Ég segi þá bara eins og vinir þínir:
“Hættu þessu væli!”

djöfull er ég sammála þér maður… væri allt svo mikklu mikklu auðveldara

en ef þetta eru góðir vinir ættu þeir alveg að skilja…


ég er líka svona við vini mína <_

Einbeittu þér að sjálfum þér og lifðu þínu lífi og smátt og smátt hverfur hún

ég veit svo vel hvað þú ert að tala um… ég er í svipaðri aðstöðu, reyndar hugsar hún ekki bara um sjálfa sig en samt, stundum gerir hún það eiginlega… það er svo ógeðslega vont þegar hún segir eitthvað ótrúlega særandi og maður heldur alltaf áfram að elska hana… getur ekkert að því gert…

Ég er/var algjörlega í þínum sporum.
Þetta er sona þú veist þú verður að sleppa og halda þína leið en þú bara getur það enganvegin. Þú veist að hjartað í þér höndlar ekki að láta hana særa þig meira, aftur, ennþá… en þú ert líka nokkuð viss um að það höndlar heldur ekki að vera án hennar.

Í gærkvöldi fékk ég minn breaking point. Ég brotlenti á botninum og uppgötvaði að það sem ég var að halda í og gat ekki slept var ekkert. Tómur sekkur eða tómarúm. Allavega ekkert haldbært.
Ég neyddi mig til að sleppa, og trúðu mér það var erfitt, en ég varð. Ég varð að horfast í augu við blákaldar staðreyndirnar án þess að ákveða að ég yrði og gæti breytt þeim, án þess að túlka hlutina sem eitthvað annað og án þess að fegra raunveruleikann.

Þetta er það sem þú verður að gera. Þú verður að tala og hugsa og tala og hugsa um þetta eins mikið og þú getur. Þangað til að allt snýst í skriljón hringi í höfðinu á þér og þangað til að þig langar að æla þú ert kominn með svo mikið ógeð á umræðuefninu. Tala og hugsa um þetta þangað til þú lendir á botninum og getur horfst í augu við staðreyndirnar eins og þær eru. Eftir það geturðu reynt að taka eitthvert skref eða vinna úr þínum málum eða hvað sem það er sem þú verður að gera. En fyrst þarftu að koma þér á botninn og sjá raunveruleikann.
Þetta verður erfitt og sárt og flókið og flægt, en ef þér líður illa fyrir þá getur varla verið að það sé verra að líða smá illa þangað til það lagast.

Ég vona að þetta gangi hjá þér, vona að þú komist útúr þessu og ef þig langar að tala geturu sent mér skilaboð:)

Kv.Aerie

það er ekkert mál að loka fyrir tilfinningar, með nægri einbetningu og ákveðni er það hægt!
mér tókst það og núna er mér sama um flest allt og alla!

en gaur, hættu að væla maður… findu þér aðra

HEf verið í þínum fótsporum og I feel you man.

En ekki gefast upp, reyndu að þrauka lengur, tímin læknar öll sár, nema þetta mun kanski skillja eftir örvar, en það skiptir ekki máli ^^

ohhh finnst þér ekki pirrandi þegar maður segir eitthvað eins og ,,ohh ég er svo mikill bjáni“ eða ,, ég er alltaf vælandi” og þá myndu hugarar ekki detta það í huga að hughreysta mann og segja : neinei! ég meina þú gerðir þitt besta eða eitthvað heldur segja: ,,já þú ert alltaf vælandi, hættu að væla, þú ert algjör bjáni" eða eitthvað svona rugl
ég einfaldlega þoli það ekki! mér finnst það svo böggandi!! argg

Allavega, ég hef ekki verið í þeim sporum að vera ástfangin en ég var einu sinni ótrúlega hrifin af einum strák og hann hegðaði sér eins og hann væri jafn hrifinn af mér sem hann var svo ekki og hætti við allt saman. Allavega, ég var alltaf vælandi og vælandi í vinum mínum og svo mátti ég aldrei spurja neitt vin minn sem er vinur hans neitt um hann og svona. Svo sá ég bara fram á það, að ég yrði bara að taka hann af msn listanum mínum og hætta að skoða myndirnar af honum og bara þegar mig langar að segja eitthvað um hann að þá verð ég bara að hætta við að segja það og hugsa um annað. Það var svoooo erfitt! en það var auðveldara með hverju skiptinu. Enginn fattaði það að sjálfsögðu ekki fyrr en ég sagði það en núna hugsa ég aldrei um hann! ég er meirað segja búin að unblocka hann af msn og tala við hann án þess að hugsa neitt.

Hann á reyndar heima langt frá og svona.. en þú ert kannski með þessa stelpu eitthvað í kringum þig, en þú verður bara að hugsa áður en þú talar, bara ok mig langar að tala um hana en má það ekki, mig langar að hugsa um hana að ég má það ekki.

Ég vildi bara láta ykkur vita að ég er búinn að segja skilið við þessa manneskju fyrir fullt og allt. :'(

Í guðana bænum hættu að væla á netinu, 20 ára “kallmaður”

kveðja.
mister tough guy - sem finnst vera í lagi að væla - en ekki setja strípur í hárið og væla á huga einsog stelpa

Afsakið en vinátta í þessu tilfelli mun ekki ganga. Ekki fyrr en eftir langan tíma. Þú munt ekki komast neitt áfram nema að sleppa algjörlega af henni takinu í soldinn tíma.
Þetta verður auðveldara þegar þú ert búinn að fá accepta þá staðreynd að þetta er búið. Þú ert að halda í eitthvað sem er ekki til staðar og það er eitt af því sem lætur þér líða illa.
Það eru ekki til neinar skyndilausnir en reyndu að horfa á málin með öðru sjónarhorni. Settu þig í fótspor annarrar manneskju og reyndu að sjá þetta utanfrá. Þá kemstu kannski að sömu niðurstöðu og ég komst að hér að ofan.

En ég vona að þetta sem ég skrifaði eigi eftir að nýtast þér eitthvað, þetta hefur gert hlutina pínulítið auðveldari fyrir mig og aðra að gera þetta svona.

Good luck og ég vona að þú finnir einhverja yndislega stelpu sem á þig skilið í framtíðinni:)

Minnir mig á vinkonu mína sem fyrirgefur kærastanum sínum AFTUR OG AFTUR OG AFTUR og vælir svo í mér og segir ALLTAF “já sko.. ef hann stendur ekki við orð sín núna þá er þetta endanlega búið” en nei, hann er löngu hættur að taka mark á henni og ég er hársbreidd frá því að segja henni að ég nenni ekki að hlusta á þetta lengur..

Ég bara skil ekki hvernig er hægt að láta koma svona fram við sig, ég væri löngu búin að sparka í rassgatið á honum og búin að koma honum úr mínu lífi!

Mundu að hún hefur farið illa og hugsaðu um hve sárt það er. Þá vonandi áttaru þig á hvernig hún er og getur gleymt henni………Gangi þér vel….

Vá er svo samm´la þér.. það er eins og ég sé að lesa um mig hér… skil ekki hvernig þetta er hægt?? ef ég finn svarið skal ég láta þig vita.. svona fólk á það ekki skilið að maður sé hrífist af því.. sérstaklega þegar það kemur endalaust illa fram en svona er þetta bara :( því miðu