veit ekki alveg hvort þetta á heima hérna en þetta var allavegana skrifað þegar eg var í ástarsorg og verð bara að koma þessu frá mér, þetta er svona ljóð/pæling/

þessi tilfinning þegar þú veist að það er enkver sem elskar þig og þú skiftir enkvern máli.
Einkver treistir þér og þú treistir einkverjum
Einkver hugsar til þín og þú hugsar til einkvers.
þið hafið sömu skoðanir og svipuð framtíðar plön.
En þegar þetta er tekið frá þér hvað stendur þá eftir?
ekkert/tómleiki/einmannaleiki!
og þótt þú eigir kanski marga vini þá er það aldrei það sama

veit ekki hvort enkver botni etkvað í þessu en eg bara varð að koma þessu frá mér þannig að ef þið hafið ekkert uppbiggilegt
að seiga sleppið því þá bara

og meðan eg man ef það eru enkverjar stafsetningarvillur þá er mér sama og ekki vera að benda á þæ