Afhverju þarf líf að vera svona ef það þarf ekki að vera svona ?

Þórarinn Var strákur á góðum aldri ný búinn með 10unda bekk á leið í menta skóla,, hann var eini í mínu lífi sem ég vildi, það kom einginn annar til greina, !
Dag nokkurn Sat ég að bíða eftir strædó, og þar sá ég hann uppí hjá Félagsmiðstöðinni með vinum sínum, þeir héldu á eithverju og hann var að skera flösku, ég reindi að fylgjast með. Ég vildi vita kvað þeir væru að gera.. en é gat lítið séð og slepti þessari hugsun,
Eftir rúma viku las ég Morgunblaðið og var kominn að Minningagreinum sem ég las alltaf. Þar stóð Þórarinn Gunnar Jóhannesson. Ég Hneig niður og gat varla andað, ég fékk sting í hjartað, svima og leið hræðilega,,,
Gat ekki hugsað me´r að lifa svona, Skreið á gólfinu aðeins lengra inn í eldús og fann þar hníf.. Ég skar upp fallegu bláu “götuna” á hend minni,,