Ég hef oft og mörgum sinnum lofað sjálfum mér að hætta stelpuveseni..afhverju get ég það ekki?
Því þú hefur kynhvöt ef þér tekst að losna við hana sem þú getur kannski gert með því að ganga í munkaklaustur þá ertu ok, þar til þú verður orðinn svo pirraður að þú….

Er þetta bara í genunum? Huksa unglingar bara um sex sex sex og ekkert annað?
umm, jább. Greddan er alveg við það að drepa alla….

Ef maður köttar á dramað og er hreinskilinn og með alla hluti á hreinu og ekkert laumuspil af nokkru tagi einfaldast þetta töluvert.
Ef maður er með nokkuð gott sjálfstraustog sjálfsálit í lagi og ber virðingu fyir sjálfum sér og öðrum þá er þetta ennþá minna mál.
Ef maður gerir sér síðan grein fyrir að þetta er ekki svona ofboðslega stórt mál og þarf alls ekki að vera sona mikið drama issue þá er þetta eiginlega komið.

En jább, kynhvötin og greddan og allur pakkinn, plús auðvitað hormónar og skyldur, eru að gera út á við unglinga, sona date-ing stöff er ekkert nema vesen… en maður meikar ekki að sleppa því alfarið…
Bara gefa skít í vesenið og vera soldið lógískur þá gengur þetta… held ég…

“Þetta hef ég verið að spá í alltof langann tíma. Að gefast bara upp, láta þetta rugl vera.”

i did

Það líður öllum eins og þér eftir erfið sambandsslit og misheppnuð sambönd. Þú ert ekkert einn um það.

Það eru ekkert allir unglingar sem hugsa bara um kynlíf. Það eru einhverjir, en ekki allir. Þú saknar kannski bara hlýjunnar sem fylgir því að vera í sambandi. Kossar, kjass og knús. Yndisleg líðan þegar maður er í góðu og innihaldsríku sambandi. Kúrandi uppi í rúmi að horfa á Friends. Það er fátt betra.

Allt er fullkomið og ekkert getur eyðilagt hamingju þína, þangað til allt fer í vaskinn. Þá leggstu í þunglyndi og hatar allt og alla. Það er alveg eðlilegt, enda heitir þetta ferli ástarsorg. Að syrgja ástina sína er erfiðasta ferlið, enda ömurleg líðan sem er fylgifiskur með því ferli.

En vonandi muntu ná þér og líða betur. Þar sem þetta er erfiðast fyrst, en þér mun líða betur. Sannaðu til. :)

ég hef verið í nokkrum samböndum, mislöngum, frá c.a 1-2 mánuðir upp í 1 og hálft ár.
ég hef nú ekki lent í því að hata þá pilta sem ég hef verið með, en ég hugsa til sumra með pirringi-klígju-ógeði og sumir særðu mig mjög. og svo eru aðrir sem voru bara æðislegir.

sko.
þegar maður hættir í sambandi að þá er best að vera ekki að ana út í eitthvað annað.

tökum sem dæmi einn fyrrverandi kærasta minn: í bæði skiptin sem við hættum saman að þá hljóp hann samdægurs í ókunnugt rúm, og honum leið bara illa útaf því.

einusinni, eftir að hafa verið með 2 ómögulegum strákum að þá tók ég mér frí! ákvað að vera laus við þessi blessuðu strákavandamál. og það var bara rosalega fínt.

núna, c.a. 4 árum seinna er ég aftur komin í svona frí, og það er bara frábært. er búin að vera með 3 strákum í millitíðinni, og sá seinasti var hreint út sagt frábær! þannig að ég er ekki í pásu útaf því að ég fékk ógeð á piltunum.
það er bara stundum sem það er gott að vera einn, eru ekki sumir sammlála því?

þá er líka hægt að einbeita sér að sínu málum. ég er tildæmis núna á fullu í mínu námi og sækja um í erfiðum skólum, og er eiginlega þakklát fyrir að vera ekki að “eyða” tíma í strákavesen.

en þrátt fyrir þessa pásu er ekkert sem stendur í vegi fyrir því að maður horfi á fallega karlmenn þegar maður sér þá, en meira vil ég ekki í bili.

og jafnvel hefði maður stundum ekkert á móti að hafa einhvern til að halda utanum á næturnar, en það er ekkert algengt :)

en maður endar nú samt vanalega í sambandi á endanum


úff ég veit ekki hverskonar svar þetta er, ég er bara að blaðra :|
.

Vesen fylgir stelpum, það er ekki fræðilegur möguleiki á að fynna stelpu sem ekki fylgir neitt vesen !
Samt er kvenfólk yndislegt :)

þú ert svo ungur! Stelpur enn á gelgjuskeiði og blablabla!:)

Stelpur eru erfiðar … ég er stelpa og ég veit hvernig stelpur eru, þá er ég að meina eins sem vinkonur … núna á ég nærri því bara strákavini :)