Allavega ekki nota dóttur ykkar til að bjarga sambandinu, það kemur bara niður á henni seinna meir. Þið getið alveg verið ekki í sambandi en reynt að deila uppeldinu einhvernvegin. Er ég er kannski ekki beint góð í svona fullorðins málum.. :o

Ég var í svona stöðu ekki fyrir svo löngu.
Búin að líða þannig lengi,
Svo ætluðum við að gifta okkur og mér leið ekkert vel með það. Og við eigum barn saman.
Ég safnaði kjarki og sagði að ég vildi vera ein og finna út hvað ég vildi.
Eina sem ég fann að ég þurfti bara að fara,
Það var óendanlega sárt og ekkert smá erfiður tími.
Núna í dag nokkrum mánuðum seina erum við tekin saman aftur erum að fara gifta okkur og erum hamingjusamari en við gátum ímyndað okkur.

Þegar ég fór, fann ég strax að þetta ver ekki rétt en það var viss léttir að vera farin.

Auðvitað var ég heppin að eiga svona góðan sem beið og tók við mér aftur, þó svo að hann hefði hótað því að hann myndi ekki taka við mér aftur var það eitthvað sem sagði mér að ég yrði að fara.
Og hugsaði með mér ef þetta er rétt veit ég það. Ef hann tekur ekki við mér aftur er þetta líka rétt.

Höfum verið lengi saman og hann er ekki mikið heima en það er ekki eins.
Það kemur viss tilfinning þegar maður fer fyrir alvöru. Þú einn getur túlkað útúr þessari tilfinningu og ekki láta neinn ráleggja þér né leiðbeina hvað þú átt að gera. þú einn veist svarið.

Og ef það færi svo að þú villt fara endanlega þá þýðir það ekki að þú hittir dóttur þína ekki aftur.

Gangi þér vel og ég vona að þetta hafi orðið þér af einhverju gagni.

uff ekkert smá ritgerð

Að mínu mati finnst mér að þið ættuð ekki bara að slíta sambandinu heldur reyna að bæta það.
Hver veit nema eftir smá effort verðið þið ástfangnari en nokkrusinni áður.
Mér finnst að litla stelpan ykkar eigi það skilið af ykkur að þið a.m.k. reynið að lífga upp á þetta.
Ef það hinsvegar gengur ekki upp er fátt annað að gera í stöðunni. En þá myndi ég segja að það væri mjög mikilvægt að hætta saman í góðu og í sátt. Mikilvægt að þið séuð vinir, og þá meina ég alvöru vinir, þar sem þið eigið barn saman.
Vonandi gengur þetta vel hjá ykkur :)

Afhverju slíta sambandinu? Það hlýtur að vera hægt að bæta það, frst hún fór að TALA um að slíta því. Komist bara að því í sameingu hvað það er sem er að og reynið að bæta það. Þetta er ekki beint einvher “unglings crush”, þið erum búin að vera saman í 4 ár og eigið litla prinsessu.

Samt ekki reyna að nota barnið til að halda sambandinu, það er barninu ekki hollt.

__EKKI GEFAST UPP!__
Þið sáuð greinilega eitthvað við hvort annað, fyrst þetta hefur enst svona lengi hjá ykkur. Rifjið það upp, æfið ykkur í að tala saman, kynnist betur og verðið ástfangnari en nokkru sinni fyrr. :-)

Ást er ekkert bara þetta ‘crush’ og þessi spenna, fólk á ekki að halda að það sé ekki ástfangið þegar ‘crushið’ er búið og vandamálin fara að virðast erfiðari.

Svo er til talsvert af hjónabandsráðgjöfum, ég hef líka heyrt um presta sem hafa tekið hjón í viðtöl til að bæta svona.

Ekki gefast upp …

þið verðið bara að ræða sama til að rækta sambandið betur. Það þarf að rækta sambönd til að halda þeim við skiluru!!

Hallo,

Ég á 2 og hálfs árs gamla stúlku, og hef veirð í þessum sporum sem þú ert að lýsa, það sem ég get komið til þín er, að þú átt ekki að vera í sambandi bara af því þið eigið barn, meina hallo þetta á bara eftir að gera hlutina erfiða fyrir barnið.

Hvað með kjarkinn, þetta er ekki spurning um hann, þetta er spurning um óvissuna sem blundir í þér, hræðsluna við að verða einn, eða missa af hinnu og þessu með barnið… well ég get sagt þér þetta, það er erfitt, þú lærir á það og allt það, en það er mjög erfitt… en barnið skilur þetta á endanum, mun eiga erfiða tíma og svona eins og gengur og gerist í þessu máli.

þú getur gert tvennt í málinu.

1. þú getur hætt þessu sambandi ræktað vináttu við barnsmóðir þína, fundið sjálfan þig, tekið að þér pabbahelgar og jafnvel meira og byrjað að borga meðlag …
2. eða þú getur ræktað sambandið sem er farið niðrávið, þú eitt sinn elskaðir þessa konu, og gerir enn á þinn hátt, þið gátuð þetta áður þið getið það núna, farið út að borða saman, í bío, út að labba, sumarbústaðferð bara þið tvö, ræktið sambandið aðeins. skilur?

Persónulega þá slitnaði uppúr sambandinu við barnsmóður mína, ég borga meðlag, föt, og annað fyrir telpuna mína, barnsmóðir mín fór þegar mest á reyndi í mínu lífi og ég mun aldrei koma til með að treysta henni aftur í samband… því jú þegar stuðningur þarf að vera mestur, þá er horfið… ég get ekki svoleiðis.

Hvað sem þú tekur þér fyrir höndum, þá vona ég að allt eigi eftir að ganga vel fyrir þig og þína, mundu að það er mjög mikilvægt að vera vinir. ef ekki ykkar vegna, þá barnsinsvegna…

kveðja
ég

Mér finnst líklegt að þið tvö elskið hvort annað þó þér finnist ekki eins og tilfinningarnar séu til staðar, þetta gerist bara í samböndum, það koma svona þreytukaflar sem þarf að vinna í til að komast yfir, put some effort into it eins og þeir segja í kanalandi.

Ef þú hefur þegar reynt og ert alveg viss um að ekkert sé til staðar þá gerir það bara illt verra bæði fyrir ykkur og barnið að halda sambandinu áfram, en ég myndi allavega reyna allt, barnsins vegna, og sjá hvað setur :)