Já ég tel að það sé hægt sérstaklega ef hann vill vera vinur þinn. Ég meina þetta á helst eftir að vera erfitt fyrir hann að sætta sig við að hann fái þig ekki.

Bara reyna að láta þetta ekki trufla vinskap ykkar, þá meina ég að ekki vera eitthvað “Sagði/Gerði hann þetta afþví hann er hrifinn af mér?” í hvert skipti sem hann segir eða gerir eitthvað.

Persónulega hef ég alveg getað hagað mér skikkanlega þó ég sé dálítið skotinn í vinkonu minni(hún veit það samt ekkert svo…).

Lollað!?

Sæl paniolo,
Jú maður hefur nú heyrt hinar ýmsustu sögur af þessu “vandamáli” og veit ég t.d. til þess að semsagt stelpa og strákur sem voru búin að vera vinir frá því að þau voru bæði bara lítil á leikskóla byrjuðu svo saman eftir margra ára vináttu og minnir mig að þau bæði hafi verið 17 ára þá. Jú svo auðvitað þurfti eitthvað að koma uppá þannig að þau hættu saman, hættu nú allveg saman í góðu samt en nú er liðið ár og þau þora ekki að hringja í hvort annað núna bara til þess að halda vinskap. Þeim líður svo kjánalega í kringum hvort annað núna að þau geta bara ekki hist.

Vinátta er nú bara eins og hún er, stundum verður fólk ósátt og hættir að tala saman í einhvern tíman en það blessast samt alltaf allt á endanum en það er bara ekki allveg jafn einfalt með svona vinaást eins og þú lýsir.

Því segi ég að maður þarf að fara mjög svo varlega í það áður en maður ákveður að byrja í ástarsamandi með góðri vinkonu.

En svo auðvitað hættir fólk stundum saman og getur allveg verið vinir áfram og allt það en það er bara því miður ekki alltaf svoleiðis :(

ég þekki strák og stelpu, hann er rosalega hrifinn af henni en hún ekki af honum og bæði vita af því.. þau gista oft saman án þess að eitthvað gerist og eru bara bestu vinir, svo jú ég held það gangi.

Sæl, paniolo.

Ég held það sé nú alveg hægt að halda vináttunni, þó hugur vinar gangi bara í eina áttina. Það er vissulega mjög skrítið að vita til þess að manneskja, sem maður hittir oft og er góður vinur, hafi öðruvísi áhuga á manni en maður sjálfur til hennar.

Ég kynntist einu sinni stelpu, sem ég vingaðist fljótt við. Við vorum mjög góðir vinir og fórum oft á djammið saman. Seinna frétti ég frá frænku minni, sem fór eitt sinn á trúnó með henni, að hún væri geðveikt hrifin af mér. Ég, því miður, hafði ekki sama áhugann á henni og hún hafði á mér. Þetta fór að verða mjög skrítið, en þá aðallega af minni hálfu, þar sem hún vissi ekki að ég vissi að hún væri hrifin af mér.

Þetta er rosalega erfitt á tímum, þar sem manni líður mjög illa og er með mikið samviskubit þegar maður hrífst af og byrjar t.d. með annari manneskju. Manni finnst maður eiginlega ekki geta verið vinur þess vinar sem ber hug til manns, þó maður verði að líta fram hjá því og hugsa að þetta sé þeirra mál. Það tekur mig sárt að segja þetta en þetta er hans vandamál, sem hann þarf að takast á við. Ekki þitt.

Með tímanum kemst viðkomandi yfir þig og þá verður allt miklu betri og auðveldara, og þ.a.l. andrúmsloftið léttara.

Gangi þér vel.

Kær kveðja,
Gaui Intenz

Ég held það ætti að virka ef hann er bara hrifinn af þér.
Ég hef lent í því verra.. Fyrrverandi og ég reyndum að vera vinir..Okkur tókst það þar til hann sagðist vera ástfanginn af mér og vildi enga aðra en mig. En vildi þó vera vinur minn en ekki neitt[og þá var ég byrjuð með stráki]. En á endanum virkaði þetta ekkert, bara held ég meira að segja sama dag og hann viðurkenndi þetta fyrir mér, endaði vináttan okkur"/

En annars hef ég ekki hugmynd, held ég hef aldrei áður átt neinn vin sem var eitthvað hrifinn af mér.
Nema hann hafi ekki sagt mér það:).

Takk fyrir ráðin, ég vona að hann komist bara yfir þetta og þetta þurfi ekkert að breyta vináttunni okkar. Held bara alltaf að hann sé kominn yfir þetta, en svo gerist það oft þegar við erum komin í glas á djammi að hann fer að reyna við mig og líður svo rosa illa yfir því daginn eftir og biður margfalt afsökunar. Leiðinlegt líka að þurfa að hafna honum aftur í hvert skipti sem hann er kominn í glas.

