Smá tilvitnun (nú jæja dáldið löng þá…):

“Sorgin er gríma gleðinnar.
Og lindin, sem er uppspretta gleðinnar, var oft full af tárum.
Og hvernig ætti það öðruvísi að vera?
Þeim mun dýpra sem sorgin grefur sig í hjarta manns, þeim mun meiri gleði getur það rúmað.

………….

Skoðaðu hug þinn vel, þegar þú ert glaður, og þú munt sjá að aðeins það, sem valdið hefur hryggð þinni, gerir þig glaðan.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá aftur huga þinn, og þú munt sjá, að þú grætur vegna þess, sem var gleði þín.
Sum ykkar segja:
”Í heimi hér er meira af gleði en sorg,“ og aðrir segja:
”Nei, sorgirnar eru fleiri.“
En ég segi þér, sorgin og gleðin ferðast saman að húsi þín, og þegar önnur situr við borð þitt, situr hin í rúmi þínu.
Þú vegur salt milli gleði og sorgar.
Jafnvægi nærð þú aðeins á þínum dauðu stundum.
Þegar sál þín vegur gull sitt og silfur á metaskálum, hlýtur gleðin og sorgin að koma og fara.”

Ég held að hvoru tveggja “hamingja” og “óhamingja” séu hlutar af lífinu. Eitt fylgir alltaf öðru, skuggi og ljós. Kannski talar maður meira um það þegar manni líður illa. Hvernig fyndist ykkur að við tækjum okkur saman og reyndum að vera dugleg við að skrifa líka um allt sem við erum þakklát fyrir í lífinu okkar? Það sem gerir okkur hamingjusöm.
Og takk fyrir að hafa áhyggjur af því hvernig okkur liði Gromit. Hvar værum við án þín? :)

Hux & luv, Lynx ;)

Halló!

Ég hef lesið greinar ykkar í svolítinn tíma, og oft haft gaman af, en stundum staðið upp með grátstafina í kverkunum. Og þú eins og margir fleiri skrifar um óhamingjuna… En hvað er hamingja??……..hvað er líf??… er annað líf á eftir þessu??….. það er mín skoðun á hamingju að hún sé þegar maður er sáttur við sjálfan sig og umhverfi sitt. Ekki að það sé einhver andskotinn að nagast inní manni. En hvað skal taka til bragðs þegar hamingjan yfirgefur mann…… skal hlaupa til og fá 11 róandi?? nei takk ekki fyrir mig.
Þá er ekki nema um tvent að velja… annað hvort nær maður sáttum við sjálfan sig og sitt nánasta umhverfi, eða tekur bara stætóinn yfir á næsta líf.
Nú halda allir að ég sé rétt að ganga af göflunum, en þetta eru bara mínar skoðanir á lífinu og óhamingjunni. Ég verð að viðurkenna að ég hef ekki reynt að láta laga á mér hausinn einhverstaðar út í bæ, heldur hef ég hingað til getað náð sátt við sjálfan mig, því munið að hver er sinnar gæfu smiður.
En ef nagdýrið fer af stað þá finnst mér ekkert að því að taka umræddan strætó, því auðvitað skilur það eftir djúp sár hjá okkar nánustu, það veit ég af eigin reynslu, en samt get ég alveg fyrirgefið því þau sár eru ekkert miðað við það sem fólk gengur í gegnum þegar að það lifir til að þóknast öðrum. þegar lífslöngunin í þessu líf er farinn, er það djöfullegt. Þannig fyrirgef ég þeim sem hefur tekið þá ákvörðun um að “breyta” til!
En svo er það þetta aumingjans fólk sem er alltaf að reyna að stytta líf sitt á þessu jarðríki með misheppnuðum tilraunum. Ég hef aldrei skilið hvernig það er hægt að klúðra jafn einföldu máli, ein rúlla af límbandi og 2 metrar af garðslöngu…. getur það verið einfaldara. Þetta er að mínu mati fólk sem vantar athygli, og fær útrás fyrir athyglissýki sína með þessu móti. Það á ekki að tak mark á svona bulli.
Jæja vonandi vekja þessar hugleiðingar ykkur til umhugsunar um að virða ákvarðanir annara, og minnka kannski þessar ranghugmyndir um að sjálfsvíg séu bara ´“egóismi”.

Mín kenning er sú að sumir eru einfaldlega háðir því að vera óhamingjusamir ,svona fólk sem líður ekki vel nema því líður ílla :p

Ég er mjög hamingjusöm.

