góð pæling.. :)

auðvitað er hægt að elska viðkomandi allveg án kynlífs!!

Jahh ég get sagt eitt, ég var í sambandi í 2 ár þar sem ég fékk ekkert út úr kynlífinu, samt var ég ástfangin og ástæðan fyrir því að við hættum saman hafði ekkert með kynlíf að gera. Kannski hugsa karlmenn bara öðruvísi.

Tjah…. sambönd sem eru án kynlífs eru víst kölluð platónsk sambönd. Þar sem fólk elskar hvurt annað en ríður eigi. Annars þá held ég að slíkt sé fáheyrt. En jæja… bless og bæ….


Siggibet

Ég held að það hljóti bara að vera hægt að elska einhvern án kynlífs.. Ég meina, ef að þú yrðir ástfangin af einhverjum og kæmist svo að því að hann væri algjörlega getulaus, ekki myndirðu hætta að elska hann.. Eða ef ástin þín lenti í slysi og yrði lömuð fyrir neðan mitti (gæti þar af leiðandi ekki stundað kynlíf) ekki myndirðu hætta að elska hann/hana ???

Ég held að kynlíf sé eitthvað sem er gott til að styrkja innileika sambanda, færir fólk nær hvort öðru (í orðsins fyllstu..) og er allmennt bara góð stund milli tveggja manneskja sem elska hvort annað..
Ég hef allavega meiri trú á ást án kynlífs en kynlífi án ástar..

-Zuela

Ég hef verið að deita gaura en misst áhugann af því að þeir hafa ekki passað við mig kynferðislega. En kannski hefði ég orðið ástfangin ef ég hefði beðið með kynlífið í 2 mánuði eða svo. Ég veit það ekki

ástarsamband án alls kynlífs er svona meira eins og góður vinskapur finnst mér.

En þá erum við líka soldið komin út í hvað þú ert að skilgreina sem kynlíf.. Eru kossar kynlíf ? varla… Þú segist ekki hafa stundað kynlíf með einhverjum sem þú hefur kysst, sama hve náinn kossinn er.. Er kynlíf bara það sem kallar fram fullnægingu ? Er káf þá ekki kynlíf.. Hvar dragiði línuna.. Ég gæti vel verið í ástarsambandi án þess að ríða en ég er ekki viss um að ég gæti verið án kossa..

-Zuela

Ég er búin að vera með mínum í mánuð og við erum fyrst í kvöld að fara að byrja kynlíf ;) ég met það að verðleikum að hann er ekki ágengur og ekki ég heldur…við erum svo góðir vinir í byrjun og það skiptir mestu máli. Ég kann sko að meta það að við vorum að kynnast í rólegheitum án þess að byrja á kynlífi og nú erum við bestuvinir ;) og kúrum mikið :)

isss… ást án kynlífs..
-
ég elska mömmu, það er varla einsog við lifum einhverju kynlífi…

:D

það sem sumar hér segja um kynlífið styður kenningu mína um að við séum tiltölulega lýk dýrunum þegar kemur að kynþörfum, t.d. nautgripum. Nautið/karlinn vill alltaf vera að, Kýrin/konan er soldið gröð þegar hún vill fá kálf/krakka, en ekki svo í nokkurn tíma á eftir.

Sjá frekar geinina; Fullnæging kvenna

Auðvitað er hægt að elska án þess að stunda kynlíf með þeim sem maður elskar.

Fólk elskar t.d. börnin sín, en það er frekar sjaldgæft (sem betur fer) að þar sé um einhvers konar kynlífssamband að ræða. Fólk elskar líka vini sína, en það er þó ekki svo algengt að vinir deili bóli og líkamsvessum.

Auk þess er kynlíf einfaldlega ekki það sama og ást. Ef svo væri, þá myndu menn einungis elska maka sína meðan að á samförum stæði, en ekki utan þeirra. En ég held að flest þekkjum við dæmi um annað - þ.e. við elskum okkar heittelskuðu/heittelskaða jafnvel þótt við höfum ekki svo lítið sem séð hann/hana í mánuð eða meira.

Ég hef upplifað svipað. Það heitir losti.

