Ég þjáist af þessu akkúrat núna, en það var ekki þannig áður fyrr. Ég hef bara lent í svo mörgum slæmum samböndum og öðrum sem hafa verið haldnir skuldbindingarfælni (á meðan ég var það ekki) að ég get núna ekki hugsað mér að binda mig. Um leið og eitthvað dúllerí fer að verða alvarlegt hleyp ég í burtu, meika bara ekki svoleiðis rugl. Veistu hvers vegna þú ert svona hrædd(ur) við þetta? Ef þú kemst að rót vandans, ástæðunni fyrir þessu, þá ættirðu auðveldara með að leysa þetta.

Ég er svona og mér finnst það bara allt í lagi :) Var að vísu í sambúð í 4 ár, en það gekk svosem brösuglega. Ég hef voðalega litlar áhyggjur af þessu. Og er mjög sátt eins og ég er. Mér finnst ákveðinn virðuleiki í að vera ein og ég hef lært margt um sjálfa mig á síðustu 3 árum.
Það er ekkert eins og þú sért að missa af einhverri lest, ekki einusinni orðin tvítug! Kornung. Slappaðu bara af og hafðu ekki svona voðalegar áhyggjur af þessu, góðir hlutir taka tíma. Hugsaðu bara vel um sjálfa þig og ekki dæma of hart. Þú ert bara eins og þú ert og það er bara gott!
Njóttu bara lífsins elskan, þetta hefur allt sinn gang!

Bestu kveðjur,

L.

Nei nei, þetta á alveg heima hér - allavega svo finnst mér.

Spurning hvaða merkingu þú leggur í skuldbindingafælni? Er það raunin að þú sért hrædd við að veðja á rangan hest(mann)? Eða ertu í raun hrædd við höfnun sem verður þá til þess að þú vilt ekki stofna samband? Spyr bara til að fá perspective á hlutina, því ég þjáðist sjálfur af því. Það er í raun og veru lítið við því að gera, nema að sætta sig við það og leita áfram . Ég meina - hitt kynið er nú annar helmingur mannkyns. Ekki vera að hafa áhyggjur af því að þú munir aldrei geta átt í sambandi við neinn, það er bara óöryggi sem hverfur með tímanum, sérstaklega þar sem þú ert ung og átt allt lífið eftir :) Mér finnst oft á tíðum það sama og þér, fyrir mér er þetta bara eitthvað sem ég verð bara að sannfæra sjálfan mig um að sé rangt. Já og alltaf að horfa björtum augum fram á veginn, það er fyrir öllu :)

Með kveðju…

veit alveg hvað þú átt við… ég stakk alltaf af frá strákum þegar farið var að hitna í kolunum og tannburstinn minn var farinn á annann stað eða þegar farið var að ræða um framtíðini.. þó það væri ekki nema bara hvað ætti að gera næsta sumar.. varð til þess að ég hafði aldrei verið með strák lengur en rúman mánuð og þeir voru nú ekki nema þrír, einn þegar ég var 16 annar þegar ég var 17 og þriðji þegar ég var 19

svo þegar ég var tvítug þá hitti ég bara rétta mannin og það var ekki aftur snúið og ég er hamingjusamasta manneskja í heimi.

Ég held að ég hafi bara vitað frá byrjun ef þessi væri ekki sá rétti og til hvers þá að eyða tíma í hann. Svo þegar ástin kemur þá bara veistu það og þú hörfar ekki.. allavega mín reynsla og sama og mér var sagt þegar ég skildi ekki af hverju ég get ekki haldið mig við einhvern…

ég skil þig svo vel ég er búin að vera haldin þessari fælni í góðann tíma núna, sökum lélegra sambanda.

núna á laugadaginn kynntist ég strák sem sagði við mig eftir 15 mínutur að spjalla saman að hann vildi hitta mig aftur… Vó!!! sjokkið og áfallið sem ég fékk!!!
ég gisti heima hjá honum (ekkert kynlíf) og fór heim á sunnudagsmorgni.
ég ákvað, þar sem það er eitthvað við hann sem heillar mig að vera bara hrein og bein við hann, enga leiki.
gott dæmi um það: ekki fara í 2-3 daga regluna, ég hringdi bara í hann seinna um daginn og spjallaði við hann.
annað ég sagði honum að ég væri hrædd við þetta allt saman og bað hann að sparka í rassinn á mér ef ég færi að hegða mér eins og fífl.

það sem ég er að segja er að maður verður bara að hoppa út í djúpa endann og njóta þess…
þetta er erfitt og mest skerí sem ég hef gert en næs skerí.
maður þarf stundum að sparka í rassinn á sér.

gangi þér vel.

Veistu ég er svona líka ég er með yndislegasta gaur ever og elska hann meira en allt annað en einhvernveginn þá er ég ekki tilbúin í samband og það er frekar pirrandi. Ég hef sært hann einu sinni útaf þessu og ég veit að ef ég geri það aftur þá missi ég hann en ég er samt hrædd um að ég geri e-ð aftur…

Ég er gjörsamlega laus við þetta. Þótt að mitt síðasta samband var mjög vont og hún hélt fram hjá mér þá passa ég mig á því að dæma ekki núverandi kærustuna mína fyrir þetta. Hún er með meiri fælni heldur en ég en núna erum við að fara að kaupa saman. Vinur minn er með sambands fóbíu frá helvíti. Ég skil hann ekki og hann skilur mig ekki. Við sjáumst samt til hvernig þetta endar þegar hann verður gamall og finnur sér einungis fráskildar konur sem eru einmitt fráskildar útaf ástæðu.

Málið er að maður á aldrei að láta svona hluti fara í sig. Vondir hlutir eiga til að gerast en maður verður að passa sig á því að láta það ekki eyðileggja líf mans. Takið vondu hlutunum og njótið þeirra góðu. Það er ekkert betra en að vera í föstu ástarsambandi!