Ég held einfaldlega að allir geri þetta svolítið ósjálfrátt. Þegar maður er búinn að vera í smá tíma í sambandi, hvort sem það er fyrsta eða annað eða 100asta þá á einhverjum tímapunkti kemur það fyrir að maður hugsi hvort þetta sé það sem maður vill, jafn vel þó maður elski manneskjuna út af lífinu. Sumir komast að því að þetta ER það sem þeir vilja, aðrir ekki.

Það eru ekki bara strákar sem gera þetta, og alls ekki bara í fyrsta sambandi :)

Held að þetta sé bara algengt hjá báðum kynjum og ekkert endilega í fyrsta sambandi.

fyrsta stelpan sem ég svaf hjá var ég búinn að vera með í tæp 2 ár og við sváfum ekki saman fyr en eftir rúmlega ár í sambandi og mér var alveg sama ég elskaði hana útaf lífinu og geri enn hefði verið alveg nákvæmlega sama þó hún væri sú eina sem ég hefði verið með ég hef verið með nokkrum stelpum síðan þá og ég samt vil alltaf þessa sem ég var fyrst með kannski breytist það þegar ég finn einhverja sérstaka hver veit ?

Ef maður vill vera með einhverjum þá hugsar maður ekki út í annað en að vera með aðilanum. Ef maður er ástfanginn þá er maður ekki endalaust að pæla í öðrum stelpum. Þannig að já, allir strákar sem vilja ekki vera í sambandi þeir hætta með kærustunum sínum. Maður hættir ekki bara með einhverjum út af stressi.

Bætt við 17. nóvember 2007 - 17:15
En má ég annars spurja, afhverju var þessari grein beint að strákum fyrst og fremst?

what? ég held að engin strákur hætti með þeim útaf af eikkerju stressi eða ég gerði það ekki

Nei. Ég lét svona hugsanir alveg í friði. (:

Ég hef aldrei verið í sambandi þannig að ég hef ekki hugmynd.

Hef verið í tveimur samböndum…..í fyrra var ekkert svona….í seinna var það kannski ég sem vildi prófa meira en hætti þó ekki með kærastanum útaf því.
Leið bara hjá….

Eruð þið konurnar ekki bara farnar að taka samböndunum allt of alvarlega rétt fyrir svona afmæli, og strákurinn sér að hann er ekki til í það?

Ég las nú ekki kommentin….en í fyrsta alvörusambandinu mínu hætti kærastan með mér útaf þessu, ásamt öðru. Þarna er allavega eitt dæmi, veit ekki hvort e-r kom með önnur.

….stelpur gera þetta ekki í minni mæli en strákar…

ég er kvenkyns, ég hef gert þetta.
um leið og það gerðist einhvað viti, forðaði ég mér.

ég fékk bara svona hræðislukast eiginlega, fannst eins og allt sem ég var að gera var rangt og eins og ég ætti að vera einhverstaðar allt annarstaðar.
þannig ég hætti með honum, sem ég er reyndar mjög fegin að ég gerði. Vegna þess að ég var búinn að hitta annan strák áður en þetta allt gerðist og bar/ber miklu meiri tilfinnigar til hans.

my point is, að, eins og ég hugsaði þá gerði ég þetta vegan þess að ég taldi þetta vera best fyrir okkur bæði.

Anall.

Neibs, ekkert stress hérna.
Og ég hef voða litlar áhyggjur af því að prófa fleirri/aðrar. =]

Svarið er einfalt: Þeir sem tala við stelpuna og exlore-a eins og þeir vilja með henni gera það ekki, hinir sem þora ekki verða náttúrulega stressaðir og svona, svona eru smástrákar!

Þú lætur eins og strákar séu óþroskaðari en stelpur, ég held að þetta gerist bara oft við alla strák eða stelpu.
Ef þú finnst þú ekki elska hann sem þú hefur verið með þá hætturu með honum/henni eða gefur honum/henni bara meiri tíma.
Þetta gerðiost við mig og mér finnst þetta allt í lagi..

