ég hef ekki lent í því að einhver hefur stytt líf sitt FYRIR mig….hehe
Og já, ég leita mér mikillar hjálpar…vinum,fjölskyldu,netinu, námsráðgjafanum mínum :P
Allsstaðar….og leita eftir alvöru vinum…..ekki þessum sem ég hélt að væru vinir en gengu svo burt :S

Ég leita mér alltaf hjálpar hjá vinum og fjölskyldu þegar ég er í ástasorg..:)

Ég hef verið svo “heppin” að lenda aldrei í ástarsorg og vona að ég þurfi þess aldrei.

Já, ég hugsa daglega um að stytta mér lífi út af henni. Ástarsorg skaðar þig andlega og er ekkert víst hvort eða hvenær þú náir þér aftur.

Það er bara virkilega creepy að gera eitthvað þannig. Ég stórefast um að ég myndi heillast af einhverri manneskju sem myndi vera tjá sig að hún myndi deyja fyrir mig eða útaf mér. Líka er það svo mikið dramaqueen scenario eitthvað…

Ég hugsaði oft um það en svo tók lífið mitt geðveikann kipp og varð mjög gott. Svo var það líka hugsunin sem hélt mig frá því, sjálfsmorð er auðvelda leiðin og ég hef aldrei valið auðveldu leiðina svo af hverju að hætta þrjósku minni núna? Og líka það að mér finnst sjálfsmorð nú í dag geta verið svo mikil sjálfselska(allavega í mínu tilviki), ég hef engann rétt á að skaða alla þá sem mér þykir vænt um til að sleppa við eigin kvöl!

Mitt personulega álit er að það er engin lýfvera í alheiminum þess virði til að drepa sig fyrir það er bara heimska (afsakið orðbragðið:)og röng stundarhugsun! þótt að allt er í rústi og allt ömurlegt á þeim tíma mun það ekki endast að eilífu því mannveran hefur þann eiginleika að geta orðið ástfangin aftur og aftur þó sú ást verði kanski ekki eins :)

Bara að gefa þessu tíma og muna að maður á (í flestum tilvikum) góða vini sem maður getur kanski talað við eða bara einfaldlega hangið með

Ef stelpan sem ég er hrifin af myndi fara frá mérþá held ég að ég gæti framið sjálfsmorð ég get ekki lifað annað eins helvíti :'(

I used to think love was worth dying for, but as I got older and a little bit wiser I realized it isn't, love is a feeling and a feeling is not worth dying for. Honor, and I mean TRUE honor is the only thing that is worth it

Þar sem ég og kærasti minn erum bara unglingar.. þá munum við mjög líklega hætta saman einhvern tíman.
Og þegar sá tími rennur upp.. þá mun ég þurfa á einhverri hjálp.. Skulum bara vona að hún berist nógu fljótt..

Þessi manneskja er mér allt, ég myndi gera gjörsamlega allt fyrir hann..
Við vorum búin að vera bestu vinir í svona hálft ár áður en við byrjuðum saman. Og betri vinir gerast ekki.. Hann hjálpar mér með gjörsamlega allt sem ég geng í gegnum, og styður mig í einu og öllu..
Ég bara veit ekki hvar ég væri án hans..
En þar sem við hættum alveg örugglega einhvern tíman saman, þá bara vona ég að við höldum sem lengst út.. :)

Ég hef aldrei lent í ástarsorg.Ef gaurinn segir mér upp næ ég mér bara í annan.

Nóg af fiskum í sjónum.hehe