það er nú mál með vexti að kærastan mín er langt frá mér,ég var pínu hrifinn af annari gellu og tveimur öðrum og þær voru allar hrifnar af mér,samt mismikið,ein allavega tel eg að sé hrifinn af mér,hinar eru það með sönnu en ég valdi hana sem ég búinn að vera með í mánuð og fylgdi bara tilfinningum mínum og nú er ég að verða vitlaus að því hún er á töluvert verri stað en stelpurnar sem ég hef verið með..


sakna ég hennar svona raunverulega mikið og þyki svona ótrúlega vænt um hana eða er þetta þráhyggja? (fór einmitt að pæla í því að því ég hugsa um hana á hverjum degi,nótt og dag,hlusta á músíkina sem hún hlustaði á og læt mig dreyma hvernig það verður þegar ég hitti hana)
ég er bara búinn að vera svona og hef ekki verið að reyna við neinar aðrar þótt ég hafi fengið nokkur tækifæri en eg eitthvern veginn hef ég engan sérstakan áhuga á neinni annari!
er eitthvað sem ég get gert í þessu með mig,af því ég er að missa vitið,ég er ekki búinn að sjá hana í viku og hef aldrei liðið svona með neinni nokkurn tímann áður og aldrei svona illa þegar hún er fjarrverandi,öllum samböndum hef ég slitið sjálfur því ég hef einfaldlega ekki haft áhuga á neinu svoleiðis en þegar ég var búinn að vera með þessari í aðeins 2 vikur þá fann ég hvað mig langaði ekki að missa hana..er ég bara að verða brjálaður eða?

hr.áhyggjufullur:/