Bætt við 18. nóvember 2007 - 20:25

Þannig að þeir taka sér tíma og hugsa málið en hvernig haldið þið að þetta fari með stelpuna?

Meinarðu að strákurinn hefði átt að hugsa: Æ aumingja stelpan ég ætla ekki að hætta með henni henni myndi líða svo illa…

Svo ef ég myndi giska hvort kyn hætti frekar með hinu myndi myndi ég segja kvenkynið.

Þvímiður er þetta bara svona.

Ég held að þetta gerist nákvæmlega jafn oft hjá stelpum, en að þær tali ekki eins opinskátt um þetta

samfélagið viðurkennir frekar að strákar geri svona held ég, það er aðal munurinn.

Sjálf hef ég alltaf lent í svona rétt áður en ég byrja með strák, er ekki viss hvort ég vilji binda mig aftur og hvort að hann sé sá rétti og hvort að þetta sé þess virði o.s.fr.
það er kannski ekki alveg það sem þú meinar en líka bara hræðsla við skuldbindingar held ég

Alls ekki allir, en ef þetta gerist þá efast ég um að sambandið hafi verið að gera sig svo vel hvort eð er.
Þetta gerist allveg eins hjá stelpum.
Málið er bara að vera búin að ríða frá sér allar fantasíur áður en þú ferð í samband.
Eða, sem er líklegast mun mun betra, ræða málin í staðinn fyrir að hlaupa bara í burtu í stresskasti. :)
En í sambandi við þessi afmæli þá eiga stelpur það til að gera soldið mikið úr þeim stundum, sem eykur auðvita bara á svona hugsanir. :)

Þetta samaband sem ég er í núna er 2. alvöru sambandið mitt.

Fyrra sambandið gekk yfir 3 í ár.. og það var bara ekkert Þarna á milli okkar lengur, það spilar rosalega inní.

Málið er það að sumar stelpur eru svo rosalega mikið að “leita” að þessum eina rétta og vilja ekki sleppa þessum sem þær eru með afþví að þær eru svo hræddar. þannig að það endar oft íu þvi að strákurinn segi þeim upp afþví að þeir horfa ekki jafn rosalega mikið á “framíðina” einsog við stelpurnar… ég viðukenni það allveg að það eru alveg strákar sem horfa a´framtíðina og eru að bíða eftir þessarri einu réttu.. en það er yfirleitt meira stelpurnar sem gera það.

núna er ég með minum 2. strák í alvöru sambandi.. og við bara tökum einn dag í einu.. sjáum hvert það leiðir okkur :)

þap er lika oft þannig að strákar fari að bakka þegar það er verið að fara alvarlega út í hlutina..

Ég hef alltaf verið á þeirri skoðun að okkar kynslóð á ekki heima í samböndum…virkaði vel fyrir 30-40 árum, en ekki lengu

ég gerði þetta stelpan var orðinn svo hrifinn af mér að brúðkaup og deyja saman gömul var umræðuefnið stundum og ég sko meiiikaði það ekki btw. er 16 að vera 17 og þetta skeði fyrir nokkrum mán

Sáttur að vera kominn úr þessu

ég segi að allir strákar verða á tímabili stressaðir yfir svona löguðu en ekki allir hætti með henni út af því.

Það er ekki hægt að segja að allir geri þetta þó svo að langflestir hugsi sig um en ef hann hættir með stelpuni er mjög líklegt að hann hafi ákveðið að hún sé ekki sú eina rétta

