kyssa hann/hana

Fara og skjóta sig? Nei, held það sé mjög mismunandi hvað maður myndi gera, bæði á milli persóna og líka aðstæðna.

Ef að mér væri alvara…þá yrði ég hryllilega sár…

Ekki missa þig. Segðu bara að það sé allt í lagi…og ef þú vilt, hvort þið getið samt verið vinir..

Þú verður að taka því vel ef hún segir það, jafnvel þótt það sé mjög sárt..

mér myndi finnast ótrúlega rómantískt ef þú myndir svona “toga” hana að þér og kyssa hana:P
en það er bara ég..

já, annars er þetta einstaklingsbundið sko, þótt þetta myndi pottþétt verða mjög sárt þá muntu komast yfir það með tímanum ef hún neitar þér.

Segðu mér, hver er þetta? :)

smack that bitch in the face

sama og þegar að þú býður manneskju út og hún segjir nei.. nema kannski bara aðeins meira því að jú þú ættir að vera ástfangin af þessari..


vá ef að þetta átti að kallast svar :P

Ja, ég er á því að það sé ekki hægt að svara því hérna því þegar á hólminn er komið er svo mikið sem gerist, mikið af tilfinningum sem kvikna og maður gæti gert alls kyns ófyrirsjáanlega hluti.
En allavega áttu að halda rónni og ekki missa þig í sorg, reyna líka að vera bara vinur hennar, allavega ALLS EKKI fara að vera reiður við hana…það væri fáránlegt.

Þú yrðir mjög sár jafnvel niðurbrotinn og svo fer það bara eftir því hvernig manneskja þú ert, hversu mikið þú meintir þetta og hversu gott restin af lífi þínu er hversu lengi þú ert að komast yfir þetta, ef þú kemst yfir það yfirhöfuð.

Óendurgoldin ást er það versta sem ég hef upplifað.

Pæla í að játa ást þína á Rúnari?

Ég var einusinni með strák sem sagði við mig að hann elskaði mig, ég taldi mig ekki elska hann þannig að ég fékk það ekki af mér að segja neitt á móti.
Það varð allt ferlega vandræðalegt en þar sem ég var ofboðslega hrifin og þótti vissulega vænt um hann endaði ég með því að segja honum það en að ég væri bara ekki viss um að það væri alveg orðið að ást og ég vildi ekki segja það nema meina það. Hann skildi mig alveg og þetta varð allt í lagi.

Seinna hélt ég að ég elskaði hann og þá sagði ég honum það og baðst afsökunar á að hafa ekki sagt það á sínum tíma og var viss um að það hefði verið ferlega erfitt að segja það en heyra það ekki til baka en hann sagði að þetta væri allt í lagi.

Stór “hnútur” í maganum sem virðist ætla að rífa hann í sundur. Þú (ég) veist ekki hvað þú átt að gera við þig, hlæja eða gráta? hlaupa í burtu eða vera kyrr?

Hvað með ekki segja það svo þú fáir þetta ekki andlitið.