þegar þú fórst þá skildi ég hvorki né trúði að þetta gæti verið að gerast hjá okkur
að þú hefðir gert það sem þú fyrirleist sjálf að þú hefðir svikið mig og á svo margan hátt logið að mér bæði með gjörðum,orðum og loforðum sem þú annað hvort ætlaðir ekki að standa við eða vissir ekki hvort þú vildir standa við
þú ekki bara braust hjarta mitt heldur gerðir þú tilfinningar mínar í þinn garð svo ódýrar svo skítugar og ómerkilegar
það er eins og það hafi ekki verið nóg að rífa úr mér hjartað heldur þurftir þú að hrækja framan í mig í leiðinni
og nú efast ég um allt sem fólk segir við mig
ég trúi frekar slæmu um aðra en góðu
ég treysti engum elska engan og trúi engum ég finn ekkert og hugsa ekkert mest allan tímann ég gríp hvert tækifæri til að vera ekki einn en um leið vil ég helst flýja frá þeim sem ég er með þá stundina ég sit og þegi allan daginn og stari út í loftið eða sef
ég vaki á nóttinni og er fullur um helgar
ég flækist milli kvenna án þess að eiga nokkra von um að finna það sem mig vantar því ég get ekki lengur trúað því að það sé til
ég berst ekki lengur við að reyna að elska þig ekki
nú berst ég við að hata þig ekki því þetta étur mig upp að innan
ég vona að þú lesir þetta og kannski það hjálpi þér að skilja afhverju ég hef hagað mér eins og ég hef gert
vonandi finnur þú leið til að verða aftur sú kona sem þú varst því
það er konan sem allir kunnu vel við

x