Það er nú gaman að heyra.

En aðeins að öðru..

Mér finnst við eiga margt sameiginlegt sem ég veit um hana….

Ef þú kynnist bara einhverri manneskju, hverri sem er.. held ég að það sé alveg nokkuð öruggt að þú átt eitthvað sameiginlegt með þeirri manneskju.
Ekki að ég sé neitt að reyna að draga úr alvarleika ástands þíns.. en jæja…

Þetta kemur allt með tímanum, kallinn minn. :)

ég er sammála þér.. ég meina ég er 15 ára og ég hef verið ástfanginn virkilega af fyrrverandi kærustunni minni… bara eins og þú sagðir þarna en núna í dag er ég ekkert ástfanginn af henni en vá sakna hennar geðveikt mikið og er alltaf að hugsa um hana en já hún semsagt þolir mig ekki og er búinn að blokka mig alveg..:( viðbjóðsleg tilfinning

vá hvað ég öfunda þig að vera ástfangin:/ mig langar svo að vita hvernig tilfiningin er *grát*
en það hlítur að vera ömulegt að vera ekki elskaður til baka:S
en gangi þér vel og ég vona að hún taki eftir þér:)

ástin spyr ekki um aldur.. in so many levels:)

sko, þú verður ekki ástfangin af stelpur/strák fyren þú þekkir persónuleikann gjörsamlega, þá fyrst er hægt að segja þú sért ástfanginn af henni / persónleikanum.

ÚTLIT ER EKKI NÆSTUM ALLT

ef svo væri, væru allar stelpur með silikon brjóst og strákarnir væru alltaf borðandi viagra eins og m&m

Og já get lofað þér 15ára manneskja veit ekki hvað ást er. Aðeins hrifning.

Mér finnst bara að fólk ætti að fá að dæma sjálft, hvort það viti hvað ást er eða ekki.

Svo sem þeirra tilfinningar, ansi hættulegt að fullyrða um tilfinningar annarra.

Annars er ég samt sammála því að, að útlitið er ekki allt. Alls ekki! Ekki þegar það kemur að ást allavega. :)

(Ekki það að ég sé að koma með einhverjar earthshattering skoðanir hérna… ansi almennt held bara :P)

Guð minn góður, hvað ertu búinn að koma þér í. :)

Og er þetta ást?
Annars finnst mér skrítið að þú skulir ekki fíla að hugsa kynferðislega um hana. Ást byggist mikið á kynferði og er í rauninni hjálpartæki til að ýta undir viðhald tegundarinnar.

Ekki frekar ást þar sem þið þekkist ekki.
Þú átt eftir að verða ástfanginn einhverntíman, bíddu bara. :-)

Já, veistu ég hélt að ég hefði orðið ástfanginn af mörgum stelpum þegar ég var svona 12 ára, en snemma á þessu ári kynntist ég stelpu og þá fattaði ég að allt hitt voru bara smá-skot miðað við tilfinningar mínar til þessarar stúlku…

Hah. Ég kannast við þessa stöðu þína, þetta er ekki ást.

Einhverntímann þegar ég var í grunnskóla var ég hrifinn af einhverjum stúlkum, yfirleitt þegar ég var hrifinn af þeim voru þær á einhverjum guðastalli þarsem ég gat ekki hugsað um þær kynferðislega og þegar sú hugsun læddist í huga minn þýddi það yfirleitt að ég væri hættur að vera hrifinn af þeim og… Jafnharsh og karlrembulega og það hljómar, þá voru þær orðnar meiri hlutir (ekki taka þessu illa stelpur, þær bara duttu úr guðatölu hjá mér).

Held þetta sé meira svona “wannabe in love”, fyrst þið eruð nú ekki nema kunningjar. Þegar þú fyrst kemst í alvörusamband, þarsem þú þekkir stelpuna ágætlega, muntu finna fyrir alvöruhrifningu. Og kannske, ef þú ert heppinn, kemur ástin eftir einhvern tíma. Þegar ég hugsa tilbaka yfir flest grunnskólaskotin mín, sem voru nokkuð mörg, fatta ég að bara tvö þeirra voru með einhvern vott af alvöruhrifningu :) Og það skondna við það, er að ég hugsaði aldrei neitt sérstaklega “Já, ég er hrifinn af henni” um þær… Nema jú, í einhverja smástund einhverntímann, en síðan þegar ég þóttist finna fyrir hinu og þessu í garð hinna mismunandi stelpna… Var alltaf eitthvað sérstakt við þessar tvær stúlkur.

Hvað er ég farinn að bulla um þetta, þetta er way off topic!

Allavega já, til að ná einhverju pointi úr þessu, eftir einhvern tíma… Fattarðu hvort þetta virkilega, virkilega var hrifning :)