi með master. Þó að þið séuð enn í skóla þá er það alveg hægt að ala upp barn og fá doktorsgráðu. Getur verið erfitt en það er hægt.

Ég held að það sé allt of mikið af börnum sem koma einmitt í þessum aðstæðum, en hefðu alveg mátt bíða aðeins.
Ef ykkur finnst þið virkilega hafa tímann í þetta, þá skulið þið kýla á það, en ekki vera að eignast barn ef þið ætlið ekki að standa ykkur sem foreldrar.

Hvað haldið þið að sé best fyrir barnið? :)
Annars óska ég ykkur bara alls hins besta og til hamingju með greinilega frábært samband. :D

Kv.

Bætt við 20. desember 2006 - 23:18
Annars já, systir mín fór í gegnum MR sem einstæð móðir.
Það er alveg hægt, en það krefst virkilegs metnaðar, vinnu, þroska og fórna.

Ég held að það sé rétt hugsað hjá þér að vilja hafa öðlast fjárhagslegan stöðugleika áður en sé farið út í barneignir, en annars væri það líka spurning um fólkið sem er á bak við ykkur, foreldrar og svona nánustu skyldmenni.
En ég held að þetta komi alltaf niður á hvað sé best fyrir barnið.

Skynseminni.. myndi ég segja.. en það er erfitt ef hún hefur hana ekki líka í lagi eða er á öðru máli.. :) ég meina.. ef þið eruð svona yfir ykkur ástfangin getur krílið beðið í nokkur ár.. :)
Annars get ég nottla ekkert setið hérna á msn og sagt þér hvað þú átt að gera við líf þitt.. Ég er nú ekki á föstu.. en stundum væri ég alveg til í að vera ólétt og eigandi kærasta sem ég elskaði :) en það líður hjá þegar maður sér öskrandi smábörn.. hahaha… anyways..

En aftur á móti.. þá á vissan hátt er skynsamlegast að hlusta á hjartað.. þótt að skynsemin sé “gáfulegri” þá er hjartað það sem þegar niður kemur á allt það sem fólk á að fara eftir.. eða er það ekki? ég er algjörlega farin að röfla í hringi núna.. hef þetta ekki lengra :D

Vá, ég hlýt að vera eins og “kellingin þín”. :)
Er 17 ára (verð 18 eftir nokkra mánuði) og minn kærasti 19 ára. Erum búin að vera saman í 3 ár. Ég hef alltaf verið mikil barnamanneskja og ég hreinlega elska börn. Þegar ég sé ný fædd kríli fer allt af stað, klingir alveg í manni hehe. :)
Kallinn er nú ekki spenntur fyrir þessu eins og er, ég sýni honum allan þann skilning, þó ég fari stundum að tala um þetta. :P


9 mánuðir eru ekki svo langur tími, mér finnst réttast að þið ættuð aðeins að bíða og kynnast frekar og reyna að einbeita ykkur að skólanum, þó það sé alveg hægt að vera með barn og í skóla, það kostar MIKINN tíma og maður verður að skipuleggja sig vel. Það er annars mjög persónubundið.
Ég veit að ég gæti ALDREI verið með barn, í skóla og svo kannski í vinnu til þess að sjá fyrir okkur, gæti ekki þegið of mikla hjálp frá foreldrum mínum þar sem ég hef lítið gert af því h ingað til (finnst ég frekar sjálfstæð, er í skóla og 75% vinnu, á minn bíl og borga allt mitt sjálf.) því ekki vill ég missa þetta ákveðna “stollt” sem ég hef. :P

Að eiga barn kostar hellings pening, séstaklega með fyrsta barnið, því þá vantar allt.

Gangi ykkur bara vel og vonandi komist þið að sameiginlegri niðurstöu. :)

Mamma og pabbi áttu 2 börn þegar þau voru að klára háskóla. Það reddaðist allt hjá þeim og svona, eða allavega áttu þau 1 barn þegar þau voru bæði á háskóla svo var held ég samt pabbi búinn þegar ég fæddist rsum. Það reddaðist allt hjá þeim, en það á öruglega ekki eftir að reddast hjá ykkur þar sem stelpukindin er ennþá í menntaskóla sem er bara vitleysa að eiga barn með. Svo er bróðir minn ekkert með öllum mjalla og ég stórskemmdur svo ég mæli ekkert með þessu. Annars er ágætt að eiga foreldra sem eru ekki 40 árum eldri en maður sjálfur.

iss
Eurovision partý-in mundu breytast heilmikið hjá þér :D

æj biðst afsökunar ef þú bjóst við einhverju rosalegu svari frá mér :/
en ef ég væri þú þá mundi ég klára námið fyrst, og ef hún var að byrja aftur í skólanum þá ætti hún nú bara að klára það :/

ekki taka of mikið mark á mér…
ég er ennþá svo ungur :Þ

Ég er á svipuðum stað í lífinu og þú, er í háskóla og bý með kærastanum mínum í pínulítilli stúdentagarðaíbúð (erum búin að vera saman í rúm tvö ár). Ég verð bara að segja að ég á mjög erfitt með að setja mig í þessi spor kærustunnar þinnar, þ.e. að langa í barn vegna þess að það er eitt af því sem ég hræðist mest, að pillan virki ekki.

Að mínu mati á maður að nýta tækifærið til þess að læra ef maður getur það, það hefur svo mikið að segja varðandi framtíðina og getur haft mjög mikil áhrif á einmitt fjárhagsstöðu og húsnæðismál.

Mér finnst í rauninni að það eitt að þú þurfir að spyrja aðra álits eiga að segja allt um að þú sért ekki tilbúinn í þetta. Af hverju nýtið þið ekki frekar tímann í að njóta ykkar bara tvö ein á meðan þið getið, sérstaklega þar sem þið eruð ekki búin að vera saman lengur en þetta? :)

Mæli með að Bíða með þetta, Málið er að þegar hún eldist fer hún að hugsa rökréttar og langar að gera hluti sem hún hefur ekki getað á meðan hún væri með barnið,

Kærastinn minn og fyrrverandi kærastan hans hún varð ólétt 16 og var búin að suða og suða í honum að henni langaði svo í barn hann reyndi alltaf að neita en gafst svo upp og þau eiga barn saman í dag, og hún fer á Djammið hverja helgi og er bara 21.

Þannig ég mæli með að þið bíðið í svona 2-5 ár í viðbót.

bæði uppá Framtíðina og Fjárhaginn og svo framvegis.

Ég myndi nú bíða með það aðeins, ekki til þess að vera með leiðindi, en þið eruð svo ung og eigið eftir að gera svo margt BARNSLAUS!

hjartað mun alltaf vera til staðar, en ekki skynsemin;)

Þannig að ég segi að fylgja skynseminni þegar hún á best við.

Kannski er ég bara svona köld en ég myndi ráðleggja þér að klára námið áður en þið farið í það að eignast barn.

Já en hvað gerðiru segðu mér ^^, Spenntur!

Ég var að lesa þetta núna og … Hvort valdirðu?

Ég myndi setja skólann framfyrir barneignir.
Skólinn og menntun ætti að tryggja þér tekjur og framtíðarafkomu. Þegar hún er trygg og þið búin að koma þaki yfir ykkar höfuð þá fyrst mætti huga að barneignum enda aðstæður ykkar þá mikið betri en þær eru núna. Það skiptir gríðarlega miklu máli.

skóli skóli skóli! þetta getur beðið trúðu mé