Ég er sammála divaa á að þetta sé losti en ekki ást. Þegar fólk hefur ekki upplifað ást þá getur verið auðvelt að rugla þessu saman. Ég tel kynlíf vera nauðsinnlegt í samböndum því að þetta getur verið góð leið til að tjá ást. Mér finnst það segja ýmislegt ef maki þinn hefur engan áhuga á þér líkamlega. Ég þarf persónulega báða hlutina. Ég hinsvegar trúi ekki að ást getur komið útaf kynlífi. Hinsvegar er kynlíf mjög sterkur tjáningarmáti og getur fillt mann af tilfinningum. Ég gæti elskað persónu þótt að ég fengi ekki kynlíf en þetta mundi bælast upp og ég mundi verða pirraður á svipaðan máta og ef ég fengi ekki sígarettur ( sem betur fer finn ég ekki til þeirrar fíknar ) eða ef hún neitaði að hjálpa manni við þrifnaðinn á heimilinu. Allt er hægt.

Æ, ég veit það ekki mar…. En samt sko… Getur verið að þú missir áhugann eftir þriðja dráttinn af því að í kjölfarið af að hitta viðkomandi þrisvar til að sofa hjá henni og þá upgötvirðu að það er persónan sem höfðar ekki til þín? Að það sé ekki út af því að eftir þrjú skipti sjáirðu að manneskjan sé þér ekki kynferðislega sambærileg heldur hafirðu kynnst henni soldið betur?

Svo getur líka verið að þú sért soldið fljótur á þér í að kalla hlutina ást. Það er eitt að vera hrifinn, rosalega hrifinn, ástfanginn og svo að raunverulega elska manneskju. Ást er eitthvað sem verður yfirleitt ekki til eftir bara þrjá drætti en mikil hrifning getur sprottið út frá góðu kynlífi. Svo er það hversu vel manneskjur eiga saman hvort hrifningin verði að einhverju meiru eða minna.

Samlíking:

Kynlíf án ástar = Borða til að nærast
Kynlíf með ást = Þegar borðað er til ánægju en einnig til að nærast í félagsskap einhvers sem þú kannt að meta og er þér mikilvægur.

Kynlíf án ástar = Losa um spennu eða sækjast eftir spennu
Kynlíf með ást = Tjá sterkar tilfinningar með því að gefa og þiggja á líkamlegum grundvelli

Hvoru tveggja er til og finnst mér kynlíf ekki vera beintengt við ást en er þó eitt af því sem við notum til að tjá ást.

Já, það er til nokkuð sem heitir ást og það er þegar þú finnur manneskju sem þig langar að gera hamingjusama. Sem þig langar að deila sjálfum þér með. Að það stingi hjartað þitt þegar hún grætur og gleður þig þegar hún hlær.

Þó þú hafir lyst á að sofa hjá einhverri manneskju þýðir ekki að hennar sigrar verði þínir sigrar og vice versa. Að þig langi að eiga þátt í að stuðla að hennar lífshamingju o.s.frv.

Já, það er til ást og þegar þú finnur hana fer það ekki á milli mála.

Ég hef sagt það oft áður og segi það enn einu sinni að samband er 70-80% kynlíf (prósentuhlutfallið breytist samt alltaf hjá mér :) ). Þetta eru nú einu sinni þarfirnar sem að maðurinn fæddist með rétt eins og við þurfum að nærast og losa okkur við úrgang. Persónulega, mundi ég ekki vilja vera í sambandi með konu/stelpu sem að hefði takmarkaðan áhuga á kynlífi. Það er vissulega æðislegt að vera í kringum manneskju sem að maður elskar og sér varla sólina fyrir. Ég er þannig að ég mundi sýna henni það í verki með því að kyssa hana og kjassa og halda utan um og svona, en það er nú bara eðlileg tjáning sem verður að fylgja.
Þetta er góð pæling og já….ástin er til! Ég hef lent í henni og var sáttur á meðan á henni stóð. (fer ekki útí nánari lýsingar).

Góð pæling og athyglisverð svör líka. Fær mann til að hugsa.

Kv.

ice ;*

Hæ Kaktus1 :)…

Sko, (alltaf gott að byrja á einu svona), ég get nottla bara talað/skrifað fyrir sjálfa mig, svo er annað hvort einhverjir séu sammála…

Fyrir mér eru til svo margar mismunandi tegundir af ást, ég meina, það er virkilegur munur á því hvernig þú elskar foreldra þína og maka þinn…

´Mér finnst líka að maður geti elskað konu…og öfugt…á þannig hátt að kynlíf tengist því ekkert þó svo að kynlíf sé nottla mjög mikilvægur þáttur þar sem það á við :)

Allavega…ég á fullt af vinum, bæði kk og kvk…og elska þá alla…en þar kemur kynlíf ekkert við sögu :)

Kv.
Queeny að reyna enn og einusinni að segja eitthvað gáfulegt :)