°Okey ég er ekki mikið fyrir það að senda svona væmnar greinar. Eða bara ekki mikið fyrir það að senda inn greinar alment.
En ég bara verð að sega frá þessu og verð að fá svör því mer er farið að líða virkilega illa.

Í hittifyrra semsagt árið 2004 kinntist ég æðislegasta strák sem er hægt að finna, fallegur, flottur, góður, skemmtilegur, skildi mig fullkomnlega, okkur bara leið ææææððislega vel saman. Ég byrjaði ekki að elska hann strax, en svo fann ég þegar ég fór að elska hann að ég hafði aldrei elskað neinn annan á ævinni, þetta var svo öðruvisi en öll önnur sambönd sem ég hafði verið í. Ég þorði að vera fullkomnlega ég sjálf og sagði honum meirað sega leyndarmál sem ég átti siðan ég var lítil stelpa sem ég hafði aldrei nokkurtiman þorað að segja neinum. En allt í einu gerðist eithvað vitlaust, Og það var mér að kenna. Mér fanst hann ekki elska mig lengur. Hann elskaði mig samt mjög mikið :( ég bara fann það ekki því við vorum alltaf farin að rífast. En það var einfaldlega afþví að allt í einu þurfti ég aðeins meiri tíma fyrir mig og vini mína,(útaf einu sem kom fyrir)og hann varð reiður útí mig.Honum hefur eflaust liðið eins og ég væri að hafna honum… En málið var að ég hélt framhjá honum :'(. Hann getur ekki fyrirgefið mér það, eða hann þorir ekki að treysta mer aftur :'(. Ég sjálf hef fyrirgefið honum svona, en hann getur ekki fyrigefið mer :'(. Ég bara sé svo eftir þessu og skil ekki hvað ég var að hugsa því þetta er eini strákurinn sem ég hef i alvuru elskað og mun alltaf elska hann.

Hvernig geeet ég fengið hann til að fyrirgefa mer?

Ykkur finst þetta kanski algjörlega vonlaust útaf framhjáhaldinu, en það hlítur að vera eithver herna sem hefur líka þurft að fyrirgefa framhjáhald. Mér líður það illa útaf þessu að ég get ekki horft á sjalfan mig i spegli lengur án þess að langa til að brjóta spegilinn :(.