ja.. ég varð bara að fá pínu útrás somehow somewhere..
Nú er mál með vexti að það eru 2 mánuðir síðan að ég hætti með kærastanum mínum.. Við vorum “bara” saman í 3 mánuði+ en þrátt fyrir það vorum við mikið búin að pæla í framtíðinni og svona.. Hann gaf mér hálsmen á 3 mánaða afmælinu okkar :) I know quick.. Svo somehow leistist allt upp í pirring því að við vorum bæði að “reyna” að pirra hitt með því að við vorum alltaf að rökræða og gátum varla rökrætt saman.. þurftum bæði alltaf að hafa rétt fyrir okkur.. og somehow gat hvorugt vikið :P
Hann sagði svo margt við mig að það hálfa væri hellingur.. hvað hann ætlaði að hætta að spila wow þegar að ég var að pirrast út í hann, og hann vissi ekki hvað hann ætti að gera án mín.. og hvað hann elskaði mig.. og og og..
Allaveganna.. Núna 2 mánuðum eftir að við hættum saman þá er ég að heyra frá honum og fleirum að hann er bara going around f**k*** everybody.. Blindfullur um hverju einustu helgi og það versta er að mér finnst er að hann er með fkn stæla við mig.. getur varla talað við mig og ef að hann gerir það þá er það svona snubbótt og bara ömurlegt.. Ofaná allt þá er systir hans með einhvern móral gagnvart mér.. (er með henni í skóla) like I did something to anybody…
Ah þetta bara pirrar mig svo.. mér finnst einhvernegin eins og eftir allt sem að við sögðum og allt sem að við gerðum saman og allan þennan tíma sem að við héngum saman.. þá ætti hann allaveganna að geta talað við mig.. bara svona það væri fínt án þessa blessuðu stæla.. (Það má samt taka það fram að ég ber engar sérstakar tilfinningar til hans lengur.. myndi ekkert vilja með hann hafa sem bf..)
Vonandi var þetta nógu skýrt sett fram..