Ég hef lent í svipuðu. Það vill þannig til að besti vinur minn er stelpa (ég er strákur) og við tölum oft saman í frímínútunum. Um miðja síðustu önn fóru að birtast sögusagnir um að við séum kærustupar og við höfum náttúrulega neitað því. Samt var því stranglega haldið fram að við værum par í nokkurn tíma. Það sem okkur fannst svo fyndið við þetta var að við vorum aldrei fyrst til að komast að því að við værum par :)
Samt er ótrúlega asnalegt að mega ekki tala við vinkonu sína án þess að allir haldi að við séum par.<br><br><font color=“#FF0000”><b>Est Sularus oth Mithas - My honor is my life</b></font>
Kíkið endilega á <a href="http://kasmir.hugi.is/lundi86“>kasmír síðuna mína</a> eða takið þátt í <a href=”http://www.hugi.is/smasogur/korkar.php?sMonitor=viewpost&iPostID=937227&iBoardID=161">Keðjubókinni</a

þau eru hvergi samkvæmt minni reynslu………………….

Já, Guð hvað ég er sammála. Það kom eitt sinn útlensk stelpa í skólann og einn í bekknum spjallar bara við hana svona til að styðja hana í að kynnast hinum. Hún var mjög feimin og lokuð og það var aldrei nokkur leið að ná til hennar, hún bara brosti feimnislega með stutt svör þegar maður talaði við hana. Hún fór að treysta mikið á að tala við hann því hann er opinn og skemmtilegur…en hann var ekkert að reyna við hana, það skynjaði ég vel. Svo segir ein konan í bekknum mínum við mig: Ertu búin að taka eftir nýjasta parinu…allir að reyna að koma þeim saman (já hún sagði allir að REYNA að koma þeim saman…sem þýðir að þeim hafi ekki tekist að koma þeim saman…þau voru bara ágætisvinir). Það er alltaf verið að hugsa svo kynferðislega. Kærasti minn á kvk vini og kk vini og ég líka…ekkert daður í gangi þar.

Ég bara veit það ekki, ég tala við hverja sem ég vil þegar ég vil, skiptir mig engu hvað sagt er.