Smá “vandamál” eða hugleiðing eða what ever hérna, veit eiginlega ekki af hverju ég skrifa þetta en mig vantar útrás.

Ég segi við sjálfan mig að ég sé kominn yfir mína fyrrverandi. Það er langt síðan við hættum saman og tíminn eftir það var mjög erfiður fyrir mig en mér finnst ég vera kominn alveg áfram frá henni núna. Ég allavega vil hana alls alls ekki aftur, get eiginlega ekki lýst tilfinningunni sem það er að manneskjan sem maður vildi svo mikið, er allt í einu komin hinum megin við línuna og orðin manneskja sem ég vil bara einfaldlega ekki. En samt er eitthvað svo erfitt að ímynda sér hana með einhverjum öðrum, sérstaklega þar sem ég hef enga. Og ég held að ég gæti alveg samglaðist henni ef ég hefði eitthvað til að gleðjast sérstaklega yfir í þessum málum.
En málið er að núna er hún aðeins byrjuð deita gaur sem ég hef þekkt lengi, vorum saman í bekk í mörg ár (ásamt henni) en hef lítil tengsl við hann núna eftir að ég fór í annan skóla fyrir nokkrum árum. En málið er að allir sem hafa séð okkur báða, annaðhvort í sitt hvoru lagi eða hlið við hlið, segja að við séum alveg eins. Ekki bara líkir, heldur alveg eins. Og ég get alveg viðurkennt það, það er svipur með okkur.
En núna er hún byrjuð að deita hann, og ég get ekki losnað við þessa tilfinningu að hún sé bara komin með annan “mig”. Þau eru ekki alveg saman, en eitthvað mikið samt segir hún. Kannski hefur henni ekki líkað allt við mig og finnur þá gaur “alveg eins” sem hún fílar betur. Ég veit ekki af hverju en þetta böggar mig ekkert smá mikið. Hún segir sjálf að hún sjái ekki neinn svip með okkur, en ég held að það sé bara kjaftæði hjá henni, þar sem gjörsamlega allir aðrir segja hvað við séum fáránlega líkir.
Ég held að ég mundi alveg sætta mig betur við ef hún hefði byrjað að dúlla sér með einhverjum öðrum, en ég losna ekki við þessa tilfinningu um að hún hafi fundið betri “mig”. Svo sá ég einhverjar myndir af þeim fyrir tilviljun og þá var eins og þau væru bara nánast nýgift. Æjji kannski óþarfa væl það.

En einhvern veginn efast ég um að einhver annar hafi lent í þessari stöðu, finnst þetta svona einn á móti milljón staða hjá mér.
En skilur einhver mig, að mér finnist þetta mjög óþægilegt og bara alveg ólýsanlega sárt að sjá hana með “öðrum mér” og vita af þeim og svona.

Æjji hef ekki grænan grun af hverju ég er að skrifa þetta, fínt að fá útrás stundum.
Álit vel þökkuð en skítköstum vinsamlegast bent í aðrar áttir.

Takk