Ég opna augun og átta mig strax á því að dagurinn í dag verður góður dagur.
Ég klæði mig í fötin og get varla varist brosi meðan ég tek mig til í skólann.
Ferðin í skólan líður fljótt hjá og áður en ég veit ef er ég kominn inn í skóla og á leið inn í stofu.
Hjartað missir úr slag er ég stíg fæti inn í stofun…
… í horninu situr hún og brosir til mín. Ég sest í mitt sæti og þakka guði fyrir að gera mánudagana bærilega með þessum hætti.