jafnar sig á því, tekur sinn tíma en það kemur á endanum.

Finna sér eitthvað að gera, eitthvað sem þú getur einbeitt þér að. Líka að hreyfa sig, ekki liggja uppí rúmi og hugsa um gömlu góðu tímana. :-)
Hvar eru annars vinir þínir?

Lítið annað hægt en að bara “move on”

Vertu mikið með vinum, það hljálpar ótrúlega mikið, hef sjálfur lent í svona.

Verður að finna eitthvað til að dreifa huganum.

það að hanga með vinum gerir rosalega mikið og að finna sér eitthvað að gera“hobbí”

Besta leiðin til að gleyma einum er að leggjast undir annan. Þetta var eins og svar frá harðbrjóstuðum karlmanni. Annars dreifa huganum og finna þér kannski nýtt áhugamál.

Sæl “astrosharpa”.

Því miður er “tíminn” þinn eini læknir. Það sem hægt er að gera er að reyna að dreifa huganum með alls kyns ráðum, hvort sem það er að sökkva sér í sjónvarp eða tölvuleiki, hitta vini og vandamenn, skella sér á fullt í íþróttir o.fl. o.fl.

Vinir geta verið gulls ígildi í svona aðstæðum. Ef þú átt góðan vin sem ávallt er tilbúinn til þess að spjalla og eyða tíma með þér, notfærðu þér gott boð hans (s.s. vinarins, hvort sem það er karlkyns eða kvenkyns vinur).

Einnig gerir spjall við okkur hugara þér gott, og jafnvel að “greina” það samband sem þú varst í til þess að fá “lok” á sambandið og létta á hjarta þínu.

Gangi þér vel og mundu að lífið heldur áfram.

Kær kveðja,
Fróðleiksmoli

Æji, þekki þetta með sambandslitin =/

Þú gætir byrjað á því að hætta að væla eins og aumingji og drullast til að gera eitthvað í málunum.

Það nennir enginn hér að vorkenna þér.

Samhryggist þér.
Mér er búið að líða svona í allt sumar og gott betur. Tómur að innan og einmannaleikinn allsráðandi. Fjölskylda og vinir langt í burtu. Svo hugsa ég um hana jafnvel þó ég hafi nóg að gera og velti fyrir mér ýmsustu hlutum.

Ég reyni að taka fyrir einn dag í einu og einbeita mér að því að rembast við að láta mér líða betur. Finna eitthvað til að brosa yfir og svo hef ég líka dottið bara stundum í'ða með félögunum þegar ég hef hitt þá :)
Þá hef ég alveg heilt kvöld í hugsa um bjórinn minn og svo heilann dag þar á eftir í timburmenni ;)


Við erum þjáningasystkini og okkar eini læknir er tíminn og vinir og fjölskylda í kringum okkur. Minn besti vinur hefur verið ómetanlegur í þessari sorg minni sem og foreldrar mínir. Þau hafa öll gengið í gegnum þessa sorg og hafa getað hjálpað mér.

Hvernig gengur núna ??

Æi ég þekki þetta :(

Fyrir 2 árum hætti ég í sambandi, sem hafði verið frekar alvarlegt. Daginn eftir fóru foreldrar mínir út á land og voru þar í yfir 2 mánuði, ég ein heima.


Hittu vini þína, fáðu þér nýtt hobbí, reyndu að gera eitthvað til að halda þér upptekinni. Ekki liggja bara heima og vorkenna þér. (ég meina þetta alls ekki illa, en ég gerði það, lá bara heima og varð virkilega þunglynd. Ekki gaman.)


Gangi þér vel!!

Það er ekki gærdagur, ekkert “Seinna” … aðeins Núið. Aðeins sem þú gerir núna skiptir máli. Gerðu það sem þér finnst.

awwww á ég að koma að knúsa þig:(

maður jafnar sig alltaf á endanum, það bara fer eftir manneskjunni hversu lengi hún er að jafna sig…

fer mjög mikið efit hvort þú er tiflinninganæm eða viðkvæm… þá tekur þetta ofar lengri tíma en hjá þeim sem eru ekki tilfinninganæmir eða viðkvæmi