hér sit ég ein heima á föstudagskvöldi skrifandi þennan bitra kork því það var beilað á mér:/ en ég get svo sem sjálfri mér kennt um það(held ég). af hverju getur fólk ekki hringt ef það segist ætla hringja?

það var samt hann sem spurði mig hvort ég væri laus á föstudaginn. mér finnst ég vera vitlaus núna.. maður myndi halda að ég hefði lært af fyrsta skiptinu en nei, ég þarf alltaf að gera mér geðveikar vonir um að núna hafi ég loksins hitt almennilega strák. hann sem var svo góður kyssari (erfitt að finna þá). en ég er hætt. takk fyrir áheyrnina mér líður betur:)held ég

afsakið að þetta tengist rómantík ekkert