Ég held að þetta gæti bara verið svona rosa skot hjá þér. Ég hélt t.d. að ég væri ástfangin af einum strák þegar ég var aðeins yngri, þá fékk ég alltaf fiðrildi í magann þegar ég leit í augun á honum og varð svolítið stressuð í kringum hann. Ég veit það hins vegar núna að þetta var bara skot.
Ég held að þegar maður sé ástfanginn, þá er maður næstum alltaf að hugsa um manneskjuna, maður myndi fórna meiru fyrir hana en nokkurn annan og gæti alltaf treyst henni. Svo held ég líka að maður finni það bara innst inni hvort það sé ekta ást eða bara hrifning. Það er voðalega erfitt að segja til um hvað ást er nákvæmlega, það er bara yndisleg tilfinning, og tilfinningar, gagnvart annarri manneskju sem maður getur hugsað sér að vera með um aldur og ævi.<br><br>Kv. Pompis

Ég held að þú sért bara skotin í gaurnum…ég held að mar geti ekki verið yfirsig ástfanginn af einhverjum án þess að þekkja aðilann…en þegar þú verður ástfangin þá veistu það pottþétt…ég allavega vissi það þegar það kom fyrir hjá mér:)


Danke Danke

Ástin sem tú lýsir gæti verid tráhyggja eda ást, oft er erfitt ad greina á milli.

Ekki samt vera ad hafa neinar áhyggjur af tví, ef tú villt vera med honum ekki tá láta svo lítilsvirtar vangavelltur standa í veginum fyrir tér.

GANGI TÉR VEL.

Kv. GHOST.

Ég hef svosem verið að spá í þessu líka, það er ein stelpa sem ég hef verið hrifin af síðan ég hitti hana fyrst, var virkilega hrifin af henni, svona fyrstu 2 vikurnar eftir það, hugsaði ekki um mikið annað, leið geðveikt vel eftir að hafa verið nálægt henni, dreymdi hana , og hlakkaði alltaf til að sjá hana, síðan komst ég að því að hún var með strák og er með honum ennþá, þá fór ég hægt og rólega að sætta mig við það bara. Og reyndi að setja þetta til hliðar. Þetta var fyrir svona ári síðan, ég hef alls ekki talað við hana nálægt því eins mikið og ég vildi, og er alveg eins og asni nálægt henni, get varla talað.
Í sumar var mér svo hugsað af og til, til hennar, en þegar nær dróg skólanum byrjaði mig að dreyma meira og meira um hana og þegar ég loks sá hana aftur, fékk ég allar sömu tilfinningar og fyrst, bara sterkari . Ég held að hún sé ánægð þann sem hún er með og vill helst ekki raska því neitt. Ég hef samt verið að velta því fyrir mér hve lengi mér mun líða svona, því mér er hugsað til hennar alltof oft í raun og veru, get eiginlega ekki einbeitt mér neitt mikið lengur. Er eiginlega að vona að þetta lagist bara, en hef líka áhyggjur um að þetta gerist bara einu sinni á æfi minni.

Afsakið þessa óreglu í þessari grein, en hafiði lent í þessu, líður þetta yfir og er þetta fágætt að maður lendi í þessu ( ég veit að þetta er mitt fyrsta skipti allavega).

Veit samt ekki alveg hvort þetta sé raunveruleg ást eða hvað, ég held ég væri samt til í að fórna öllu fyrir hana, en eitt af því sem angrar mig er að við þekkjumst eiginlega ekkert.