Ekki svo að segja að ég hafi ekki kynnst sorg og erfiðleikum. Síðustu fjögur ár hafa hreint ekki verið auðveld. Stóri bróðir minn greindist með krabbamein páskana '96 og dó svo 4 mánuðum seinna, mánuði eftir það dó svo langamma mín og 6 aðrir á næsta hálfa ári. Tveim árum seinna, eða í ágúst 1998 missti ég svo fóstur, barnið sem ég var búin að bíða eftir. Þetta voru virkilega erfið ár og ég er enn að jafna mig.

En í dag er ég gift, ástfangin uppfyrir haus, á litla yndislega dóttur, frábæra fjölskyldu sem stendur saman í gegn um þykkt og þunnt, yndisleg bróðurbörn (hinn stóri bróðir minn á þau) og foreldra sem eru svo ástfangin uppfyrir haus að þau eru eins og unglingar sem eru að upplifa ástina í fyrsta sinn. Þau sitja og haldast í hendur þegar þau horfa á fréttirnar, eru alltaf að kyssast og þau geta varla eytt einum sólarhring sitt í hvoru lagi. Ég er að tala um það að við amma og mamma ætluðum að fara í svona konu ferð, en nei, mamma og pabbi vilja endilega að pabbi komi með líka ;o) Þau eru alveg yndisleg.

Lífið mitt er yndislegt!

Ef ég get eitthvað gert til að hjálpa ykkur hinum þá bara látið mig vita, bikar hamingju minnar er barmafullur og ég get kannski hellt einhverju yfir í ykkar.

Mér þykir alveg rosalega vænt um ykkur, þið eruð alveg frábær.
Reynið nú að láta ykkur líða vel
love
Tzipporah

Ég er hamingjusöm, en það er langt frá því að ég hafi alltaf verið það, í 10 ár í grunnskóla var ég lögð í einelti og átti enga vini. Ég varð vitni af HRÆÐILEGU banaslysi þar sem fólk kastaðist út úr bílnum og dó og ég fékk enga hjálp fyrr en fyrir um 6 mánuðum síðan. Fór í framhaldsskóla og eignaðist böns af “góðum” vinkonum sem reyndust svo ekkert svo góðar þegar ég byrjaði með X haustið ´98 því þá yfirgáfu þær mig allar nema ein. Í haustið ´99 dó amma mín.
En ég er samt hamingjusöm þó svo ég skrifi sjaldnar um það, en það er kannski vegna þess að ég hef alltaf tækifæri til að tala um það við allt og alla en þið eruð þau einu sem að ég get “talað” við um það sem úrskeiðis fer, en ég held að það sé kannski best að ég hætti að þrengja því upp á ykkur og fari bara að segja ykkur það sama og allir aðrir vilja bara heyra, um það hvað maður er dásamlega hamingjusamur og hvað mig hlakkar geðveikt mikið til að fara sem au-pair en þá verð ég að sjálfsögðu að leyna hvíðna partinum fyrir ykkur.
En jæja, nóg af þessu
Luv
Nala

Kæru Hugarar
Ég er svo HAMINGJUSÖM ég á frábæran eiginmann. Við deilum öllu, tölum saman um allt.
Við eigum eins árs gamla dóttur og hún er að upplifa svo margt nýtt er að byrja að læra að ganga og er aðeins að byrja að gleyma sér og sleppir höndunum svo það er ekki langt í þetta svo eru að koma jól og já í langan tíma hafa jólin verið ein jólin enn, en núna er mig farið að hlakka svo til að sjá hana basla við pakkana því hún elskar alla stóra hluti sem hún ræður helst ekki við. Hún er alltaf brosandi og er alger pabbastelpa því hún er búin að komast að því að hjá honum kemst hún upp með fleira en hjá mér. Ég ELSKA lífið eins og er og framtíðin hjá okkur er svo björt.
Lifið lífinu lifandi og farið varlega í öngþveiti föstudagsins. Sjálf þarf ég að fara að kaupa afmælisgjöf.
Kveðja,
Krusindull

Jæja hamingja og ekki hamingja
Ég er nú ekki búin að vera hamingjusamasta manneskja í heimi enn ég vona að það breytist.
Ég ætla að breyta því!
Ég er búin að tjá mig mikið um mína missi og óhamingju þannig að ég ætla ekki að tíunda það meira(hlífa ykkur við því)
Ég samhryggist öllum sem misst hafa ættingja, vini eða kisur Guð veri með ykkur
Ég elska ykkur öll
Kristel