æ elskan mí.. fyrstu sambönd endast ekki oft lengi..
en ég er eina kærastan sem minn hefur haft og við erum komin yfir 5 árin
þetta er ekki spurning um að sofa hjá, heldur hvort mar vill vera með þessari manneskju.
stelpur eru ekkert viljgri til að vera í samböndum frekar en strákar.
ég þekki nokkra stráka sem vilja ekkert frekar en að finna eina góða, hina réttu
svo á ég vinkonur sem kæra sig ekkert um sambönd allavegna í bili og öfugt.
kærastinn minn er ekki fyrsti kærastinn minn, í fyrra vetur sá ég mig ekki með honum lengur og sleit sambandinu, hann neitaði að hætta með mér, jamm, vissi ekki alveg hvað ég átti að gera og bað um “pásu” hann bað mig um að reyna að laga sambandið og mér fannst eins og 4 og hálfs árs samband ætti það skilið og ég hef aldrei verið jafn ástfangin og einmitt í dag og látum eins og við séu nýbyrjuð saman enn í dag, fólk fær klígju stundum af okkur :D
og samt er ég eina stelpan sem hann hefur sofið hjá… he´s all mine ;)
og í sannleika sagt hef ég aldrei haft áhuga á að sofa hjá öðrum, þegar ég “hætti” með honum þarna í 3 daga þá hræddi tilhugsunin mig bara…
ég var 17 þegar við byrjuðum saman…

Bætt við 25. nóvember 2007 - 08:20
svo bara að bæta því við….
ímyndaðu þér að þú værir með gaur sem þú værir geðveikt hrifin af, myndir þú vera að hugsa um aðra af einhverju ráði, myndir þú hætta með honum því þú ert smeik..
strákar eru ekkert öðruvísi, þeir tjá sig kanski ekki eins og eru stundum ill skiljanlegir og það er ekkert óeðliegt að vera í sambandi, elska ekki manneskjuna og vilja vera með einhverjum öðrum… bara er ekki ást ..

Ég held að langsamlega flestir vilji forðast að þeirra fyrsta alvörusamband verði þeirra eina, og á það jafnt við um stráka og stelpur.

Forvitnin um hvernig það væri að vera með öðrum/annarri er eðlileg og jafnvel eðlislæg, hvort heldur sem er hjá karl- eða kvenkyninu.

Ég held að það sé röng ályktun hjá þér að þetta “magnaða stress” sem þú nefnir að hrjái strákana sé tilkomið vegna skyndilegrar áttunar á því að kærastan þeirra sé sú eina sem þeir hafa sofið hjá. Það kann e.t.v. að vera einn margra áhrifavalda umrædds stress, en hvorki sá eini né sá stærsti.

Fáir fara í sitt fyrsta samband með það í huga að það verði þeirra eina. Almenn skynsemi kemur í veg fyrir slíkt. Enn færri af þeim fáu sem það þó gera verður að upphaflegri ósk sinni, enda kemur áðurnefnd forvitni jafnan til sögunnar - fyrr eða síðar.

Sjálfur hóf ég mitt fyrsta alvörusambands án meðvitaðra hugmynda um hvort það yrði mitt eina eða ekki. Fljótlega vissi ég þó að svo yrði ekki. Sambandið entist samt í tvö ár og lauk ekki í aðdraganda neins konar sambandsafmælis.

Að framanrituðu virtu er svarið við spurningunni sem þú setur fram í yfirskrift greinarinnar: Sumir.

Ég held að sumt fólk geri þetta í vissum aðstæðum… algerlega óháð kyni eða nokkru slíku.

Annars áttarðu þig vonandi á því hversu rangt þetta er: "asta la vista = svona er lífið" ?

Ég held að þetta sé nákvæmlega það sem er að gerast með mína kærustu/fyrrverandi. Egum þriggja ára afmæli í janúar. Og sleit það fyrir viku og ég hef í raun ekki hugmynd afhverju.

Ég var bara búinn að sofa hjá einni annari þegar ég byrjaði með fyrstu stelpuni í svona ‘'alvöru’' sambandi og ég sætti mig fullkomlega við það að fá aldrei neitt annað.

Ég hætti með henni af allt öðrum ástæðum.

Einn besti vinur minn lenti í svipuðu, honum langaði til að explora meira. Allavega það var ekki eina ástæðan fyrir því að honum langaði til að hætta með henni, hún gaf ekkert space og var smá bitchy. Allavega hann sagði henni upp og dúddelídú.