En núna loksins er ég byrjuð að ,,hössla“ eða leyfi strákum að reyna við mig. Til hamingju ég. Síðustu viku var ég að ,,dúlla” mér með einum gæja. Svo ætlum við að hittast á ljósanótt neinei sé ég hann ekki bara slefandi uppí aðra gellu. Ég varð nett pirruð en ákvað að bara hætta tala við hann og ekki leyfa honum að eyðileggja ljósanóttina mína. 12 ára smápíkur drekkandi gerðu það.
Allavegana þá sömu nótt kynntist ég æðislegum strák. Við erum á dúlleríi núna, hittumst, kyssumst og svona sætt.
En nú nýlega fór langþráð ást að tala við mig aftur og er ég ekki viss hvort ég þori að gera eitthvað á þeim hluta. Hann bauð mér á deit og eftir langþránna bið (að hans hálfu) játaði ég og ætla leyfa honum að reyna sanna sig. Ég var einmitt að tala við þennan gaur á meðan ég var á rúntinum með dúllerígaurnum. Vinur minn sagði að dúllerígaurinn hafi orðið afbrýðissamur en svo þegar ég spurði hann útí það sagði hann nei. Btw ég hef spurt hann hvað hann vill og hann vildi byrja á dúlleríi.
Þannig mín spurning eða já pæling er eiginlega svona: þar sem dúllugaurinn og ég erum ekkert í sambandi og ég vel á lausu þá má ég alveg fara á stefnumót en afhverju finnst mér ég þá vera svíkja hann? En samt finnst mér ég líka vera svíka deitgaurinn. Ég hef enga hugmynd hvað ég á að gera og stundum erum þeir báðir að biðja mig um að gera eitthvað á sama tímanum. Þeir vita báðir af hvor öðrum en ég er ekki viss hvorn fótinn ég ætti að stíga í. Hjálp?
P.S. mér líkar jafnmikið við þá báða.
“To the world you may be one person, but to one person you may be the world.”