Tad er svo mikid af neikvaedum greinum herna ad eg akvad ad sla inn sma hamingju innan um allt vesenid!

Eg hef verid med kaerastanum minum i 15 manudi. Tad hefur gengid vaegast sagt upp og nidur - vid haettum saman i nokkrar vikur i haust, og rifumst oft i den. Vid haettum saman utaf otrulega vidkvaemu mali, sem olli tvi ad eg treysti honum ekki i nokkra manudi to ad vid vaerum saman. I januar, rumum 2 manudum eftir ad vid byejudum saman aftur for eg til BNA i 6 manudi (tar sem eg er nuna).
Eftir ad eg var komin ut gekk allt mjog vel og fyrir nokkru sagdi eg honum ad eg vaeri buin ad fyrirgefa honum..to ad fjarlaegdin se mikil, timamismunur og eg ad kynnast nyju folku ta gengur otrulega vel. Eg var efins tegar eg akvad ad fara ut, en tegar ad hrifningin er til stadar virdist ekkert koma i veg fyrir ad sambandid gangi upp!

Eg var ad lesa Belladonnaskjalid, tar sem fjallad er m.a um ordatiltaekid “astin sigrar allt” - ad tad tydi i raun ad madurinn berjist gegn astinni en hun hafi alltaf betur. Eg reyndi tad i haust, og vid baedi, en eg held ad astin hafi sigrad!

Vildi bara deila tessu med ykkur tar sem eg trudi aldrei a long-distance sambond - fyrr en nu! :)