þú áttir fyrst og fremst að segja honum upp áður en þú svafst hjá öðrum.

en ef þú vilt hætta með honum gerðu það þá, því barnið á ekki eftir að líða vel hjá ykkur ef þið eruð óánægð.

móðirin hefur það sterkan rétt hérna á landi að þú fengir að halda barninu sama hvað hann segir, ef hann getur sannað að þú sert geðveik eða alltaf í vímu, þá er smá smuga að hann gæti fengið barnið en samt frekar ólílegt.
það er samt mjög mikilvægt að barnið fái að hitta föður sinn.

hægt er að skipta helgunum eða sameiginlegt forræði og skipta þannig vika og vika, í raun eru margar leiðir til að barnið fái að njóta þess að hitta báða foreldra sína og ættu þið ekki að láta það bitna á barninu þó þið séuð ekki sátt við kvort annað, þetta eru hlutir sem verður að láta til hliðar þegar barn er komið inn í myndina.

gangi þér vel
Gribba

Afsakið, en ég held að hvorki ég né neitt að þessu fólki hér á huga.is geti gefið þér réttu ráðin, ef ég væri í þínum sporum myndi ég ráðfæra mig við mína nánustu eða sérfræðing. Alltof stór ákvörðun til þess að vera að ráðfæra sig við einhverja vef-sálfræðinga……
Kveðja Custom56

Það er rétt sem gribba segir, ef foreldrarnir eru óánægðir er barnið ekki hamingjusamt. Ég á vinkonu sem átti sér þá ósk heitasta að foreldrar hennar myndu skilja í mörg ár, þar til þau loksins gerðu það. Hún sagði að það hefði verið mikill léttir fyrir alla. Börnin finna það svo vel þegar eitthvað er að.

Ef þið skiljið eru miklar líkur fyrir því að þú fáir að halda barninu. Það er að sjálfsögðu mikilvægt fyrir barnið að hitta líka pabba sinn en jafnvel enn mikilvægara að það heyri ykkur aldrei tala illa um hvort annað. Það getur haft mjög slæmar afleiðingar. Barninu getur fundist að það þurfi að velja með hvoru foreldrinu það á að standa, en það er allt annað en auðvelt og barn getur ekki tekið slíka ákvörðun. Þess vegna reynir það að gera öllum til hæfis, og það er ekki mikið auðveldara. Barnið fær þá sektarkennd yfir því að þykja vænt um báða foreldra sína og þorir varla að viðurkenna að því þyki vænt um það foreldri sem það býr ekki hjá af ótta við viðbrögð hins.

Gribba talaði um að þið gætuð skipst á viku og viku, en það er ekki gott fyrir barnið. Það er eitt það besta fyrir foreldrana, en barn þolir illa allt það rót sem þessu fylgir. Barn þarf stöðugleika í líf sitt og því er slíkur þvælingur of erfiður. Ég þekki systkyn sem þvældust svona á milli í ca. 6 ár, þau voru 10 og 15 ára þegar foreldrar þeirra skildu. Eftir þessi 6 ár voru þau alveg búin andlega, það að þurfa að flytja á viku fresti er mikið andlegt álag. Strákurinn (sá eldri) flutti til pabba síns en stelpan gat ekki gert upp á milli foreldra sinna. Hún gekk í sértrúarsöfnuð og er núna gift manni sem ég er skít hrædd við.

Ég er ekki að segja að svona illa fari fyrir öllum sem nota þetta fyrirkomulag, en ég hef séð þetta fara svo illa. Þetta er allt of mikið rót.

En gangi þér vel, sama hver niðurstaðan verður.
Leyfðu okkur að fylgjast með þér.

Ok, mér er sama hvað hver segir, það getur alltaf gerst að maður misstígi sig og haldi framhjá. En auðvitað er það sárt fyrir báða aðila og getur haft mikil leiðindi og erfiðleika í för með sér. Eins og ég hef áður sagt, þá trúi ég á annað tækifæri, og mér finnst að allir ættu að hafa kost á því.
En í sambandi við barnið, þá segi ég bara, að ef þið eruð eitthvað ósátt, en ætlið að reyna að þrauka fyrir barnið þá ekki gera það. Ef það er einhver spenna eða eitthvað á milli ykkar, þá geturðu bókað það að barnið finnur fyrir því. Ég veit það sjálf, því mamma mín og pabbi héngu saman í ömurlegu hjónabandi og það hafði ekki góð áhrif á mig. Þannig að ég ráðlegg þér að gera það alls ekki. Hinsvegar er auðvitað slæmt fyrir barnið að hafa ekki báða foreldrana hjá sér og ég get ekki ímyndað mér að það sé hollt heldur að eiga helgar pabba eða eitthvað slíkt. En þó held ég að það sé betra að eiga eina ástríka móður og ástríkan föður þó að það sé ekki nema aðra hvora helgi, heldur en að eiga foreldra sem eru saman en eru kanski endalaust að þræta. Gangi þér vel.

það ætti að gefa kallinum hrós fyrira að reyna fyrirgefa þér því mér finnst framhjáhald ekki vera fyrirgefanlegt. Hvernig getur þú sem móðir gert svona( skil ekki) Ef þú ert bara með kallinum út af barninu þá er það ruggl. Þú ættir að tala við kallinn þinn og þið ættuð að finna út hvað þið viljið

Að reyna að hanga saman út af barninu er alger vitleysa og fer langverst með barnið, hef séð það gerast. Talið saman og finnið milliveg út úr málinu!

ég seigi nú bara: vertu feigin að vera ekki eina tíkin á íslandi og haltu barninu

Ég held að það sé yfirleitt mjög erfitt að tjasla sambandi saman eftir framhjáhald…það verður aldrei eins.
Eins og til dæmis mamma hélt framhjá pabba og pabbi ákvað að fyrirgefa henni en samband þeirra er samt í raun ónýtt. Pabbi treystir henni ekki, og góð sambönd ganga að stórum hluta út á traust.

Þannig að ég held að þið ættuð að hætta saman…mér finnst líka á því sem þú skrifar að þú sért ekkert yfir þig ástfangin af honum og viljir bara vera með honum út af barninu…og það á aldrei eftir að ganga almennilega held ég.