No need to cry over boys:)

ég skal segja þér brandara til að hressa þig við:)

okei, einu sinni voru typpi og skór að dansa og þá sagði typpi: hey, hvað segiru? og skórinn sagði: ég segi nú ekki neitt æðislegt skoh.. og þá sagði typpið: nú hva, afhverju ekki? og þá sagði skórinn: það er svo erfitt að vera skór. Maður er sko kannski sofandi og svo vaknar maður við það að einhverjir fúlir fætur fara ofan í mann og trampað ofan á manni og farið með mann í bleytuna og sullið og fær ekki einu sinni tíma til að vakna og svo fer maður heim rennandi blautur á meðan fæturnir fara undir hlýja sæng og ég blautur á meðan:/
Þá sagði typpið: jáh, það er nú ekkert æðislegt að vera typpi heldur, maður hengur bara allan daginn og svo er manni stundum troðið í þrönga og fúla holu og hamast á manni þangað til maður ælir.

hahaha
vertu nú hress:Þ

Hehe ég er orðin svo vanur höfnunum. Eftir smátíma verðurðu orðin numb fyrir þessu ;)

það er BANNAÐ að gefast upp! you just gotta keep trying and trying..! =)

Lífið er þannig að manni verður hafnað oftar en tvisvar, punktur.
En treystu mér, þetta kemur þegar maður býst ekki við því. Kannski ekki alltaf um leið, en á endanum þá kemur þetta. Við erum nú bara unglömb ennþá, eigum alveg tíma í að eignast kærasta og svona.
Hafnanir eru samt voða voða vondar, en það lenda allir í þessu.