Ef maður er að sækjast eftir of miklu, vandar maður makavalið oftast ekki eins vel. Það er kannski þessvegna sem þetta vill gerast. Maður er alveg blindaður á að vilja vera með einhverri notalegri dömu (í mínu tilfelli) deila með henni öllu og veita henni allt, gera hana að fullkomnum forgang í lífinu.

Þegar maður hugsar svona, og er að leita sér að einhverri áhugaverðri manneskju, á maður til að líta framhjá öllum mikilvægum persónuþáttum í hinum einstaklingnum. Réttlætir hina og þessa galla eða þætti sem eiga ekki saman hjá þér og viðkomandi og leiðir þá hjá sér, bara einhvernveginn blindast af þessari þrá ! Ég hef lennt virkilega illa í svona rugli. Veit ekki betur en ég sé að kalla yfir mig sömu hörmungarnar aftur :( Er núna með mjög notalegri, hressri og fallegri stelpu en hún er bara djamm fíkill !

Callas, þú segir: „einvher[n] tíman á ég eftir að hætta með honum“

Þetta eru aldeilis væntingar til sambandsins! Ég er með minni kærustu og ætla mér að vera með henni þar til annað okkar hættir að anda! Ég er ekki með henni upp á djókið…
Ef þú ert með strák sem þú „munt hvort eð er hætta með“ þá skaltu bara sleppa því að vera í samandi. Reyndu að finna þér maka til að vera með alla æfina. Ég er hálf hneykslaður, er fólk í dag bara að pæla í samböndum til styttri tíma vegna þess að fólk hættir hvort eð er saman…

PS: Hvað þýðir „ena“?

(þetta er mín skoðun þessa stundina en ekki vísindalega sönnuð staðreynd)

Ég held að ef maður verður sár og vonsvikinn einu sinni verður maður að vinna í sjálfum sér áður en maður anar út í næsta samband. Trixið er að vera sáttur við sjálfan sig og öruggur með sig, þá er maður ekki krónískt hræddur við höfnun!
Þannig gefur maður sigg ekki 100% í sambandið og það fer alveg örugglega í vaskinn þ.e.a.s ef væntingarnar eru þannig. Sambönd eru nauðsynleg fyrir alla og holl hverri manneskju og eru oftast meira gefnandi heldur en hitt.

Ég bara varð að svara þessari grein því að ég var mjög ósammála mörgu sem kom fram í henni.

Fyrst og fremst enda öll sambönd, annað hvort með því að önnur persónan segir hinni upp eða önnur eða báðar persónurnar deyja. Maður á ekki að vera hræddur við að stofna til sambands útaf hræðslunni við höfnun eða vera særð(ur) á endanum. Eina leiðin til að komast hjá því að vera særð(ur) er að sleppa því að hafa samskipti við aðra lifandi persónu. Maður á að njóta þess á meðan það endist. Ég var ekki fyrir það löngu í sambandi sem ég hafði stór framtíðaráform. Ég var trúlofaður og ég var í sambúð með stelpu sem ég elskaði. Þetta samband endaði og þrátt fyrir þann ótrúlega sársauka sem fylgdi því lét ég það ekki hræða mig frá framtíðarsamböndum vegna þess að þótt að þetta fyrra samband hafði endað á sársaukafullan máta þá var tíminn sem við vorum saman æðislegur og ég mundi ekki skipta út þeim minningum fyrir neitt.

Boossmio: Ég er mjög ósammála þér með að maður eigi að líta á samband sem framtíðaráætlun. Fólk á ekki að lifa svona mikið í framtíðinni heldur að lifa einn dag í einu og sjá hvað gerist. Ég hef séð framtíðaráætlanir hrinda samböndum á of hratt skrið og endanum hafa þau eyðilagst undir sínum eigin skriðþunga. Ekki fara of hratt út í hlutina, ekki gera ráð fyrir of miklu.

Maður verður að passa sig að gera ekki of miklar væntingar því að persónan mun aldrei standast undir þeim og þá mun neikvæðasjónarmálið birtast. Þú hættir að sjá hversu æðisleg hin persónan sé í staðinn sérðu bara hluti þar sem þessi persóna stóðst ekki undir væntingum. Einnig getur hættan verið að maður leggi sig alltof mikið í samband og hrífst meira af sambandinu sjálfu heldur en persónunni sem maður er með. Að leggja sig 100% fram við samband er það sama og að kæfa það.

Ég bara varð að svara þessari grein því að ég var mjög ósammála mörgu sem kom fram í henni.

Fyrst og fremst enda öll sambönd, annað hvort með því að önnur persónan segir hinni upp eða önnur eða báðar persónurnar deyja. Maður á ekki að vera hræddur við að stofna til sambands útaf hræðslunni við höfnun eða vera særð(ur) á endanum. Eina leiðin til að komast hjá því að vera særð(ur) er að sleppa því að hafa samskipti við aðra lifandi persónu. Maður á að njóta þess á meðan það endist. Ég var ekki fyrir það löngu í sambandi sem ég hafði stór framtíðaráform. Ég var trúlofaður og ég var í sambúð með stelpu sem ég elskaði. Þetta samband endaði og þrátt fyrir þann ótrúlega sársauka sem fylgdi því lét ég það ekki hræða mig frá framtíðarsamböndum vegna þess að þótt að þetta fyrra samband hafði endað á sársaukafullan máta þá var tíminn sem við vorum saman æðislegur og ég mundi ekki skipta út þeim minningum fyrir neitt.

Boossmio: Ég er mjög ósammála þér með að maður eigi að líta á samband sem framtíðaráætlun. Fólk á ekki að lifa svona mikið í framtíðinni heldur að lifa einn dag í einu og sjá hvað gerist. Ég hef séð framtíðaráætlanir hrinda samböndum á of hratt skrið og endanum hafa þau eyðilagst undir sínum eigin skriðþunga. Ekki fara of hratt út í hlutina, ekki gera ráð fyrir of miklu.

Maður verður að passa sig að gera ekki of miklar væntingar því að persónan mun aldrei standast undir þeim og þá mun neikvæðasjónarmálið birtast. Þú hættir að sjá hversu æðisleg hin persónan sé í staðinn sérðu bara hluti þar sem þessi persóna stóðst ekki undir væntingum. Einnig getur hættan verið að maður leggi sig alltof mikið í samband og hrífst meira af sambandinu sjálfu heldur en persónunni sem maður er með. Að leggja sig 100% fram við samband er það sama og að kæfa það.

Svona er lífið…

Eins og einhver vitur maður sagði:
“Its not the destination that is important. Its the journey.”

Góð vinkona mín sagði mér að hún hafði heyrt að elska væri að gera sáttmála við sársaukann og mér finnst það nokkuð gott hugtak.

It is better to have loved and Lost, than not to have Loved at all

ég myndi ekki vilja hætta með kæratanum mínum….. ALDREI… ég er bara að spurja…. afhvejru er maður að pæla í þessu?

WOAH!!!! þú ert FREAKY manneskja!! Damn ef þú segir stráknum sem þú ert með þetta hræðirðu líftóruna úr honum! Shiiit!