veit ekki og satt að segja skil ekki! ég hef alveg lent í því og mér finnst það allt í lagi! svo finnst líka sumum svo erfitt að vera vinir ef annar hefur sagst haft áhuga á hinum en það ekki gagnkvæmt og það finnst öllum geðveikt óþægilegt! það er óþægilegt fyrstu 5 mínúturnar, en svo fannst mér það t.d. bara kjánalegt og ekki þess virði að missa vináttuna út af einhverju svoleiðis!

bara spurning.. sumt fólk eru bara svo miklar dramadrottningar! ;)<br><br>

<b>Þú ert einfætt vindmylla! Ég skal og þinni hirð segja!!!</b>

<i>„What´s wrong with running away from reality if it sucks!?“</i>

<font color=“Maroon”><b>Mig</b></font> dreymdi að <font color=“maroon”><b>ég</b></font> væri inní tölvuleik með öllum vinum <b><font color=“Maroon”>mínum</b></font> og allir hefðu sinn hæfileika og <font color=“maroon”><b>minn</b></font> var að <b><font color=“maroon”>ég</b></font> gat breytt <b><font color=“maroon”>mér</font></b> í sexhyrnda súlu…

Hver á þessi quote:
<b>“high five anyone!! … anyone?!”
“But.. but you said the fat man would perish!”
“Cut my milk!”
“I rather like this God person! He´s so deliciously evil!”
“Yes, you can be the teenage girl who sits in the backstage all show and cries because nobody finds her attractive!”</b>
tell me and I´ll give you a cookie ;)

Langamma mín hét <font color=“Maroon”><b>“Sveinborg Kristín Theodóra Ármannsdóttir”</font></b>! Toppið <i>það!!!!</i

Gæti verið að í þeim tilvikum sem það gengur ekki upp að vera vinir er að sá sem var hafnað vill ekki skilja það og heldur áfram að reyna og reyna svo hinn aðilinn gefst upppá honum/henni fyrir lok. Bara smá kenning í boði mín :)<br><br><font color=“#000080”>Guð er kona</font

Kannski ut af thvi ad thad saerir mann….
ad tala vid manneskjunnar thvi tha saknar madur t.d. ad kyssa hann
bara daemi….
<br><br> <font color=“#FF0000”> Ég fór í burtu frá þessum stað þessari stund en sá svo eftir því. Mig langaði að snúa við og vera þar áfram. En hurðin læstist á efir mér og burt ég hljóp með efa um að ég myndi sjá þig aftur. Með sorg í hjarta og sorg í lífinu hélt ég áfram að labba lengra og lengra í burtu þar til ég sá ekki húsið þitt lengur. Þar datt ég niður og byrjaði að gráta og grét með ekkasogum þar til ég tók þá ákvörðun sem koma skyldi. Ég átti þig ekki skilið og ég átti ekki heldur skilið að fá að lifa. Hvers vegna var allt í einu allt svo svart? Hvert á ég að fara í lífinu og afhverju? Get ég ekki bara setið hér að eilífu og beðið eftir dauðanum. Nei það er ekki hægt. Maður verður að gera þetta hratt og strax. Ég labba í áttina að strætóstoppistöðinni og veit að ég mun aldrei sjá hana aftur. Þetta er í seinasta skipti sem ég mun sjá þessa hluti en einhvern vegin er mér sama, sama um allt.
Ástarkveðjur Chacha </font