þetta er búið að ganga í rúmlega 3 ár og er ekkert að fara að brotna niður. Hann veit þetta alveg, vandamálið er að mestu mín megin þar sem ég er að velta mér upp úr hlutum sem ég á ekki að vera að gera en geri ósjálfrátt.

Og þessi bílakaup er langþráður draumur frá því hann var barn og þetta er eflasut tæki sem hann keyrir af krafti í 3 mánuði og selur svo. Auðvitað er hægt að gera margt merkilegra við peningana sína og ég held að ég myndi nú ekki leggja svona mikin pening í eitt leikfang en það eru nú karlar upp undir fertugt með svona þannig að þetta er voðalegt sport og ég skil það alveg. .mig hefur alltaf langað í fjarstýrðan bíl, en þar sem við erum nú ekki alveg að drukna í peningum þá hefði hann alveg mátt sleppa þessu en þetta er etthvað sem hann hefur dreymt um lengi en aldrei týmt að fá sér.

ég á bara ekkert að vera að kvarta held ég, hann er búin að vera heima með mér svona all flest kvöld síðan í mai bara og alveg skiljanlegt að hann langi út en afþví að ég er búin að vera svona viðkvæm þá hefur mig langað að hafa hann heima en ég er samt að reyna að vera í kúlinu og sýna honum að mér sé alveg sama þó hann fari út svo að hann finni ekki fyrir því að honum sé haldið.

hehe er alltaf að byðja um það:p…fæ bara ekki nóg af því

Já ég skil hann alveg líka:) en þetta með að hann svari mér ekki , oft er hann bara svo tómur að hann veit ekki hvað hann á að segja. Er rosalega lokaður og veit ekki alveg hvernig hann á að vera. Mér finnst allt í lagi að hann taki svona rispur í nýju áhugamáli en ef hann fer að gera þetta í langan tíma þá geri ég eitthvað. Æ ég er líka soldið að vera barnaleg útaf einu ákveðnu sem ég skammast mín soldið fyrir að segja frá meira að segja en það er samt eitthvað sem að fer í mig út af því.

Þegar við urðum 3 ára fyrir einum og hálfum mánuði var hann búinn að segja að hann myndi gefa mér gjöf því ég sá eittvað bleikt ofan í skúffu en sá ekki hvað þetta var því hann var fljótari að loka skúffunni og gefa mér svona blikk augnarráð og hann sagði að þetta væri gjöf sem ég fengi á afmælinu okkar. Ég fór eitthvað að segja í gríni að hann yrði að lofa því annars yrði ég voða sár of færi að halda að hann væri að plata mig. Svo kom afmælið okkar og hann sagði að hann ætti eftir að pakka gjöfinni inn. Mér var þannig lagað sama en hann sagðist ætla að gefa mér hana fljótlega ,svo líður og bíður og ég fer að spurja um hana og hann eittvað bara jú ég er með hana en hún er bara ekki alveg tilbúin og segist ætla að gefa mér hana á sunnudaginn en hann gerði það ekki. Og eg er bara orðin sár út í hann, ekki það að mér sé alveg sama hvað þetta er, heldur bara það að hann sveik loforð. Hann veit þetta alveg og veit að ég er orðin sár út í hann en samt gerir hann ekkert í þessu. Ég væri aldrei að pæla í þessu ef ég hefði ekki séð þetta og ef hann hefði ekki sagt að hann myndi gefa mér þetta á einhverri ákveðni dagssetningu.

Æ ég er alveg orðin ringluð.