Kynjamunur er mikill. Þegar lagst er á koddann og hugsað er um
afdrif dagsins endurspegla hugsanir konu og manns e.t.v. þann mun en hér fer lítið dagbókarbrot frá dæmigerðu pari sem sýnir þennan mun vel…

SIGGA:
Kærastinn minn var í dálítið furðulegu skapi þegar ég hitti hann á
kránni og ég hélt það væri vegna þess að ég var dálítið sein, en hann sagði svo sem ekkert um það. Samtalið var erfitt og gekk hægt, svo mér datt í hug að fara á lítinn veitingastað svo við gætum talað einslega saman. Við fórum á mjög góðan veitingastað en hann var enn frekar þögull og það var alveg sama hvað ég gerði til að hressa hann við. Ég var farinn að halda að það væri eitthvað að mér. Ég spurði hann en hann sagði nei, en ég er bara alls ekki
viss. Jæja, í leigubílnum á leiðinni heim til hans, þá sagði ég honum að ég elskaði hann og hann bara setti handlegginn utan um mig. Ég veit ekki hvað það átti að þýða, því hann sagði ekki það sama við mig eða neitt.
Loksins komumst við heim til hans og ég var farinn að halda að hann ætlaði að segja mér upp! Ég reyndi að spyrja hann um það, en hann kveikti bara á sjónvarpinu. Að lokum sagði ég að ég ætlaði að fara að sofa. Eftir svona tíu mínútur kom hann líka í rúmið og við elskuðumst. En hann virtist samt dálítið annars hugar svo að eftir á langaði mig helst að fara bara.
Ég bara lá þarna og var að velta fyrir mér hvað væri eiginlega að. Hef ég gert eitthvað sem fer í taugarnar á honum? Ætli ég sé bara farin að fara í taugarnar á honum? Ætli honum finnist ég hafa
eitthvað fitnað? Ætli honum finnist ég vera leiðinleg og pirrandi? Æ, ég veit bara ekki lengur hvað hann er að hugsa. Ætli hann sé farinn að vera með einhverri annarri?

JÓNAS:
Ferlegur dagur í vinnunni. Þreyttur. Fékk samt drátt.