Ok, sorrí strákar, en mér finnst þroskastiginu vera dáldið ábótavant hérna. Ef sandkassaleikir er ennþá eitthvað sem þið hafið áhuga á og teljið ekki lítillækka ykkur, go right ahead! Hitt er annað mál að þetta alltsaman er líka bara hluti af almennum þroskaferli unglinga, sem mig er farið að gruna að þú sért Kodak. Ekkert að því, útaf fyrir sig, bara gott að vaxa uppúr því sem fyrst.
En Fredinn, ég vil ráða þér frá því að draga aðra manneskju inní þetta mál. Ef stúlkan vill þig ekki, verði henni þá bara að góðu. Það lagast með tímanum. Kanski skiptir hún um skoðun einhverntíman, kanski ekki. Spurning um hvort að þú verðir þá kanski búinn að skipta um skoðun. Hitt er annað mál að það er ekki hægt að LÁTA aðra manneskju endurgjalda tilfinningar manns. Ertu búinn að segja henni allann pakkann? (og þá meina ég ALLAN) Stundum verður maður að sætta sig við það sem maður getur ekki breytt, annað gildir um hluti sem maður getur breytt. Nú er spurning um að hafa vit til að skilja þar á milli. Föðm, Lynx ;)