Ég er sammála þér…..alveg 100%
Hef reyndar aldrei heyrt um það að vinir séu eitthvað að trúlofa sig…. :S

já, ég er sammála þér. hef samt aldrei heyrt um vini eða vinkonur sem hafi trúlofað sig.

Sko, ég skil það þannig að þegar einhver biður einhvern að giftast sér þá eru viðkomandi par trúlofað…
Vinir sem trúlofa sig? Haaaa?

Eina “trúlofun” sem ég hef heyrt á milli vina er að gera samning. “Ef við verðum bæði á lausu þegar við verðum fertug þá giftumst við”… eitthvað svoleiðis.

Annars trúi ég á langt samband og stutta trúlofun. Þekki mörg pör sem hafa trúlofast á fyrsta árinu, verið trúlofuð í nokkur ár og hætt svo saman. Finnst sniðugast að vera saman í nokkur ár og hafa allavega búið saman í eitt ár, svo trúlofast og giftast á sama árinu.

1. Merking “Trúlofunar” segir sig bara sjálf í orðinu; “TRÚ LOFUN”. Ég skilgreini trúlofun sem ástarjátningu og sýnir að þú viljir og ætlir að giftast manneskjunni.

2. Nei, það hef ég enga trú á.

3. Trúlofun er svo sannarlega orðið djók nú til dags. Trúlofun fyrir nokkrum árum þýddi að þið væruð ástfangin og væruð að fara að gifta ykkur innan árs. En nú í dag er fólk að trúlofa sig, án þess að þau séu staðráðin í því að giftast hvor öðru. Þetta orð og þessi hefð hefur misst alla merkingu sína nú til dags. Fólk er bara byrjað að misnota þetta í stórum mæli og slíta svo trúlofuninni þegar þau hætta saman. Af hverju að trúlofa sig ef þú slítur svo trúlofuninni?

Ég lít á trúlofun nú til dags sem “grunnulaug” giftingarinnar. Þú sem sagt trúlofar þig og ert svo með henni í X langan tíma og sérð hvernig þetta þróast. Svo þú hafir ekki gift þig og þurfið svo að skilja.
Ég myndi vera í sambandi í nokkur ár. Ef allt myndi blessast, myndi ég trúlofa mig og giftast svo einu ári eftir trúlofunina.

ég er með sama álit og þú:)