Ég myndi halda að maður fái sannar, meðvitaðar tilfinningar þegar maður fer að þroskast og vita hve mikið djobb það er að vera í sambandi fyrir alvöru…þá er ástarsorgin alvarlegri þegar þau pör, sem eru þroskuð og kannski búin að búa saman, hætta allt í einu að búa saman og vera saman. Tómið verður svo mikið af því að allt í einu búa þau ekki lengur saman og allt orðið kuldalegt aftur, sem áður var svo mikil hlýja og þægindi í ;)

Hvenær??? Mjög misjafnt, ég varð fyrst ástfangin þegar ég var 11 ára. Er enn mjög spennt fyrir gaurnum sem ég sé því miður frekar sjaldan en mig dreymir hann bara oftar.
Spurningin er viltu virkilega lenda í ástarsorg??? Einsog þú hefur líklega ekki komist hjá því að taka eftir þá eru flestar greinarnar hérna um ástarsorg.
Ég hef ekki áhuga á því svo ég held mig bara í burtu. Búin að lenda í einni og nenni ekki að verða einsog ein vinkona mín sem vælir og vælir og hleypur svo í fangið á sama gaurnum aftur og aftur. Þetta er bara boring. Ætla frekar að einbeita mér að því að verða góð í því sem ég er að læra.
En ég óska þér allavega alls hins besta og vona að þú eigir ekki eftir að kynnast þessari hrikalegu ástarsorg.