Ef báðir aðilar vilja láta vinasambandið ganga vel þrátt fyrir þetta, þá mun það ganga vel.

Ég á marga kk vini og hef því miður lent í þessu. Mér líður alltaf jafn illa að ég hafi ekki áhuga á þeim þannig því þeir eru allir yndislegir.

Ég geri þeim bara grein fyrir því að ég hef bara áhuga á vinasambandi svo er oft bara smá hlé en ég hef alltaf hitt þá aftur og við erum núna mjög góðir vinir aftur :)

good luck =)

Já ég var hrifin af besta vini mínum í 8 mánuði. Svo sagði ég honum það og hann er ekki hrifinn af mér.. Við héldum bara áfram og erum óaðskiljanleg núna! (sem vinir!) Erum búin að þekkjast í tæp 6 ár!:)

Ég hef lennt i þessu.
Við héldum áfram að vera vinir þó hann bæri tilfinningar til mín.
Með tímanum dóu þessar tilfinningar hjá honum og í dag erum við BESTU VINIR. Hann á kærustu og ég kærasta og samt náum við alltaf að halda vinasambandinu.
Við erum búin að vera vinir í um eitt ár.

ég hef alltaf átt mikið af kk vinum síðan ég var bara um 10 ára eða einhvað, oftast gengið ágætlega.. nema þegar þeir eignast kærustur þá slitnar oftast vinskapurinn.
En í flestum tilvikum ætti að vera hægt að vera vinir þó annar aðilinn sé hrifinn ef hann treystir sér í það og getur haldið aftur af sé

Það fór illa hjá mér í fyrsta skiptið sem ég átti svona besta vin, en núna a ég slatta af vinum af hinu kyninu sem eru ekkert skotnir í mér né öfugt:) Svo það fer bara algjörlega eftir ykkur hvort þetta virki.

jebb erum saman núna

Ég umgengst nánast bara stráka dags daglega … Hefur gengið alveg ágætlega. Jú, ég var með vini mínum og maður er nú alltaf pínu hrifinn af þeim. En þannig eru bara vinir, er það ekki? Manni líkar vel við þá, manni þykir oftast vænt um þá, en það þýðir ekki endilega það sama og hrifning á hinu kyninu - ef þú fattar hvað ég meina …

Mér finnst persónulega best að eiga strákavini … Það er svo miklu auðveldara og nærri því afslappandi, miðað við stelpu-drama :P

Ég var, eins og ég sagði áðan, með vini mínum í einhvern tíma. Það var bara fínt, hann er frábær strákur og allt það. Hann var bara ekki mjög reyndur og var, og er, eiginlega miklu betri vinur :) Núna í dag erum við ágætir vinir, þótt ég umgangist hann ekki alveg eins mikið og áður (af öðrum ástæðum reyndar). Það er pínu skrýtið, því það er stundum eins og þetta hafi aldrei gerst :P

Bætt við 28. nóvember 2006 - 22:38
Það er auðvitað öðruvísi þegar vinir manns hafa jafn lítinn áhuga manni og maður hefur af þeim :P

Jamm ég er að lenda í þessu núna.. Ég ætla að hætta að hitta hann í einhvern tíma..

Ég hef lent í þessu á þann hátt að ég lenti einhvern veginn á milli… Ekki gott. Mjög sárt!
En að mínu mati verða hlutirnir aldrei eins eftir eitthvað svona…annað hvort hættið þið alveg að vera vinir og tala saman, eða það að þið verðið bara kunningjar.
Er ekki að reyna að vera leiðinleg, er bara að tala af minni eigin reynslu…

Það fer allt eftir manneskjunum.

þetta er allveg eins hjá mér, ég á vinkonu sem hefur sagst vera hrifin af mér, en samt á hún kærasta :S og ég er ekkert hrifinn af henni vill bara vinir enda er hún góður félagsskapur :D

Ég var einmitt sá sem var mjög hrifinn af bestu vinkonu minni, og komst síðan að því að hún hafði verið hrifin af mér í langan tíma án þess að ég hafi vitað af því…þegar ég loksins fattaði það þá var hún komin með kærasta og það var orðið of seint fyrir mig

úff vinátta og kynlíf eða hrifning passar ekki saman hreinlega.. hef brennt mig á þessu nokkrum sinnum :S
finnst gott að vita að kærastinn minn á 3 góðar vinkonur, þær tala allar við mig ekki bara þegar þær eru í heimsókn or some, ég treysti þeim öllum og hann er ekki búin að gera neitt með þeim

jáá, ég hef lent í þessu, það gekk ekki upp, við erum varla neinir vinir lengur. Það getur samt alveg gengið upp held ég, ef þið viljið nógu mikið halda áfram að vera vinir og hann er ekki ástfangin af þér, þá ætti hann alveg að geta komist yfir það að vera bara vinur:)