Finnst frábært þegar fólk er búið að finna þann sem það vill eyða ævinni með á unglingsárum, en verður samt að muna að það er ekki neitt rosalega algengt.

Aftur á móti held ég að það sé frekar óalgengt að halda ekki að þú sért ástfanginn þó nokkrum sinnum á unglingsárunum.

Svarið við spurningunni er örugglega: af því þú et bara 17 ára.. auðvitað margir orðnir ástfangnir á þeim aldri en alls ekki allir. Voða lítið sem þú getur gert held ég nema beðið eftir rétta gaurnum og rétta sambandinu. Ekki hægt að pína sig til að verða ástfanginn og auðvitað mikið betra að verða ástfanginn af einhverjum sem þú vilt virkilega vera ástfangin af frekar en bara.. “einhverjum” eða þú veist hvað ég meina.

Ég veit að þú hefur örugglega heyrt þetta áður en sannleikurinn er sá að þú átt eftir að verða ástfangin þegar að þú átt síst von á því og af einhverjum sem að þig hefði aldrei grunað að þú gætir orðið ástfangin af.

Ég hef tvisvar verið ástfangin og í bæði skiptin af stelpum sem að ég var ekki mikið að pæla í akkurat þá.

Annarri þeirra hafði ég kynnst nokkrum vikum áður en það samband varð ekki langlíft. Í dag erum við samt góðir vinir.
Hina hafði ég þekkt í 5 ár. Það endaði mjög snögglega og í dag þá tölumst við varla við. En það á sér ákveðna sögu sem að ég ætla ekki að fara út í hérna.

Málið er að þú átt eftir að upplifa ást og mjög sennilega ástarsorg. Tvær ólíkar tilfinningar sem að eru þó óaðskiljanlegar frá hvor annarri.

Ég get samt ekki sagt að ég sjái eftir neinu eða óski þess að þetta hefði aldrei gerst. Þó svo að það sé alltaf sárt þegar að einhver sem að þú elskar ber ekki sömu tilfinningar til þín þá er þetta yndislegt á meðan að það varir. Þegar að allt kemur til alls þá snýst þetta líka um að varðveita góðu stundirnar.

Kv.

NightCrow

Bætt við 18. október 2006 - 00:52
Gleymdi að taka það fram að ég hafði þekkt hina stelpuna í fjögur eða fimm ár áður en að ég varð ástfanginn af henni.

Sammála að mestu leyti…fyrir utan að ég hef reyndar komist í eina unglingaást, sem er reyndar á enda núna, en er farinn að sakna tilfinningarinnar!

Var mikið í því í sumar að bara…reyna við stelpur, ég sýndi aldrei mikinn áhuga samt og var ekkert mikið að elta þær því þó það sé ömurlegt að játa það var ég bara ekkert það hrifinn af þeim. Ég var bara pínudesperate í unglingaást :)

Er farinn að hægja á mér, og viti menn, þá laumast upp að mér hrifning…hún er alls ekkert komin langt, alveg á byrjunarstigi, en hún minnir mig akkúrat á hvernig þetta var fyrir ári hjá mér, og ég lenti í mjög góðu sambandi þá, vona bara það besta núna ;)

Bætt við 18. október 2006 - 02:37
Reyndar var alveg hrifning til staðar oft í þessu dæmi í sumar, en…oft ekkert það mikil, stundum einhver, en þegar hún var þá bara var hún ekki að virka, ólíkt því hvernig þetta er núna ^^

…það mun enginn fatta þessa viðbót.

Sumir verða bara ekki ástfangnir.

það tekur tíma að finna manneskjuna sem maður elskar…

sumir eru í nokkrum samböndum áður enn þau finna hinn rétta/réttu…

ég er 17 ára og hef verið í nokkrum samböndum en mér hefur aldrei liðið jafn vel og með núverandi kærastanum þetta kemur bara með tímanum maður þarf bara að vera þolinmóður og býða…

ég lofa þér því að á endanum áttu eftir að finna einhvern sem mun elska þig alla þína ævi þótt að það gerist ekki strax…

Tjah, í augnablikinu er ég bara að óska eftir smá áhuga til baka, þetta kemur kannske, vonandi. :)

ég hef heldur aldrei orðið ástfanginn, væri gaman en mér liggur ekkert á heldur! Ég er 18 ára verð 19 snemma á næsta ári

ég er 17 ára og hef ekki verið í neinu sambandi :(

Ást

Ég hef upplifað þessa ást sem þú talar um.
Þessa yfirgnæfandi tilfinningu að vilja ekki gera neitt annað en að
eyða tíma með viðkomandi manneskju.

Jáá ég kannast við það…

Ég kannast einnig við söknuðinn sem kom eftir á þegar hún fór.
Þessi yfirgnæfandi sársauki sem lamaði
mann að innan og gerði mann
ófæran um að elska á ný.

Jáá ég kannast við það…

Ljóð sem ég samdi jáá og dáldið langt síðan.
Passaði bara svo skuggalega vel við þennan kork. =O

hef verið ástfangin 3.. 3ja skiptið stendur yfir núna :P

Já, það gerist eflaust einhvertímann og það er æðislegt. En annars þarftu ekki endilega, þó það sé ólíklegt að þú sleppir algjörlega við það, að upplifa ástarsorg. Foreldrar besta vinar míns hafa verið saman frá því þeir voru 15 ára :)