Fyrsta greinin mín. Setjið útá þetta eins og þið viljið. Fokkit!

Afsakið stafsettningavillur, er hörmuleg í stafsettningu.
Jæja þetta byrjaði allt sama þetta helvítis ástarlíf í 8 bekk. þá byrjaði ég með þessum yndilega strák. Mín helstu mistök sem ég gerði er að ég þekkti strákinn nánast ekkert þegar við hoppuðum í samband. Hann var nokkrum árum eldri en ég, og ég alveg reynslulaus í þessum málum. Allt gekk eins og í sögu.. eða það hélt ég allvega.

Við vorum saman í um það bil ár. Þegar ég loksins sætti mig alveg við það að hann væri bara búinn að vera að nota mig allan tíman, búinn að ljúga þvílíkt að mér um allt sem hægt var, alveg fáranlegustu hluti, og plús það að hann var búinn að vera að halda framhjá mér allan þennan tíma senm við vorum saman. Þarna fór sjálfsmynd mín og allt í milljón mola. Ég er ekki ennþá heil myndi ég halda.

Í dag eru um það bil 4 ár held ég síðan þetta skéði. Það tók mig ár að jafna mig alveg þangað til ég gat reynt að byrja aftur. Ég er búin að reyna aftur og aftur að finna mér strák og hef prufað einu sinni að fara í samband. Annars loka ég yfirleitt á allt sjálf. Ég á í þvílíkum erfiðleikum með að treysta hinu kyninu. Ég er virkilega hrædd við að umgangast þá. Ég er ennþá held ég á sama stigi og ég byrjaði að deita fyrst strákinn. Ég verð yfirleitt strax rosalega hrifin af strák sem sýnir mér bara örlítinn áhuga. Þá er ég orðin alveg rosalega hrifin. Þoli það ekki.

Ég er mjög svo feimin líka. Ég get ekkert gert í kynlífi. Ég er rosalega hrædd um að gera allt vitlaust og það fara böns af sögum útum allar trissur að ég sé svona og svona í rúminu. Þannig Þeir ráða þessu flest öllu sjálfir sem er alveg ömurlegt. Langar virkilega að geta virkilega tekið þátt í þessu og notið þess. Einu skiptin sem ég get notið kynlífs er þegar ég er buin að fá mer smávegis í glas. Þá get ég gert allt. Ótrúlegt.
Þið þarna úti hafið líklegast lent öruglega í verri stöðu en ég. Það efast ég ekkert um. En Ég er að reyna mitt best að reyna að koma mér aftur á stað í lífinu, og sambandi við að fara að deita aftur. Allir minir vinir og vinkonur eru búin að finna sér æðislegan maka og lifa mjög góðu sambandi og allt í þá áttina.
Afhverju tekst mér ekki að gera þetta sama? átt auðvelt með þetta helvítis sambandsrugl?

Afsakið þurfti pínu að koma einhverju út. Kannski þið getið gefið mér einhver ráð eða eitthvað. er ekki alveg viss afhverju ég er að skrifa þetta einu sinni.

Takk fyrir mig.